18 oktober 2009



Dertig kenmerken van klassieke travestie?


Wanneer is er sprake van 'klassieke travestie' en wanneer niet? Wat moeten we precies verstaan onder 'klassieke travestie'? Welke definitie van 'klassieke travestie' moeten we hanteren? Dit zijn simpele vragen die echter niet altijd zo simpel te beantwoorden zijn. Dat lijkt misschien vreemd. Travestie is toch het dragen van kleding van de andere sekse?

Ja, maar vrouwen die mannenkleren dragen, zien we meestal niet als travestiet. En een man kan volledig in travestie zijn terwijl hij een mannenpak draagt. Sommige jonge mannen kunnen in een korte mannenbroek en een mannenpolo met opzet extreem vrouwelijk overkomen. Andere jonge mannen hoeven soms helemaal niets bijzonders aan te trekken om toch als vrouw over te komen.

En om het helemaal ingewikkeld te maken: je hebt soms mannen die volledig verkleed zijn als vrouw en er ook nog eens prachtig uitzien als vrouw die van zichzelf denken dat ze travestiet zijn, maar geen klassieke travestiet zijn. Het geval waar ik op doel, is een voorbeeld van een showgirl (showtravestie).

De vraag 'Wel of niet klassieke travestie?' werd weer actueel door ontmoetingen met mannen in rok en een aantal bezoeken aan de site rokvoormannen.nl (hier).

Veel mannen in rok zien zichzelf nadrukkelijk niet als travestiet. Wat mij betreft, is daar geen probleem mee. Een man die een rok draagt, is volgens mij niet automatisch een travestiet. Maar de standpunten, de plaatjes en wat men zoal vertelde, brachten me toch vaak aan het twijfelen. Ik dacht vaak dingen te zien en te horen waarvan ik denk te weten, dat ze typerend zijn voor travestie.

Travestie is als het ware vaak een beetje een ijsberg. Je ziet het kleine stukje dat boven water uit steekt. Je ziet die man in rok of jurk. Of je ziet die man die probeert als vrouw over te komen. Soms heb je ook helemaal niet in de gaten dat je in feite naar een biologische man zit te kijken. Maar in al die gevallen zie je alleen het uiterlijk. Wat er allemaal aan vooraf ging, wat er allemaal achter zit, zie je niet. Maar als je dan met de betrokkenen praat, krijg je geleidelijk aan stukjes informatie en naarmate je meer weet van travestie ga je eerder een patroon zien of denk je dat patroon te zien.

Is het mogelijk in plaats van een korte, simpele definitie een soort lange definitie te geven van de kenmerken die horen bij 'klassieke travestie': travestie die normaal thuis begint met de gordijnen dicht? Ik dacht van wel. Hieronder het resultaat van mijn poging. (Deze kenmerken gaan niet op voor showgirls, showtravestieten, 'homoseksuele' travestieten en eventuele heteroseksuele showgirls. Ze gaan ook niet op voor vrouwelijk overkomende mannen die zo vrouwelijk overkomen dat ze als vrouw minder sociale problemen hebben.)

Vooraf. Van travestie is alleen sprake als we te maken hebben met een biologische man. Misschien loopt een enkele vrouw ook wel eens in travestie, maar dat vinden we normaal geen punt en dat herkennen we niet als travestie, dus het heeft geen zin ons daar druk over te maken. Deze lijst kenmerken is dus alleen van toepassing op (van origine) biologische mannen.

1. De man wordt aangetrokken door dameskleding. Dameskleding heeft voor hem een positieve gevoelswaarde.

2. De man heeft dergelijke positieve gevoelen niet voor mannenkleding. Die vindt hij maar saai of niets.

3. Als de man de kans en de gelegenheid heeft, bezit hij tenslotte kasten vol dameskleding. Veel meer dan zijn vrouw en veel meer dan hij eigenlijk ooit 'normaal' zal dragen als hij dameskleding tenminste ooit normaal draagt.

4. De man ervaart een sterke drang tot verkleden in die dameskleren. Tenslotte bezwijkt hij voor die drang, hoewel het soms een paar jaar 'goed' gaat.

5. Eenmalig verkleden is niet genoeg. Nadat de man bezweken is voor die drang, komt die drang terug. Hij moet zich opnieuw verkleden. Op dezelfde manier zijn er 'mannen in rok' die snakken naar het moment dat ze weer een rok kunnen dragen.

6. Vrijwel altijd probeert die man na verloop van tijd te stoppen met dat verkleden. Voorzover bekend lopen al die pogingen tenslotte op niets uit. De behoefte tot verkleden komt terug en nu sterker dan ooit tevoren. Sommige mannen proberen meerdere malen te stoppen, altijd met hetzelfde negatieve resultaat voorzover bekend.*

7. De man draagt die dameskleding vooral thuis of stiekem of in het geheim of onder de bovenkleding.

8. De man weet dat het dragen van dameskleding door een man verkeerd is, taboe is, eigenlijk niet hoort of dat werd hem door zijn sociale omgeving indringend verteld. (Misschien is het dragen van dameskleding door mannen sociaal inderdaad niet erg geaccepteerd, maar dat is niet het punt waar het hier om gaat. Het gaat om wat de man denkt of wat zijn omgeving hem indringend vertelde.)

9. De man streeft naar verdere vervrouwelijking van zijn uiterlijk, bijvoorbeeld door de baard weg te werken, door zich op te maken, door een pruik te gebruiken, door lichaamshaar te verwijderen of door zich vollediger vrouwelijk te kleden.

10. De man voert blijvende lichamelijke aanpassingen door of denkt daar op zijn minst soms over. Populaire aanpassingen zijn blijvende verwijdering van baard- en haargroei. Stimuleren van borstgroei. Gaatjes in de oren voor oorhangers. Ook verder gaande aanpassingen worden overwogen of komen voor tot en met volledige geslachtsaanpassingen.

11. Het verkleden is seksueel opwindend of heeft op zijn minst een seksuele ondergrond/lading.

12. Er werd (of wordt) soms in vrouwenkleren gemasturbeerd.

13. Als vrouw verkleed vrijen vindt de man opwindender dan vrijen gekleed als man.

14. Het verkleed zijn wordt als ontspannend en rustgevend beleefd.

15. De man komt niet of zelden of moeilijk klaar bij zijn eigen vrouw of andere vrouwen.

16. De man waardeert het verkleed zijn positief. Het is fijn. Het is prettig. Het is iets positiefs.

17. De man vindt zichzelf verkleed mooier, aantrekkelijker, opwindender dan als man.

18. De man voelt zich in de vrouwenkleren vrouw of ziet zichzelf (een beetje) als vrouw.

19. De man zegt (verkleed of niet verkleed) zich (een beetje) vrouw te voelen of vrouw te zijn.

20. De man is erg betrokken op zichzelf en bezig met zichzelf in die dameskleding.

21. Die betrokkenheid heeft de man niet met zijn uiterlijk als man of met de mannenrol.

22. De man gaat heimelijk in vrouwenkleding naar buiten of denkt daar over. In latere stadia gebeurt dit soms min of meer openlijk, maar normaal nooit volledig openlijk.

