Hoeveel dips?

Dipjes horen bij het leven. Mensen die in een dip zitten, hebben vooral oog voor hun eigen ellende. Maar je staat niet alleen. Uit een onderzoek (Special Eurobarometer 248) in opdracht van de EU blijkt dat 22% van alle Nederlanders volgens eigen opgave de 4 voorafgaande weken zich 'soms' of vaker dan soms 'downhearted and depressed' voelde. Meer dan 1/5 heeft zich dus in die periode neerslachtig en depressief gevoeld. Dips zijn dus in ieder geval niet zeldzaam maar komen behoorlijk vaak voor.

Die 22% lijkt misschien veel, maar vergeleken bij het EU25 gemiddelde van 29% hebben we het in ons land nog niet zo slecht.

Een mogelijk probleem bij dit soort onderzoek is dat de vertaalde vragen niet in ieder land precies dezelfde gevoelswaarde hoeven te hebben. Verder kan ook de cultuur van een land de antwoorden in beginsel vertekenen, b.v. wanneer het niet gangbaar is om te zeggen dat je een dip hebt.

Uit het onderzoek blijkt op p. 7 een duidelijk verband tussen psychologische hulp en behandeling enerzijds en lichamelijke conditie (meerdere trappen op lopen, stofzuigen, boodschappen tillen) anderzijds. Interessant is de vraag of je dat verband ook mag omdraaien. Dus of conditietraining e.d. ook positief inwerkt op depressies. Op dit punt meen ik inderdaad een bericht over een experiment gezien te hebben dat een duidelijk en groot effect liet zien van regelmatig hollen e.d. op depressies.

Op blz. 32 van het onderzoek kunnen we ontdekken dat maar liefst 18% van de Nederlanders de afgelopen 12 maanden professionele hulp heeft gezocht voor een psychologisch of emotioneel gezondheidsprobleem. Dus bijna 1 op de 5. Voor de EU als geheel ligt dit belangrijk lager met gemiddeld 13%. We stappen dus wat vlugger dan gemiddeld naar de dokter en psycholoog met onze psychische en emotionele problemen. Van de eerder genoemde 18% gaat 8% naar de huisarts voor hulp. Naar de psychiater gaat 3%, naar de psycholoog 5% en naar de psychotherapeut 2% (meerdere antwoorden mogelijk).

Om die problemen op te lossen heeft 7% psychotherapie gehad de afgelopen 12 maanden. Met dit percentage scoren we het hoogst van de EU. Maar nog meer mensen (8%) zeggen pilletjes geslikt te hebben om de problemen het hoofd te bieden. En een 1% is opgenomen geweest.

In verhouding tot de rest van de EU hebben we helemaal niet zo veel dips. Maar toch hollen we veel vaker naar de dokter, psycholoog, etc. En heel vaak wordt het dan een pilletje waarvan we in ieder geval voor dips weten dat het eigenlijk onzin is. Het is bijna om depressief van te worden.

Maar het wordt nog erger. Maar liefst 19% van de Nederlanders voelt zich het grootste deel van de tijd vermoeid (p. 79). En maar liefst 23% van de Nederlanders wordt door zijn gezondheid beperkt bij gematigde activiteiten als stofzuigen en boodschappen tillen. Dat is bijna 1 van de 4. Een beetje meer bewegen zou ook in dit opzicht dus geen kwaad kunnen.

Samenvattend: dips zijn heel gewoon. Maar of je dan onmiddellijk naar de dokter moet hollen? En dan vervolgens pilletjes slikken? Terwijl je je ondertussen voortsleept omdat je te weinig beweegt?