Man in minirok (MIM)
Afgelopen woensdag ben ik als man in minirok (MIM) naar een bijeenkomst van de LKG T&T (Landelijke Kontaktgroep Travestie en Transseksualiteit), afdeling Groningen, gegaan. Voor de borrel en het diner moest ik van mijn parkeerplek onder het Emma-viaduct naar het Zuiderdiep lopen. De eigenlijke contactavond was in het Platformtheater. Zodoende moest ik ook nog van het Platformtheater terug lopen. Ik loop elders wel vaker (als man) in mini, maar aan de reacties van het Groningse publiek kon je soms merken dat men er nog wat onwennig tegenover stond. Een student merkte tegen zijn vriendin op: 'Heb ik nu echt te veel gedronken of zie ik het goed?'
Ook de t's van de LKG Groningen waren even in verwarring: voelde ik me nu vrouw of man? Men bedoelde zonder dat uit te spreken: was dit een mislukte poging tot travestie of probeerde ik man-in-rok te zijn. Met het laatste fenomeen was men al vertrouwd. Ik stelde ze gerust. Mijn bedoeling was over te komen als man in rok.
Als ik me in deze kleding fijn voelde, was het goed, begreep ik. Ik bekende dat ik me eigenlijk helemaal niet zo prettig voelde in dat kekke rokje. Als er iets is, dat afschuwelijk zit, is het dat rokje. Als niet-Schot en als t draag je daar iets straks onder. Het geheel zit strak, warm en zweterig. 'Nee, fijn was anders. Zodra ik thuis was, ging het onmiddellijk uit,' vertelde ik. Ook dit wekte bevreemding. Een t die een soort afkeer heeft van zijn kleding? 'Kon je dit eigenlijk nog wel travestie noemen?' was de volgende vraag. Ik gaf toe dat je het misschien beter als een wat extreme vorm van mannenmode zou kunnen zien, maar dat er aan de andere kant toch ook weer raakvlakken met travestie leken te zijn. Hierna probeerde ik uit te leggen waarom ik niet in volledige travestie kwam.
Ik denk dat dat het probleem met travestie ook wel aardig typeert. In de ene groep moet je uitleggen waarom je zo vreemd doet om in travestie te lopen en in de andere groep moet je uitleggen waarom je vreemd doet door dat niet te doen. Het heeft dus kennelijk vooral te maken met de groepsnorm.
Later op de avond werd ik hartelijk begroet door één van de twee mannen-in-rok die de afdeling Groningen inmiddels rijk is. 'Ik was de derde man-in-rok,' vertelde hij me en hij vond dat een positief teken. In het oog lopende verschillen tussen ons waren er wel. Hij was stoer of probeerde dat uit te stralen. Met een lange, weinig vrouwelijke rok en laarzen die prima konden dienen om uit vissen te gaan. Het was nogal een contrast met mijn strakke, 'leren' miniskirt, de lange zwarte benen en de fraaie dameslaarzen met hoge hak. Ik straalde iets uit, zoveel was mij inmiddels wel duidelijk, dat we normaal vooral met vrouwen associëren. Mijn niet erg stoere uitstraling vond hij geen punt. Hij vond het gaaf, begreep ik.
Waarom vinden we (het grote publiek, maar ook t's) een man in minirok eigenlijk vreemd? Laat ik een antwoord proberen te formuleren. Natuurlijk is het vooral een groepsnorm. Dat het een groepsnorm is, blijkt bijvoorbeeld uit het gegeven dat het tot nu toe amper voorkomt. Maar waarom komt het weinig voor?
We zien een rok als typische vrouwenkleding en een man die een rok aantrekt, vervrouwelijkt zichzelf daardoor. Hij straalt minder kracht, status en macht uit. Het is een mietje. Wanneer een man het waagt om wel een rok aan te trekken, en dat is een uiterst grote en emotionele stap (lees b.v. maar eens wat internet-sites op dit punt) dan probeer je die achteruitgang in kracht, status en agressie te compenseren door er op andere punten juist extra stoer bij te gaan lopen. Soldatenkistjes b.v. onder die rok of vislaarzen. Liefst aangevuld met een ruig uiterlijk. Verder moet de rok zo stoer mogelijk zijn en vooral niet sexy. Mijn outfit was dus in dit opzicht dubbel fout. Maar juist daardoor ook weer bijzonder.