23. De man maakt foto's van zichzelf in vrouwenkleding en heeft behoefte die te laten zien of te verspreiden of te publiceren.

24. De man heeft een stereotiep vrouwbeeld waarin bepaalde uiterlijke elementen overdreven worden. Als vrouw of in vrouwenkleding draagt hij bijvoorbeeld liever typisch vrouwelijke kleding als rokken en jurken in plaats van broeken. Andere overdrijvingen: te korte rokken, fel gelakte nagels, overdadig veel sieraden, extreem hoge hakken, etc.

25. Het verkleden wordt vaak gekenmerkt door kleine of grote slordigheden. Berucht in dit verband is onder andere niet volledig verwijderd lichaamshaar op zichtbare plekken waar men dat bij een vrouw niet zou verwachten zoals op de armen, op de rug, tussen de borsten, op de neus.

26. De man heeft een preoccupatie met het uiterlijk dat hoort bij de vrouwenrol of met het overkomen als vrouw maar niet of veel minder met zaken waar vrouwen zich normaal ook druk over maken of mee te maken hebben als: een partner, kinderen krijgen, kinderen verzorgen, huishouden, geld verdienen, loopbaan, ongesteld zijn. Wel: overkomen als vrouw, kleding, schoenen, lingerie, make-up, sieraden, zwemmen in een bikini of badpak, een rok dragen, sexy zijn, etc.

27. Het verkleden wordt gezien als een middel om de eigen emoties te bevredigen. Het is een manier om je fijn of beter te voelen. Als dat lukt, is het verkleden gelukt.

28. Het verkleden wordt niet gezien als een middel om een positieve indruk te maken op anderen. Het oordeel van andere mensen over het uiterlijk wordt niet of nauwelijks relevant gevonden of alleen als het positief is.

29. De man is soms jaloers op echte vrouwen vanwege hun uiterlijk en lichaam.

30. De man heeft een beroep dat verband houdt met computers, wiskunde, techniek, machines, cijfers, administratie, geld, of een functie in het leger of bij de politie.

Als ik deze 30 punten probeer te scoren voor de wat beperkte doorsnede van mannen in rok die ik inmiddels op verschillende manieren heb leren kennen, dan kom ik op het volgende:
1+, 2+, 3+, 4+, 5+, 6+, 7+, 8+, 9+, 10?, 11?, 12?, 13?, 14+, 15?, 16+, 17+, 18-, 19-, 20+, 21+, 22+, 23+, 24+, 25+, 26+, 27+, 28+, 29+, 30+.

Dat zijn 23 plus, 5 vraagtekens en 2 min op een totaal van 30 kenmerken. Als we de plus rekenen als +1, de min als -1 dan levert dit in totaal een score van 21 op voor 25 kenmerken waarover we gegevens hebben. Dit komt overeen met 21/25= 0.84. Zelfs wanneer de vraagtekens bij nader inzien allemaal min zouden worden, zou de score nog steeds uitkomen op 16/30= 0.53. Daarbij kan het best zijn dat er over een specifieke score wat verschillend gedacht wordt. Ondanks dat lijkt de score duidelijk een eind boven nul te liggen.

Ik heb deze kenmerken ook proberen te scoren voor de man die zichzelf zag als (klassieke) travestiet maar in feite alleen showtravestie deed:
1?, 2?, 3?, 4-, 5-, 6-, 7-, 8-, 9+, 10+, 11-, 12-, 13?, 14-, 15?, 16-, 17-, 18-, 19-, 20-, 21-, 22-, 23+, 24+, 25-, 26+, 27-, 28-, 29-, 30-.

Dat zijn 5 plus, 20 min en 5 vraagtekens. Een score van -15 dus. Na correctie voor de vraagtekens via -15/25= -0.6. De score ligt dus duidelijk en royaal onder nul.

Zelfs met plusjes voor al die vraagtekens zou de score nog maar 10+ en 20- zijn of -10/30= -0.33. Nog steeds duidelijk en royaal onder 0 dus. Voor de pure show-travestiet/-girl gaan deze kenmerken dus overwegend niet op.

Ik ben ook zo vrij geweest mezelf te scoren voor de situatie zoals die vroeger voor mij gold, een tijd geleden. Ik geef geen specifieke scores in verband met de privacy maar het totaal komt uit rond de 0.70.

Hetzelfde heb ik proberen te doen voor mijn situatie nu. Ik kom dan uit op iets lager (negatiever dus) dan -0.5. Als deze kenmerken kloppen en als ik ze eerlijk op mezelf heb toegepast (Wie zal het zeggen?) dan is er bij mij dus wel een behoorlijke verschuiving opgetreden. Maar dat travestie zich soms ontwikkelt en daardoor ook verandert, wisten we eigenlijk al op basis van allerhande 'verhalen' van t's.

Alles hangt natuurlijk af van hoe eerlijk je jezelf scoort. Een test zou ik dit niet willen noemen. Er is niets bekend over de (alfa-)betrouwbaarheid en de validiteit (discrimineert hij inderdaad tussen travestieten en normale mensen?). Ook zouden de kenmerken dan beter als vragen kunnen worden geformuleerd, lijkt me. Het is meer een poging 'klassieke' travestie te definiëren en te laten zien dat het in beginsel ook gekwantificeerd kan worden via de uiteenlopende kenmerken.

Wanneer je travestie op die manier definieert, kun je niet vragen dat aan alle 30 kenmerken wordt voldaan. Sommige kenmerken zijn ook niet absoluut. Onder travestieten en transseksuelen zien we vaak bepaalde beroepen terugkomen. Maar omgekeerd kun je niet stellen dat iemand met een ander beroep niet aan travestie zou kunnen doen.

Wat deze definitie verder laat zien, is dat het helemaal niet belangrijk is of iemand zich volledig of slechts gedeeltelijk verkleedt in vrouwenkleren. Dat doet er als het ware niet toe. Ook doet het er niet toe of iemand als vrouw of als man overkomt.

Wat wel een grote rol speelt, is de functie en de betekenis die het verkleden voor de betrokkene heeft en de gevoelens die dit oproept.

Een ander punt dat deze definitie duidelijk maakt, is het fundamentele verschil tussen showtravestie (showgirls) en 'klassieke' travestie. Met showtravestie bedoel ik in dit verband iemand die zich verkleedt voor het sociale effect. Er hoeft niet altijd sprake te zijn van een echte show met betalend publiek. In de praktijk hoeft dat verschil overigens niet altijd zo duidelijk te zijn. Iemand die begint met showtravestie, kan zich daarna ontwikkelen tot 'klassieke' travestiet. Iemand die begint met 'klassieke' travestie kan zich daarna ontwikkelen tot showtravestiet. Ook kan het zijn dat de showtravestiet tegelijkertijd ook aan 'klassieke' travestie doet. De wereld laat zich op dit punt niet altijd geduldig indelen in hokjes.

Iets wat niet in de lijst zit, maar misschien toch wel van groot belang is, is de situatie. Hoevaak is er gelegenheid tot omkleden? Hoe reageert de omgeving? Zijn er spiegels? Ogenschijnlijk zijn dat zaken buiten de travestiet zelf. Maar in de praktijk hebben ze vaak wel een enorme invloed.

