Wat depressie in ieder geval niet is!

Een ingezonden brief in NRC Handelsblad van vandaag (30/09/2006, W&O, p. 46). Gemakkelijk te missen. Toch zit er belangrijke informatie in.

Als ik het zou samenvatten, doe ik eigenlijk de briefschrijver tekort, want hij schrijft bondig en informatief. Hier volgt het stukje. Ik heb het zonder toestemming in zijn geheel overgenomen omdat ik aanneem dat de schrijver, Dr. W. van den Burg, verdere bekendmaking zal toejuichen. De alinea-indeling heb ik aangebracht terwille van de leesbaarheid. NRC Handelsblad vindt ingezonden brieven dermate onbenullig dat ze geen extra ruimte willen uittrekken voor een alinea-indeling.


----------------------------------------------------------------------------------

Herseneiwit serotonine

In zijn bespreking van het recente TREK-1 onderzoek ("Herseneiwit biedt perspectief op nieuwe antidepressiva", W&O, 26 augustus) schrijft Huup Dassen: 'Depressie ontstaat als er in de hersenen een gebrek is aan bepaalde neurotransmitters, waarvan serotonine de bekendste is.' Daar is echter nooit een bewijs voor geleverd, terwijl dit stokoude idee, geformuleerd als hypothese, weinig plausibel is.

De ongegrondheid ervan werd recentelijk nog benadrukt door H. Maassen in Medisch Contact van 25 november 2005, en door W. van den Burg in het Pharmaceutisch Weekblad van 4 november 2005. Terecht is dit denkbeeld opgenomen in de bundel 'Medische misvattingen' (red. C.J.E. Kaandorp & J.J.E. van Everdingen, 3e druk, 2002).

Niettemin wordt deze voorstelling van zaken wijd en zijd verspreid. J.R. Lacasse en J. Leo hebben laten zien dat de wijze waarop de producenten van antidepressiva de theorie aan de man trachten te brengen, schril afsteekt tegen het gebrek aan evidentie ervoor (www.plosmedicine.org, december 2005).

De theorie kan het beste als marketingsprookje beschouwd worden. Met dit sprookje wordt patiënten wijsgemaakt dat zij toch echt hun antidepressiva moeten (blijven) slikken, omdat het 'tekort' in de hersenen hierdoor zou worden 'aangevuld'.

Helaas heeft deze voorstelling ook zijn weg gevonden in de bijsluiters van antidepressiva. In de bijsluiters van Cipramil en Lexapro wordt die zonder meer als waarheid aangenomen en in andere bijsluiters wordt de waarheid ervan besmuikt gesuggereerd.

Het valt het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen aan te rekenen dat zij deze 'informatie voor patiënten' heeft laten passeren.

Dr. W. van den Burg
docent Neuropsychologie
Rijksuniversiteit Groningen
----------------------------------------------------------------------------------