Doordat veel mensen (mannen zowel als vrouwen) sterk geconditioneerd zijn om minirokjes leuk te vinden, krijgen ze enerzijds een gewaarwording van 'dit hoort toch eigenlijk niet' en anderzijds een gewaarwording van 'dit is leuk'. Die dubbele en wat strijdige gewaarwording levert een soort spanning. Het mag niet, maar juist daardoor is het extra leuk.
Transen voelen zich vrouw en willen als vrouw overkomen. Het idee dat je dus duidelijk je man-zijn etaleert, vinden zij moeilijk. Travestieten voelen zich man, maar hebben normaal vaak geleerd dat je alleen in volledige travestie veilig naar buiten kunt gaan. Als man in vrouwenkleren naar buiten gaan, is gevaarlijk en 'not-done'. Het gevolg is dat ook de verschillende t's wat moeilijk aankijken tegen een man in minirok. Enerzijds is het immers een man, anderzijds straalt hij iets zeer vrouwelijks uit. En juist die combinatie is voor t's een moeilijke. Een vrouw behoort immers vrouwelijk te zijn en een man mannelijk. Als dat wegvalt, valt als het ware de grond onder het transgender zijn weg. Dit is overigens mijn interpretatie. De Groningse t's hebben me ondanks mijn afwijkende uiterlijk toch uitermate hartelijk ontvangen.
Samengevat: de reden dat mannen niet in (mini)rok lopen, is dat ze daardoor in status kelderen. Om dezelfde reden is het heel begrijpelijk dat vrouwen een broek gingen dragen. Doordat een broek geassociëerd werd met mannen en dus met een hogere status, was het aantrekken van een broek voor vrouwen statusverhogend en dus interessant.
Wanneer je dus als man in onze samenleving een minirok aantrekt en daar in gaat rondlopen, heb je wel wat uit te leggen. Hoe kom je tot dat merkwaardige gedrag? Goed, ik zal een poging wagen.
Een punt dat mannen-in-rok vaak aanvoeren, lijkt me hier onzin. Zo'n minirok draagt onhandig en zit niet lekker. Voor het fijne gevoel hoef je het dus niet te doen. Ik heb maar twee argumenten: 1. het staat leuk, ook bij een man (als je het qua figuur kunt hebben); 2. je doet iets dat eigenlijk niet mag omdat we altijd gedacht hebben dat alleen vrouwen het konden en behoorden te doen. Kortom: dubbel leuk.
Op het moment dat een behoorlijk deel van de mannen in minirok zou lopen, zou ik iets anders verzinnen. Want dan is het natuurlijk niet meer leuk.
Eigenlijk kun je een soort indeling maken van hoe mensen zich manifesteren en hoe ze dat rationaliseren.
1. Transen manifesteren zichzelf als vrouw en rationaliseren dat door te zeggen dat ze in feite vrouw zijn. Hun kleding en hun uiterlijk wordt dus -- in hun optiek -- veroorzaakt door wat ze innerlijk zijn.
2. Travestieten manifesteren zich als vrouw en rationaliseren dat door te zeggen dat ze man zijn, maar dat het leuk en fijn is om zo af en toe voor vrouw te spelen.
3. Mannen-in-rok trekken een rok aan en rationaliseren dat door te zeggen dat een rok prettig draagt en door te zeggen: 'Waarom zou een man geen rok mogen dragen?'
4. Mannen-in-minirok trekken een sexy rok aan en rationaliseren dat door te zeggen dat het leuk staat, dat het een vorm van mode is, dat het lekker fout is en dat het een stukje mannenemancipatie vormt.
Als je dit zo op een rijtje ziet staan, is het onmiskenbaar dat de (biologische) mannen steeds brutaler worden. Eerst moesten er nog zeer diepgaande argumenten aangevoerd worden om het sociaal afwijkende gedrag goed te praten: 'In feite ben ik van binnen een vrouw'. Vervolgens is er een categorie mannen die zegt: 'Ik vind het leuk en ontspannend, vandaar!' Pas van de laatste tijd zijn mannen die zeggen: 'Waarom zou een man geen rok mogen dragen?' Ze zijn nog wat in het defensief, maar toch al behoorlijk assertief. En nu komen de eerste MIM's (mannen in mini) die zeggen: 'Ach, het staat leuk en juist doordat het eigenlijk niet hoort, is het nog bijzonder ook!'