Ik denk dat je 'klassieke' travestie wel kunt proberen te definiëren als een soort gedrag. Het heeft bepaalde functies. Het treedt op onder bepaalde omstandigheden. Het wekt bepaalde gevoelens op. Het is sociaal niet of minder geaccepteerd.

Maar je moet niet de fout maken, dat gedrag vervolgens te vertalen in een onveranderlijke eigenschap van de persoon. Op dezelfde manier als dat er genoeg homo's rondlopen die kinderen verwekt hebben, lopen er genoeg transgenders rond die hetzelfde gedaan hebben. Klassieke travestie is niet iets absoluuuts, maar iets dat zich ontwikkelt. Dat komt, dat zich ontwikkelt, dat vaak niet weg wil, wat men ook probeert, en dat vervolgens soms ook opeens weer verdwijnt.

55 reacties

Anonymous Anoniem zei...

Ik heb me altijd als een klasieke travestiet gezien,ik scoor op alle 30 punten.ik heb daar ook nooit aan getwijfeld,en ik voelde dat reeds op 3-4 jarige leeftijd,nu ben ik ruim 60 dus al vele jaren.

woensdag, juni 23, 2010  
Anonymous Anoniem zei...

Ik heb de "test" gedaan, en kom uit op 75%. Het is begonnen toe ik een jaar of 10-11 was. Ik heb inderdaad geprobeerd om te stoppen, maar nu, ik ben ondertussen 50, is het bijna dagelijks. Waar stopt travestie en begin transseksualiteit.

woensdag, februari 02, 2011  
Blogger Mik van Es zei...

Voor mij bij blijvende lichamelijke aanpassingen.

Kijk, heel veel t's voelen zich vrouw. Zo lang het daarbij blijft, maakt dat niet echt uit. Maar als je dat als reden ziet, om jezelf ingrijpend te laten 'verbouwen', maakt dat wel uit.

Inmiddels weten we, dat je van die 'transitie' en het uit de kast komen uiteindelijk niet gelukkiger wordt, maar juist een stuk ongelukkiger en dat het tenslotte vaak verkeerd afloopt.

Dus, als het kan: geen lichamelijke aanpassingen en lekker in de kast blijven. Daar is het zo slecht nog niet.

vrijdag, februari 04, 2011  
Anonymous Anoniem zei...

Veel van alles water staat komt in mijn buurt, ik scheer mijn benen en geslachtsdelen. In mijn kast hangen rokken van taft en satijn, blousen van satijn, en ik draag veel kousen onder mijn broeken overdag, net als alleen maar strings en satijnen onderhemdjes draag. Als ik me helemaal als vrouw kleed, voel ik ook de behoefte om als vrouw sex te hebben. Ik laat dan ook mannen toe, maar als de behoefte is gestild walg ik van sex maet een man.

zaterdag, oktober 20, 2012  
Blogger Mik van Es zei...

Als ik die reactie lees, zou ik al denken aan 'klassieke' travestie. Nu zeg ik vaak 'gewone travestie'. Waarom?

Als showgirl scheer je je benen als het nodig is, niet standaard. Waarom zou je al dat werk doen als het niet nodig is? Het stukje ademt wat 'ik voel de behoefte'.

Het interessante is dat er vervolgens mannen op het toneel komen. Je wilt eigenlijk geen seks met mannen, want je valt op vrouwen en wilt daarom zelf zo'n opwindende vrouw zijn. Aan de ene kant zijn die contacten opwindend, aan de andere kant walgelijk.

Maar wat als je daar jong mee begint? Dan wordt het vermoedelijk minder opwindend en minder walgelijk.

Hoe je het ook draait of keert: hier heb je gewone travestie met een beginnende sociale component.

Kennelijk zijn 'klassieke' travestie en showgirls/drag queens twee uitersten, die in elkaar over kunnen lopen of over kunnen gaan.

Dat klopt ook met andere waarnemingen.

De betekenis van travestie ligt dus niet vast, maar kan zich ontwikkelen. Het ene uiterste is dat het een manier is om je fijn te voelen, het andere uiterste is dat het een manier is om andere mensen te ontmoeten en te overleven.

Het 'grappige' is dan dat zelfs iemand die niets van travestie af weet, aan het uiterlijk de functie kan zien.

maandag, oktober 22, 2012  
Anonymous Anoniem zei...

op veel punten score ik wel , vanaf mn 10e vond ik het prettig om afentoe vrouwenkleding aan te hebben , vooral satijnen en nylon kleding . ben nu 50r en mn behoefte is weekelijks als ik er voor in de stemming ben , ik voel me er nog steeds prettig bij, alleen niet in t openbaar
Maar het beheerst me niet , kan ook een weken zonder

maandag, december 03, 2012  
Anonymous Anoniem zei...

ben 49 en heb mijn vrouw verteld dat ik soms haarjurkjes draag,dat ik een travestiet ben maar bestaat er ook een tussenweg

woensdag, januari 30, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

Goede blog!

interessante poging om de onduidelijke wereld van travestie een stukje overzichtelijker te maken door de definities meer af te bakenen. Natuurlijk heb ik de test gedaan. Mijn score is: 19+, 4? en 7- dus eindscore 0,46

Ter vermelding erbij: 21 jaar, 100% hetero, al sinds mijn 5de voel ik me aangetrokken tot vrouwenkleding

zondag, mei 26, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

mijn vrouw wil bij me blijven maar kan je leven met een man die soms haar jurkjes draagt

woensdag, juni 12, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

is het dan zo erg om je af en toe eens vrouw te voelen?

woensdag, juni 12, 2013  
Blogger Mik van Es zei...

mijn vrouw wil bij me blijven maar kan je leven met een man die soms haar jurkjes draagt

Natuurlijk wel. Als die man aardig is en een goeie man, waarom niet? Als het maar niet uit de hand loopt.

donderdag, juni 13, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

waarom herhaal je mijn vraag

donderdag, juni 13, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

wat kan en wat kan niet grt MERELCH

donderdag, juni 13, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

ben best wel bang,sinds ik het haar gezegd heb is de smaak ernaar groter geworden, wil het elke dag wel ,al is het maar even

zondag, juni 16, 2013  
Blogger Mik van Es zei...

Dat bedoel ik dus. Het is een soort verslaving en die verslaving neemt de man ten slotte over.

Dat geldt dus alleen voor 'gewone travestie' (thuis met de gordijnen dicht).

Als je je alleen vrouwelijk kleedt om uit te gaan of andere mensen te ontmoeten ('showgirl / showtravestie') is die verslaving er niet, maar geeft het sociaal vaak nog steeds wel veel problemen.

woensdag, juni 19, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

wat moet ik dan nu,hoe ziet mijn toekomst er dan uit met mijn gezin

woensdag, juni 19, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

met hetgeen wat ik doe , kan je me dan een travestiet noemen

woensdag, juni 19, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

het woord travestiet klinkt hard in mijn oren,het begon toch allemaal onschuldig en deze morgen heeft ze me zo goed als betrapt met een jurk naast me op de grond,we hadden afgesproken dat ze er nooit iets van zou zien maar dat heb ik niet kunnen waarmaken voel me enorm schuldig voor haar,heb er nooit aan getild en nu ze het weet heb ik het moeilijk en ook wwel meer zin om mij als vrouw te kleden,lekker een jurkje of rokje te dragen,is het dan zo erg als ik me af en toe een beetje vrouw wil voelen,mijn vrouw zegt dat het niets uitmaakt hoeveel ik het doe maar wel waarom en dan ben ik volgens haar een travestiet

woensdag, juni 19, 2013  
Blogger Mik van Es zei...

Travestieten vinden van zichzelf bijna altijd dat ze geen travestiet zijn. Ze vinden het toevallig leuk om (stiekem) vrouwenkleren te dragen. Dat vinden ze fijn en geeft een goed gevoel.

Is daar iets mis mee? Wel, in de praktijk zien we dat dat stiekeme verkleden vaak uit de hand loopt. Het kost veel tijd, het werkt verslavend, de vrouw staat niet langer in het middelpunt bij de man, maar dat verkleden en ten slotte eindigt het vaak bij het genderteam. In feite eindigt het daar niet, maar eindigt het vaak met een hartaanval, beroerte of zelfmoord.

Er zijn ook wel eens travestieten die het redelijk constant kunnen houden, maar heel vaak merk je toch wel een neiging naar meer.

Kortom, het lijkt onschuldig, maar is het bepaald niet.

Voor alle duidelijkheid, we hebben het hier over mannen die stiekem met vrouwenkleren begonnen zijn. Vrouwelijke mannen die zich altijd openlijk vrouwelijk hebben gekleed en meestal seksueel gericht zijn op mannen, is een heel ander verhaal.

Zijn er goeie oplossingen? In feite niet. Als je openlijk aan travestie gaat doen, betekent dat nog lang niet altijd dat die fascinatie, die verslaving verdwijnt. Verder krijg je dan wel vaak problemen op het werk, met de relatie en met de kinderen.

Als je probeert niet aan travestie te doen door je dat heel erg voor te nemen, ga je er juist de hele dag aan denken en krijg je ten slotte een zwak moment.

Als je die travestie vrij baan geeft, neemt het je helemaal over en resulteert het ten slotte in een gang naar het genderteam. Daarna loopt het vervolgens geleidelijk aan allemaal dood.

Vermoedelijk het beste is om gewoon door te gaan met travestie, maar de frequentie en de duur te beperken. Hoe minder vaak, hoe beter. Hoe groter je kansen gezond oud te worden.

Succes,

Mik





maandag, juni 24, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

als ik je antwoord lees dan ben ik toch wel een travestiet,voel me goed wanneer ik me als vrouw kleedmaar wil ook man zijn voor mijn vrouw en kinderen.Mijn kinderen weten hier niets van,moest ik alleen zijn dan zou ik me heel graag vaker als een vrouw kleden,wanneer ik dit schrijf groeit mijn verlangen om rond te lopen in een jurkje of rokje groter,soms denk ik stiekem dat ik er ook wel eens mee naar buiten wil en in winkels durf ik wel eens een jurk voor me te houden bij een spiegel als mijn vrouw niet kijkt,spannend toch.ik wil echt wel dikwijler vrouw zijn,ben toch ook een beetje trots op wie ik ben

maandag, juni 24, 2013  
Blogger Mik van Es zei...

Ja, dat is ook een interessant punt. Travestieten en transseksuelen ontwikkelen een bepaalde trots bij het denken aan zichzelf als vrouw. Jezelf als vrouw zien, roept een positief gevoel op.

Maar wees nu eens een tijdje transgender in de buitenwereld. Ik krijg net van het COC een bericht over transgenders in Indonesië. Zodra bekend raakt dat je als man iets hebt met het vrouwelijke, word je door je familie verstoten. Vervolgens moeten ze zonder opleiding zichzelf in leven zien te houden en dat betekent vrijwel altijd prostitutie. Hoe lang hou je op die manier een positief gevoel over dat transgender zijn? Ik denk niet erg lang.

Ik ken zelf door eigen ervaring beide kanten van het transgender-zijn: het leven in de binnenwereld en het leven in de buitenwereld en dat is echt een gigantisch verschil.

Is dat erg? Ja, want je ziet dat het (die gevoelens voor het vrouw-zijn) in die binnenwereld groeit en dat men ten slotte in die totaal andere buitenwereld terecht komt. Die is totaal anders en men is daar ook nog eens volledig niet op ingesteld. Dus, dan is er echt een heel groot probleem ontstaan, dat maar al te vaak niet goed afloopt.

vrijdag, juni 28, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

wees ens eerlijk,hoe ziet volgens jou dan mijn toekomst er uit als travetiet?

vrijdag, juni 28, 2013  
Blogger Mik van Es zei...

Ik kan niet in de toekomst kijken, dus niets is zeker en uiteindelijk ben jij de beslissende factor.

Maar als je het gebruikelijke pad volgt, dan ga je je vaker als vrouw kleden, omdat het fijn en goed voelt. Vervolgens ga je dat nog vaker doen, maar tegelijkertijd stijgt de behoefte. En je wilt dan ook wel eens naar buiten. Op een gegeven moment gaat dat ook goed en het smaakt allemaal naar meer. Dan kom je eens op de T&T, je gaat de stad eens in en even later zit je bij het genderteam.

Behalve allerhande lichamelijke problemen (zonder testosteron ziet het leven er ten slotte heel anders uit) krijg je nu ook vaak te maken met verlies van werk, partner, kinderen. Zelf zie je jezelf nu vermoedelijk krampachtig als 'echte vrouw', maar vermoedelijk is er verder niemand die dat echt doet, hoogstens slooft een enkeling zich uit om te doen alsof hij je gelooft.

Als je nu probeert nieuw werk en een nieuwe partner te vinden (dat is al heel bijzonder, want door die travestie-instelling en door dat ontbreken van testosteron zijn m-v transgenders meestal niet zo actief) zul je merken dat dat lastig gaat doordat 1. je uiterlijk niet klopt en 2. mensen zich ongemakkelijk bij je voelen doordat ze bang zijn je te beledigen door je bijvoorbeeld per ongeluk met 'mijnheer' of zo aan te spreken. Dus je doet, want m-v transgenders in zulke gevallen altijd doen. Ze gaan in huis zitten en proberen zich fijn vrouw te voelen.

Vroeger werkte die aanpak als een trein. Het ontspande, het voelde goed, het hield de aandacht gevangen. Maar nu is er geleidelijk aan iets veranderd. Het idee vrouw te zijn, heeft haar glans verloren. Het doet je niets meer. Daar zit je in huis en je belangrijkste mechanisme om je eigen gevoelens te manipuleren werkt niet meer.

Van niets doen en alleen thuis zitten, ga je je ellendig voelen. Meestal ervaren m-v t's ook een bepaalde stress. Er zijn altijd wel vrienden en kennissen die het hebben laten afweten. Dat maakt indruk en komt dan weer boven als je steeds stil in huis zit.

In de praktijk duurt dat een 10 jaar en krijg je daarna een hartaanval, beroerte of stap je er gewoon zelf uit.

Maar natuurlijk is dit een soort doorsnee. Dus er zijn mensen die er al tijdens de transitie uitstappen (er zijn overigens ook behoorlijk wat mensen die tijdens de transitie gewoon stoppen met de transitie), terwijl anderen misschien de transitie wel 15 of 20 jaar overleven.