Als er inderdaad meer MIM's komen, betekent dat ook dat we (de status van) vrouwen anders zijn gaan zien. Echt verwonderlijk hoeft dat niet te zijn, omdat de moderne vrouw duidelijk veel meer kan, veel zelfbewuster is, hoger opgeleid is, en zich ook veel meer bewust is van haar uiterlijk, etc. dan een 50 jaar geleden. Ik denk inderdaad dat dat veronderstelde statusverschil er tegenwoordig amper meer is. Bij onderzoek vinden we het tenminste vaak niet meer terug. Wel zijn er nog steeds verschillen in gemiddeld inkomen maar ik denk dat je daar niet automatisch een statusverschil uit kunt afleiden. Je kijkt dan namelijk erg eenzijdig en dat inkomensverschil kan ook andere oorzaken hebben.
Wat mij als man voldoening geeft, is dat ik door een minirok te dragen een klein (sekserol-doorbrekend) schokje veroorzaak. Een schokje dat vrouwen die in mini lopen, lekker niet kunnen oproepen. Nee, soms is het zo gek nog niet om man te zijn.
14 reacties
Uit het verhaal krijg ik de indruk dat je je niet als ytravestiet wilt voordoen, wel noem je het travestie notities.
Als je gewoon in een rok wilt lopen, kom er eerlijk voor uit en verzin geen omwegen.
Een ding weet ik wel, als ik lange afstanden moet rijden, dan heb ik liever een rok dan een broek aan.
Ik ben niet alleen ´travestiet´ (of ´transgender´ zoals we tegenwoordig zeggen), maar ik ben dat ook al weer minstens 12 jaar heel openlijk.
Voor travestieten is dat vrij bijzonder omdat ze bijna altijd nog in de kast zitten. Ik ben daar dus best een beetje trots op.
Na de start van mijn travestienotities is mijn travestie ook voor wie even googelt snel duidelijk, lijkt me.
Door volledig uit de kast te komen, heeft mijn travestie zich wel verder ontwikkeld: ik ben nu vooral showgirl.
Ik verkleed me dus voor het sociale effect. Ik probeer er mooi, bijzonder, spannend, opvallend, sexy, brutaal, zelfverzekerd uit te zien en als ik aan de reacties van anderen merk dat dat lukt, geeft dat een kick.
Als ik in een rok wil lopen, doe ik dat, maar in de praktijk doe ik dat dus alleen als er publiek is en als dat voor mijn idee in de situatie past. Er moet dus een soort aanleiding zijn.
Ik denk dat de verwarring komt doordat we in het T&T-wereldje onderscheid maken tussen ´travestieten´ en ´mannen-in-rok´. Travestieten verkleden zich volledig (pruik, borsten, make-up) terwijl mannen-in-rok in beginsel alleen een rok aantrekken en verder man blijven. Ik doe van tijd tot tijd beide, maar het laatste wel op een vrouwelijke manier.
In de auto zit een broek inderdaad niet lekker. Maar een strakke, zwetende minirok met een strakke slip is ook niet alles. Ik draag daarom het liefst, als ik geen sociale verplichtingen heb, een fiets- of renbroek. Het lijkt een soort dameslegging, maar het zit heerlijk en is handiger dan een rok.
als een man met een rok travestie is wat is dan een vrouw met een broek aan???
Anoniem. Een vrouw met een broek aan? Toch helemaal in orde? Ik trek graag een rok aan en heb niets met travestie. Nee, ik heb, net zoals meerdere mannen, ontdekt dat het dragen van een rok gewoon lekker is. Daarom wil ik, en de mannen op het forum waar ik ook lid van ben, dat de man met rok net zo zal worden geaccepteerd als de vrouw in broek. In de jaren 70 die achter ons liggen heeft dat toch een enorme vlucht genomen en niemand kijkt daar meer vreemd van op. Het komt helaas nog al te vaak voor dat mensen die mij in rok signaleren wel kijken, en daar dan denk ik de gedachten bij zullen hebben "het zal wel een homo zijn". Dat ben ik beslist niet, ik ben getrouwd en mijn vrouw zegt altijd dat je aan moet doen waar je je gelukkig in voelt. Met zoveel steun door de juiste persoon en met behulp van het manneninrok forum ben ik de drempel die het toch was en nog is, overgelopen en begeef me op een steeds vrijere manier ermee buiten.