Ik heb wel eens wat gerekend aan de cijfers die we hebben, en ik dacht zo uit mijn hoofd dat je een jaar na de transitie 3x zo zwaar moet tellen als een gewoon mensenjaar. Dus als je normaal nog 40 jaar zou verwachten te leven, wordt dat door die transitie gemiddeld iets van ruim 13 jaar.

Wat gebeurt er als je niet volledig die stap van een transitie maakt? Je ziet dan dat mensen er als het ware heel erg mee bezig zijn. Ze hebben als het ware een grote onrust in hun hoofd. Ze hebben het gevoel dat het geluk elders ligt.

Er is tegenwoordig ook een behoorlijke groep die wel uit de kast komt, maar helemaal niet in transitie gaat. Dan heb je in ieder geval niet de ellende van een transitie, terwijl je wel zo veel vrouw kunt zijn als je wilt. Uiteraard kan dat sociaal wel eens wat gezeur geven, maar goed, met een beetje vechtlust kom je daar wel doorheen.





maandag, juli 01, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

deze morgen heb ik weer een jurkje aangedaan,ongeveer een uurtje en ik voelde me zo gelukkig,echt waar. Moest ik alleen thuis zijn dat droom ik ervan eens voor een dag vrouw te zijn.Ik had zelfs behoefte om eens buiten in het tuinstel te gaan zitten,had zoiets van:als me ook iemand ziet dan is het maar zo maar ik kan dit niet maken tegenover mijn gezin.Was het maar niet zo moeilijk en kon iedereen gewoon zijn wie hij wou dan zou ik graag een leuke meid zijn,heb zelfs een naam voor me:Merel vind ik passend.Een vrouw is iets moois en zo wil ik ook zijn.Hoever ben ik al gevorderd,ben ook wel bang voor de toekomst maar enkel omdat ik ook een gezin heb?

zondag, juli 07, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

denk je nu echt dat ik zo in een genderteam terecht kom,kan het niet zijn dat alles zo blijft,gaat dit echt zover en hheb ik er geen controle over,ik vind dit allemaal voor mezelf niet zo erg omdat ik dan echt mijn vrouwelijkheid kan laten zien maar tegenover mijn gezin,waarom mogen mannen geen vrouwenkleren dragen,alles zou dan makkelijker zijn toch?waarom moet ik telkens iets natypen,wat is het nut

zondag, juli 07, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

mijn vrouw kwam gisteren thuis van hasselt,ze zei dat ze toch wel even een koude douche gehad had,toen ik haar vroeg waarom zei ze:ik heb twee mannen gezien net zoals jij,ene zat op een bankje buiten met damesschoenen aan en een handtas over zijn benen,de ander snuffelde rond tussen de dameskleding.Ze vond het toch wel een bepaald soort mannen en vroeg zich af of iemand anders mij ook vreemd zou vinden gewoon als man.In het beginn minimaliseerde ze het een beetjemaar nu zegt ze dat ik gewoon bij die groep hoor,dat ik net zo ben,alleen ben ik vrouw als ik alleen thuis ben en binnen.Ze vraagt zich af of ik dat ook zou willen,ik ontwijk haar antwoord maar stiekem wil ik dat wel,ze kan niet in mij kijken,ik weet zelf niet hoever dit gaat maar ik weet wel dat ik voor nieuwjaar toen ze het niet wist ook veel minder drang had,ik begrijp het niet maar die drang is er nu alle dagen,dat is toch wel erg veel,het jammer vinden maar toch er niet aan kunnen weerstaan om elke dag al is het maar even mij vrouw te voelen ,het werkt echt wel verslavend.Zorgen maak ik mij om mijn huwelijk,kan er plaats zijn voor een man die af en toe ook een beetje vrouw is,die kwetsbaar wil zijn en zich mooi wil voelen,het past niet in het plaatje van een perfect huwelijk.Is er nog een mooie toekomst voor ons of denk je dat we beter uit elkaar gaan zodat ik mij kan kleden als vrouw wanneer ik daar behoefte aan heb,ik weet dat ik veel vraag aan je maar waar moet ik heen,dit is wel een gevoelig onderwerp wwarbij ik mij kwetsbaar heb gemaakt toch?

woensdag, juli 10, 2013  
Blogger Mik van Es zei...

Uit elkaar gaan is voor jou de slechtste optie. Dat lijkt mooi, dan kun je je voortdurend verkleden, maar als je je voortdurend kunt verkleden, is de lol er snel af. Dan zit je de hele dag alleen in je flatje te somberen en uiteindelijk zie je het niet meer zitten.

Je vrouw is je belangrijkste reddingsboei. Door haar heb je nog wat sociaal contact en aanspraak. Belangrijk is ook dat zij je afremt. Hoe negatiever ze tegenover die travestie staat, hoe beter. Je ziet in de praktijk dat travestieten waarvan de vrouw er niets van moet hebben, maar die wel bij hun vrouw blijven, het op de lange termijn vaak heel goed volhouden. Ook bij vrouwen die duidelijke regels stellen (hooguit een dag per week verkleed rondlopen bijvoorbeeld), zie je dat het met de man op lange termijn goed blijft gaan.

De relaties waar het vaak mis gaat, is als de vrouw er heel begrijpend tegenover staat. De man gaat zich dan steeds vaker en langer verkleden en daardoor gaat dan alles schuiven. De vrouw heeft er op het laatst geen zin meer in. Of de man heeft er na de transformatie tot vrouw ten slotte geen zin meer in.

Het is een soort verslaving. Precies wat je schrijft. Vergelijk het met alcohol. Als je zo af en toe een glas wijn drinkt, is het leuk. Als je de hele dag door drinkt is het niet meer leuk en gaat het mis.

donderdag, juli 11, 2013  
Blogger Mik van Es zei...

Hallo Merel,

Je schrijft: "waarom mogen mannen geen vrouwenkleren dragen,alles zou dan makkelijker zijn toch?"

Ja, daar zit wel iets in. Maar het idee dat mannen geen vrouwenkleren mogen dragen, zit vooral in jouw hoofd. En daar is het inderdaad allemaal mee begonnen.

Ik ben man en draag soms wel vrouwenkleren. Ik word niet opgepakt, mijn vrouw is nog steeds bij me en ik heb nog steeds een baan. Dus je kunt man zijn en gewoon vrouwenkleren dragen.

Sterker nog, ik hoor net van mijn vrouw dat ze vindt dat ik geen 'travestiet' meer ben. Dus kennelijk kun je als man gewoon af en toe vrouwenkleren dragen, maar in de ogen van je vrouw geen 'travestiet' zijn.

Hoe kan dat? Voor mij zijn vrouwenkleren gewoon kleren. Als ik ze aantrek, is dat om er mooi, opvallend, vrouwelijk, sexy, apart uit te zien. Dat is veel werk als je het echt goed wilt doen (4 uur of langer) en daarna heb je een leuke dag of avond of een geslaagde fotoshoot of iets dergelijks. Dat is veel inspanning voor een paar uur lol.