Ik ben het helemaal met je eens dat je als man moet kunnen toegeven dat je liever een rok dan een broek draagt. Helemaal fijn is het dan als je het uit mag leggen waarom. Hoewel ik er geen moeite mee heb ook kortere modelletjes te dragen houd ik het echter wel bij de donkere kleuren zonder al te veel opsmuk, blingbling dat soort zaken. Geen bloemetjes, roze ofzo, nee dan wordt het te vrouwelijk en dat wil ik ook weer niet. Maar zelf heb ik helemaal niets met travestie of homo. Die mannen zijn er ook, mijn respect hoor, maar niets voor mij. Laat ik het maar houden op "lekker verkeerd" maar waarschijnlijk tegen beter weten in, het wordt vroeg of laat geaccepteerd door iedereen.
Rinus, wel bedankt voor je bijdrage. Ik denk dat je het standpunt van mannen in rok heel goed verwoord hebt.
Dank je Mik, maar graag gedaan. Ik heb ook alle begrip en bewondering voor jouw standpunten hierin. Jij voelt je gelukkig als je meer doet dan alleen een rok(je) aandoen. Prima, houden zo, doen, je leeft maar één keer, een cliché, maar doe wat je gelukkig maakt en houdt. Toevallig heb ik een vrouw getroffen die er totaal geen punt van maakt, integendeel zelfs. Het grappige is dat zij geen rokken of jurken meer draagt en dus alleen in mijn deel van de garderobekast rokjes en een jurkje te vinden zijn.
Rinus, Ik draag ook graag rokken, maar ook jurken, mooie elegante laarzen eronder in de winter, en ben toch geen travestiet. Het zit gewoon gigantisch lekker, en zoals mijn slogan dan ook altijd luidt: 'Als vrouwen broeken, mogen, willen en kunnn dragen, dan mogen, willen en kunnen mannen rokken dragen'. En zo is het en niet anders.
Komt er nog wat van (man met rok buiten)ik wordt alsmaar ouder ik wil niet wachten tot ik 85 jaar ben om met een rok over straat te lopen dat zou geen zicht zijn tenzij alle mannen tegen het jaar 2051 met een rok lopen
Rokkie,
Waarom ga je niet gewoon naar buiten. Ik ben dat nu aan het opbouwen. Ik ben nu een paar keer buiten geweest, vooral savonds en snachts. Ik loop dan in een strak jurkje, met bh-tje, net panty, dames string, pumps met 12cm hak en een lange regenjas. Ik hoor mensen al denken... "we hebben het hier over rokken!!"
Klopt, zo is het begonnen, als geintje met mn vrouw. Minirokje aan en ze vond het geweldig. Nu draag ik dus ook strakke jurkjes. Ik ben geen homo, geen travo, geen transgender of wat dan ook. Ik heb gewoon twee gezichten. Het is ern soort fetish achtig gevoel als ik me omkleed. Ik vind het geweldig lekker zitten allemaal. Het geeft ook een bevrijdend gevoel.
Ik heb gewoon dus de stap genomen om af en toe naar buiten te gaan wandelen. Nog wel in het donker, misschien binnenkort wel overdag.. Wie weet :)
Hallo Rick,
Ja, zo begint het. Maar waar eindigt het? Sta je straks net als een van die andere mannen in rok, die absoluut niet 'travestiet' zijn, ook bij het gender-team op de stoep? En wat vindt je vrouw daarvan? Is het dan nog steeds zo geinig?
Als je graag in vrouwenkleren wilt lopen, erken dan dat je travestiet bent en doe het openlijk. Dat betekent veel ellende en weinig lol, maar dan zijn je kansen op de lange termijn ten minste een stuk beter.
Je hebt een vrouw, als je die relatie in stand wilt houden (wel verstandig als je travestiet bent) kun je het beter met haar doen dan met jezelf in vrouwenkleren. Simpel, eenvoudig en doeltreffend als je de relatie in stand wilt houden en niet wilt uitkomen bij het genderteam.