Een normale heteroseksuele man denkt bij een zwart bh-tje aan een mooie, sexy vrouw. Ik denk bij een zwart bh-tje aan hoe lastig het is om dat aan te trekken en vervolgens een mooie, sexy vrouw neer te zetten. Dat is voor mij heel veel uren werk, terwijl het voor een echte mooie vrouw ook wel veel werk is, maar toch een stuk minder.

Ik vind die kleren ook niet bepaald echt lekker zitten. Ik las net in het boek 'Wissel' dat de vader zich een cup D liet aanmeten. Als ik een dag moet rondlopen met mijn cup B heb je 's avonds striemen op je schouders van de bh-bandjes en pijn in je rug van het gewicht (iets van een kilo in mijn geval). Bij een cup D wordt dat misschien wel 2 kilo als je realistische protheses draagt. Word ik daar vrolijk van als je daar een hele dag mee loopt te zeulen? En doe dat dan eens 24 uur per dag, 7 dagen per week. Die vader hield dat dus inderdaad niet vol en heeft zich toen tenslotte maar weer terug laten transformeren.

Maar als je gewoon graag dameskleren wilt dragen, doe dat dan gewoon. Probeer het goed te doen en laat het daarbij. Dus hou op die dameskleding te koppelen aan vrije tijd, ontspanning, rustgevende gedachten, opwindende fantasieën. Maak er gewone kleding van.

Het leuke is dat gewone vrouwen en ook gewone (heteroseksuele) mannen, onmiddellijk het verschil zien, ook al hebben ze nog nooit eerder een travestiet gezien. Als je als man vrouwenkleren draagt op zo'n manier dat vrouwen denken: 'Woh, wat mooi,' dan draag je ze als gewone kleren. Als ze iets hebben van: 'Hier word ik niet goed van,' dan zijn het voor jou vooral vrouwenkleren.

donderdag, juli 11, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

lijkt me een leuk idee,gewoon een jurk aantrekken en gewoon als kleding dragen maar ik heb ook nog een vrouw en kinderen,hoe gaan zij reageren,het liefste wil ik gewoon mezelf zijn en af en toe een jurkje of rokje dragen,maar ik denk niet dat dat hier kan,zou er wel dolgelukkig mee zijn

maandag, juli 15, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

Ik denk als mijn dochter van 16 mij ziet in een jurkje mij gaat zien als een vrouw,hoe kan je zo iets uitleggen,je voelt je toch een beetje vrouw in vrouwenkleren,ik zou dolgraag zoals jij af en toe eens iets vrouweijks willen aantrekken maar dan voel ik me ook wel een vrouw,maar je bedoelt waarschijnlijk dat als het stiekeme wegvalt,het dan maar gewoontjes is.Iemand die zich kleed in kleren van zijn partner is toch wel travestiet,ook al draag je het in je dagelijkse leven het blijft toch travestie,alleen gebeurt het niet stiekem.Mijn vrouw gaat hier nooit mee akkoord gaan,ze wil me zelfs niet zien in een jurk,ze aanvaardt het maar wil het niet zien en dat respecteer ik al is het niet altijd gemakkelijk,zit hier nu in een broek maar had echt wel graag meidekleren aan nu

maandag, juli 15, 2013  
Blogger Mik van Es zei...

Als het stiekeme wegvalt, dan valt soms ook de behoefte weg, maar lang niet altijd.

Verder valt wel ongeveer iedereen over je heen. Als je dat van jongs af aan gewend bent, hou je het misschien nog wel een tijd vol. Maar als je daar op latere leeftijd mee komt...?

Ik denk dat je als gewone travestiet in de kast het beste af bent. In de kast is het leuk, daar buiten niet. En dan druk ik me zachtjes uit.

vrijdag, juli 19, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

maar soms heb ik toch behoefte en ben ik nieuwsgierig hoe mensen zouden reageren op mij.Soms loop ik in een jurkje in mijk tuin wetende dat er de kans om gezien te worden bestaat,maar op die momenten heb ik zoiets als:ik voel me zo goed,achteraf denk ik dan van wat heb ik nu weer gedaan,dom dom dom.Dit ga ik nooit meer doen maar toch komt er weer een volgende keer,hoe gaat dit aflopen,ben er eerlijk gezegd een beetje bang voor.Moest ik alleen zij was dit niet een probleem maar ik ben niet alleen en dat wil ik ook niet,maar geloof me het is echt niet simpel.Ik ben blij dat ik met jou kan praten erover,echt waar,heel erg bedankt daarvoor!!!

vrijdag, juli 19, 2013  
Blogger Mik van Es zei...

Ja, allemaal heel bekend. En zo gaat het geleidelijk steeds een stapje verder. Het is een verslavende hobby. En waar eindigt het?

zaterdag, juli 20, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

Is het eigenlijk wel een hobby,iets waartoe je gestuurd wordt,je het niet helemaal in de hand hebt maar toch behoefte aan hebt,soms moet ik het weerstaan,dan ben ik trots dat het lukt maar zoveelste groter is de zin volgende keer.Puur genot als je het jurkje over mijn benen voel bewegen en de wind eronder voel.Een hobby doe je wanneer je er zin in hebt,er is niets dat je dwingt daartoe,ik vraag me af hoe zoiets kan beginnen,ik denk veel na wanneer ik voor de eerste keer een rokje droeg,kan me wel dingen herinneren van mijn moeder en zus maar die eerste keer vind ik niet,wat zet je aan tot zoiets??????????,

maandag, juli 22, 2013  
Blogger Mik van Es zei...

Als het een hobby is, is het een heel verslavende hobby. Misschien is verslaving een beter woord.

Hoe het begon is in mijn geval vrij duidelijk. Ik keek als hobby-fotograaf veel foto's. Reclamefoto's en modefoto's vond ik leuk en opwindend. Het suggereert een mooie vrouw in een fantasiewereld. Leuk om naar te kijken en over te fantaseren.

De volgende stap was dat ik een Franse Vogue tegenkwam met een soort naaktreportage. Vond ik heel mooi en opwindend, maar kennelijk zat er toen al iets in mijn hoofd, want bij de tweede keer kijken dacht ik: 'Verrek, dat kan ik ook.'

Dus je maakt ergens de stapjes van kijken naar, fantaseren over, zelf die rol spelen.

Als ik een heel mannelijk figuur had gehad, had ik dat laatste vermoedelijk niet zo gemakkelijk gedacht, maar ik bleek inderdaad vrij goed zo'n lang, mager model met vijwel geen borsten te kunnen uitbeelden. De kleren uittrekken en een bepaalde houding aannemen was eigenlijk al genoeg.

De stap die je dus ergens onderweg zet, is dat je zelf die rol van vrouw gaat spelen.

Via Vennix weten we vervolgens vrij goed waardoor het dan verder gaat. Hij vindt (als ik zijn uitkomsten opnieuw analyseer) twee duidelijke factoren: Prettig Anders als Vrouw en Seksuele Opwinding.

Wat er dus gebeurt, is dat mannen zelf stiekem die rol van vrouw gaan spelen. Dat vormt ontspanning, is prettig en geeft iets opwindends.

In de bekrachtiging zitten dus twee onafhankelijke factoren. Het is een mix waardoor de bekrachtiging zo effectief is. Het is een soort ontsnappen aan de vervelende dagelijkse realiteit in een soort droomwereld en er ligt een vaak wat verdrongen seksueel sausje overheen.

Dat gaat echter alleen op als je thuis voor jezelf die vrouwenrol gaat spelen. Je gaat je dan ook steeds meer identificeren met de rol. Je speelt niet meer een vrouw, maar je denkt een vrouw te zijn.

Op het moment dat je die vrouwenrol alleen speelt in de buitenwereld, vallen die bekrachtigende factoren die Vennix vond, weg en sterft het verlangen uit. Dus ik kan wel die vrouwenrol spelen, zal het ook nog wel eens doen, maar heb er niets meer mee.

Als je dus die verslaving onder controle wilt krijgen, moet je niet stoppen met verkleden, maar stoppen met bekrachtigen. Het is niet het verkleden dat het venijn geeft, maar het vluchten in die droomwereld in combinatie met een klein beetje seks zo af en toe.


maandag, juli 22, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

Of ik nu travestiet ben of crossdresser weet ik niet.
Mijn vrouw heeft ooit mijn pumps gezien en gaf aan als ik nog meer vrouwen spul zou hebben ze wil scheiden. Dat heb ik dus ontkent.

Ik heb je 30 punten lijstje gedaan en kom uit op 0,75.
Ik heb zo nu en dan de behoefte om in sexy kleding, bh 95F, masker en pruik (om mijn baard en snor te verbergen) het huishouden te doen als er niemand thuis is. Heerlijk is dat en iedereen heeft er baat bij.
Heb al jaren een vriendin waar ik zo nu 's avonds koffie ga drinken (i.p.v. naar de sportschool) en dan als CD/TV mag rond lopen, wat kleine klusjes doe en zo. Ze heeft een goddelijk lijf maar zelfs als ze naakt door het huis loop krijg ik geen stijve.
De frequentie is voor mij precies genoeg.
In april zijn we wezen shoppen, voor ons beide. Voor mij wat normalere lengte (tot de knie). 14 dagen later weer eens langs gegaan omdat ze dat vroeg, want ze wilde me wat vragen. Met mijn nieuwe setje kleren aan zat ik op de bank aan een koekje te knabbelen. Toen vroeg ze wat ik er van vond om een blokje om te gaan.
Ik gaf aan daar over wel eens gefantaseerd te hebben maar of ik dat nu echt zou willen? Dan doen we het anders zegt ze. Jij bent nu mijn slaaf en ik wil dat jij zo met mij mee naar buiten gaat. Ik vond het in het begin wel eng. Na de eerste mensen die hun hond uitlaten was de spanning weg en was ik helemaal "vrouw". Wat is dat toch met sociaal mag het niet.
Nadeel dit wil ik vaker en daar moet ik oppassen.

donderdag, augustus 01, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

je kikt precies op het rollenspel waarin jij onderdanig bent,zelf vind ik dat ook wel leuk,ben ook graag onderdanig aan mijn vrouw,als ze me pijn doet terwijl we samen zijn.Inde eerste periode dat ze wist van mijn travestiet zijn heeft ze me zelfs mijn eigen panty gekocht maar ze wil me niet zien als ik ze draag,ze wil me niet kwijt maar ze bepaald de grenzen,het blijft een gevecht met vallen en opstaan ook voor ons beiden;man wat heb ik vaak behoefte om een jurkje te dragen maar het gaat gewoon niet,ik ben toch een man maar wil soms een beetje vrouw zijn,en die behoeftes groeien alleen maar;soms droom ik ervan,jammer dat het maar een droom is,travestieten krijgen moeilijk een erectie bij hun vrouw omdat het een beetje moeilijk is,,je wil tenslotte zelf een mooie vrouw zijn,ik spreek nu voor mezelf maar denk dat dat bij jou net zo is.

vrijdag, augustus 02, 2013  
Blogger Mik van Es zei...

Ach ja, was dat maar zo. Zo lang je graag een mooie vrouw wilt zijn, heb je tenminste nog een ideaal. Misschien een onbereikbaar ideaal, maar meestal is dat dan nog niet helemaal duidelijk.

Showgirls zitten veel dichter bij dat ideaal. Daardoor ga je er ook gemakkelijker mee naar buiten. En dan duurt het een tijdje tot je je realiseert dat dat onbereikbare ideaal aardig bereikt is en eigenlijk helemaal niet zo ideaal is. Als showgirl ga je een soort rode streep over. Daarna is alles anders, maar eerst heb je dat niet zo in de gaten.

Als je een idee wilt krijgen, moet je naar de reacties kijken op Miley Cyrus bij de MTV Awards.

Miley is mooi, jong, vrouw, zingt goed, is altijd perfect verzorgd, heeft gevoel voor mode, is rijk en beroemd. Vervolgens valt iedereen over haar heen, omdat ze een show geeft die nogal uitdagend en 'fout' is. Zij is kortom opeens een meisje dat zich fout heeft gedragen.

Bij showgirls zie je zoiets ook gebeuren. Het zijn jongens die zich fout gedragen of hebben gedragen.

Het verschil is dan dat ze man zijn, niet goed kunnen zingen, niet altijd perfect verzorgd zijn, niet altijd gevoel voor mode hebben, niet rijk zijn en niet beroemd zijn. Als dan iedereen over je heen valt, wordt het pittig.

Voor showgirls die eenmaal die rode streep gepasseerd zijn, is er geen weg terug. Dus dan is het geen kwestie meer van graag een mooie vrouw zijn, want dat is een soort luxe die je je niet kunt permitteren. Vaak is het je werk en dan doe je er verstandig aan zo goed mogelijk mooie vrouw te zijn. Maar dan is het dus niet meer leuk.

Als je als showgirl op een andere manier de kost kunt verdienen, is dat ook prima. Dus die hele positieve instelling die gewone transgenders hebben tegenover dat vrouw zijn, die hebben showgirls niet of die raken ze kwijt.

En ergens is dat wel jammer, want daarvoor in de plaats komen hardheid, negatieve ervaringen, achterdocht, depressies, PTSD en dat soort dingen en die raak je niet zo gemakkelijk kwijt. Maar goed, als je je realiseert dat showgirls in veel landen ook nog vaak hun leven kwijtraken, ach, dan moet je niet klagen.





zondag, september 01, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

hallo het verhaal gelezen alhoewel niet helemaal ,heb sinds enkele jaren de behoefte dameskleding te dragen ,ik ben 55 heb kinderen en latrelatie ,ik vind he tsosm fijn om rokjes te dragen ,heb er eens gekocht en weer weggedaan een bh aangehad weer weg gedaan ,zogaat het nu eenmaal ,het ontkennen ,soms wil je gewoon e nvoel je je goed er bij ,is niks mis mee,het is en blijft moeilijk

vrijdag, oktober 25, 2013  
Anonymous marjan zei...