Succes,
Mik
Hallo Rick,
Prima kennismaking met je. Ook ik ben indertijd, alweer heel wat jaartjes geleden overigens, begonnen met rokjes te dragen interesse gewekt door de zomer waarin ik veel vrouwen hierin zag lopen. Het ging me zo kriebelen dat ik nieuwsgierig was hoe het was met dat lekkere weer een rok te dragen. Ik vul het alleen in de winter aan met een panty of legging, ook heb ik drie zomerjurken. In deze hoedanigheid ging ik me er heel langzaam in ontwikkelen, eerst stiekem later legde ik mijn drempel wat hoger door ook anderen me erin te laten zien. In en rondom mijn eigen huis heb ik helemaal geen gene meer, komt er iemand of gaat de bel, ik doe gewoon de deur open. Ook ik wandel of fiets weleens buiten maar meer dan wat kijken naar mijn knieën gebeurt er niet. De enige reacties die ik ontvang zijn van mannen geweest waar ik een praatje mee aanging en die bleken dan ook in meer of mindere mate geïnteresseerd in het dragen van een rok(je), maar hier niet goed mee raad wisten i.v.m. het thuisfront. Toevallig bleek mijn vrouw geen enkel bezwaar te hebben dat niet zij maar ik dus een rok of jurk draag. Toen ik dat eenmaal wist was de beer los zogezegd en nu vind ik het heel normaal als ik een van mijn vele rokjes aantrek. Het fetish-achtige gevoel waar je het over hebt herken ik. Het voelt allemaal fantastisch aan, ook als ik weer eens een nieuwe rok gekocht hebt. Hoewel ik echt niet meer opgewonden erin rondloop acht ik het nog steeds als een fetish, het is toch een bepaalde voorkeur wat je aantrekt. Iets geks wellicht voor de buitenwacht die wat moeite hebben met je gevoel. Maar wat mij betreft mag het gek of verkeerd blijven, dat houdt het bijzondere ervan in stand.
Probeer wat meer buiten uit, ga naar een plaats of plek waar je normaal gesproken geen bekenden denkt tegen te komen maar waar wel mensen zijn, ga daar een kwartiertje of halfuurtje wandelen, doe en kijk gewoon normaal. Je zult zien dat de meesten je in je waarde laten en goeiedag zeggen. Succes en laat je vorderingen een keer weten.
Rinus
Laat ons beginnen met een jeansrok dat is niet zo opvallend niet te kort en als de fabrikanten
de rits zo 5 a 10cm langer maken en te koop aanbieden in de herenafdeling dan word het zeker een succes (ik ben de eerste klant)
Hoi rokkie,ik ben gewoon een hetero man van in 50 jaar en ik heb wel is een jurkje aan getrokken ik moet zeggen dat best wel lekker voelde ook had ik pumps met een hak van 8 centimeter aan ja dat gaf een goed gevoel maar ik kan het op heden niet zo vaak doen door een prive even niet kan helaas ik vind dat mannen gewoon een rok moet kunnen aan dien wanneer ze dat willen
Hoi Rinus. Hier de vorderingen. Mijn relatie is nog steeds in stand. En zo leuk als dat mijn vrouw het toen vond, vindt ze het nog steeds. Zij mengt mijn fetish met ons sexleven. Dat betekent dat we soms sex hebben als ik lingerie aan heb, en hoge hakken. Omdat ze erg precies is (oooh wat naar haha) heeft ze voor mij siliconen borst vormen gekocht die in de BH passen en die bij mijn bouw passen. En dit gaat over rokken, komtie: Als ik nu een rokje aan heb wil ze persé dat ik ook een bh aan doe met de borstvormen. Staat het rokje veeel beter zegt ze. Dus ja, dat doe ik dan ook. Laatst in een dorpje, ongeveer 30 km bij ons vandaan, samen ‘savonds rond gelopen. Beiden in een rokje, beiden op hakken, beiden een goed gevulde bh. De mijne dan met neppers, maar ok. Ik was rete zenuwachtig. En zij vond het SUPER dat ik het met haar aandurfde: Samen savonds door de straten wandelen. Het was niet heel druk ofzo, maar de mensen die ons zagen zeiden netjes “goedenavond” en liepen gewoon door. Nadat we meermaals mensen tegen waren gekomen ging de zenuwachtigheid weg en ging alles losser, en meer vanzelf. Het was een keuke ervaring die we vaker gaan doen. Steeds een ander dorpje haha. Ik hoop dat dit mensen inspireert. Doe wat je leuk en/of lekker vindt. Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde. Dat zou saai zijn. En voor Mik: ik ben nog steeds 100% hetero, zit niet bij een (trans)genderteam en ik hoef er niet voor uit te komen dat ik een travestiet ben, want dat ben ik niet. Het is meer een fetish. En ik ben de fetisj van mijn vrouw. Hoe mooi is dat? De een heeft een fetish voor voeten, de ander voor zijden stofjes, ik voor rokjes (en meer). Doe dus niet zo moeilijk!
Een reactie posten