Bij deze "test" scoor ik 28/30. Ben ik nu een "gewone" of "klassieke" travestiet?
Je spreekt over een verslavende hobby, een verslaving. Daar kan ik het echter niet mee eens zijn. Want voor elke verslaving is er een oplosssing, een manier om er vanaf te geraken, een "genezing". Maar travestie is niet te genezen. In tegendeel, en daar ben ik het wel mee eens. Eens je gestart bent, en nadat je een paar keer getracht hebt om er mee op te houden, wordt de drang groter. Je wil meer. Ook zo bij mij. Ik onthaar me zo volledig mogelijk, draag enkel nog lingerie, bijna dagelijks een beha, ook op kantoor, laat regelmatig als vrouw gekleed de hond uit, slaap samen met mijn vrouw in een nachtkleedje, maar toch krijg ik de indruk dat dit niet genoeg is. Ik droom van winkelen als vrouw, kleren passen, uitgaan, van in bikini op strand zitten, van borsten, ...
Waar gaat dat eindigen vraagt iemand hier. Ik vrees dat niemand dat weet.

maandag, oktober 28, 2013  
Blogger Mik van Es zei...

Wow, dat is stevig, lijkt me. Met 28/30 gaan 28 van de 30 punten voor je op, dus ja, dan ben je heel erg wat ik een indertijd een 'klassieke' travestiet noemde. Ik zou het nu een 'gewone' travestiet noemen, maar het idee blijft hetzelfde.

Dat je van gewone travestie niet afkunt, ben ik niet zo zeker van. Ik denk dat je dat graag wilt geloven. Dat komt natuurlijk goed uit. Kun je gewoon doorgaan.

Maar travestie met alles wat eruit voortvloeit, is voorzover ik kan nagaan, normaal gedrag dat de vaste gedragswetten volgt. Dat betekent dat je het verkleed zijn, bekrachtigt. Dank zij Vennix weten we ook waarmee je het bekrachtigt: ontspanning en seksuele opwinding.

Haal de bekrachtiging weg en na verloop van (een behoorlijke) tijd verdwijnt ook het gedrag. Dat heet 'extinctie'.

Dat het zo inderdaad werkt, bewijst mijn eigen geval. Ik ben vroeger een tijd lang echt verliefd op mezelf geweest. Dat geldt als een typisch bewijs voor gewone travestie. Tegenwoordig is en de verliefdheid en die drang weg, eenvoudig doordat ik het wel doe, maar niet bekrachtig. Ik verkleed me dus voor bepaalde gelegenheden wel op een vrouwelijke manier, maar zal dat nooit bekrachtigen. En pffft, weg vliegt alles. Aan één kant ben ik daar wel heel erg blij om, aan de andere kant is het ook wel eens wat jammer. Zo heeft alles zijn voor en zijn tegen.

Waar dat eindigt, lijkt me wel duidelijk. Bij de genderkliniek. En daarna eindigt het echt, want je ziet die travestiedrang ook bij de transseksuelen na een bepaalde tijd verdwijnen. Ze denken rond de transitie dat die drang vrouw te zijn nooit zal verdwijnen, maar dat doet hij dus wel degelijk. Afgaande op de cijfers duurt het een 10 jaar voordat het helemaal weg is. Het vervelende is dat ze de rest van het leven dan ook vaak niet meer zo zien zitten. Dus, dat is wel een vrij drastische oplossing.

Sterkte,

Mik



dinsdag, november 05, 2013  
Blogger Mik van Es zei...

Misschien is het nog leuk om te vermelden dat er nog een experiment is dat ik niet goed aandurf.

Ik heb dus door de bekrachtiging weg te halen, bij mezelf die travestiedrang ook weggehaald.

Maar het kan natuurlijk ook zijn dat die travestiedrang gewoon door bijvoorbeeld iets anders is verdwenen. Dus om helemaal zeker te zijn, in wetenschappelijk opzicht, zou ik die travestiedrang ook weer moeten aan proberen te conditioneren. Dus ik moet me op een vrouwelijke manier verkleden en dat vervolgens gaan bekrachtigen. Als de travestiedrang dan terug komt, is het bewijs geleverd.

Het lastige is alleen dat extinctie heel traag werkt. Als ik dus nu die travestiedrang weer aan conditioneer, is de kans groot dat ik daar zo lang ik nog te leven heb, niet meer van af kom. En dat gaat me eigenlijk net iets te ver. Het is me ook door een aantal mensen ernstig ontraden.

dinsdag, november 05, 2013  
Anonymous Willem zei...

Hoi,ik scoor 9- en dat is 0.7.

Ben ik een travestiet?
Dat weet ik niet,ik denk dat ik gewoon mezelf wil zijn maar dat in deze wereld niet kan.
Ik ben 48 jaar en ik droeg als kind al stiekem mijn moeder haar kleren en vond dat fantastisch.
Maar in de pubertijd verdween dat,en dat bleef zo tot ongeveer 30+ toen heb ik van alles uitgeprobeerd met jurken rokken ondergoed en make-up maar na een paar jaar wilde ik dat niet meer en heb ik het begraven(alles weg gegooid en uit mijn gedachten verbannen).
Maar het kwam weer terug en ik ben sinds ongeveer 3-4 jaar weer bezig,met het verschil dat ik nu alleen (spijker)rokken draag en panty's,ik vind panty's de mooiste uitvinding ooit en vind het jammer dat ze er alleen voor vrouwen zijn.
Ik heb niks met make-up of ondergoed dat was gewoon mijn ding niet en mijn streven is om een rok te dragen met gewone kleding erbij,een trui en gewone schoenen,gewoon normale dingen een beetje van de vrouwelijke kant en een beetje van de mannelijke kant.
Gewoon trachten mezelf te zijn.
Mijn Vriendin tolereert wat ik doe mits ik binnen blijf en niet naar buiten ga,dat ik soms stiekem s'nachts doe omdat het gewoon lekker voelt.
Ik vind het wel jammer dat we in een wereld leven waar iedereen zogenaamd vrij is om te doen wat hij of zij wil zolang je jezelf maar gedraagt zoals het in de kudde hoort.
Ik zou graag willen dat het anders was,maar ik ben bang dat ik iedereen kwijt raak als het bekend zou worden.

zondag, december 28, 2014  
Anonymous Anoniem zei...

ik ben begonnen met verkleden maar ik heb een jaar geleden me laatste operatie gehad.ben nu gelukkig helemaal vrouw.heerlijk.had ik veel en veel eerder moeten doen.
gr petra

zaterdag, juli 18, 2015  
Anonymous Anoniem zei...

weet ik lieverd
je bent nu ook gelukkiger.dat merken wij aan alles.en je bent echt een hele lieve schat van een vrouw.love you.

woensdag, juli 29, 2015  
Anonymous Anoniem zei...

Ik scheer ook mijn benen en geslachtsdelen. In mijn kast hangen ook rokken en jurkjes van taft en satijn, en ik draag veel kousen onder mijn broeken overdag, ik draag alleen maar strings en satijnen onderhemdjes of een stringbody. heel vaak ook een string bodyblouse. Als ik me helemaal als vrouw kleed, pumps draag of laarsjes voel ik me de vrouw die anale sex wil hebben met een man. Ik laat dan ook mannen toe. Ik ga heel vaak als het donker buiten is op de fiets als vrouw de deur uit. Als ik onderweg ergens kan klaarkomen voel ik me soms rot als ik naar huis fiets omdat ik dan geen behoefte meer heb om als vrouw rond te fietsen. Mijn buurman heeft mij laatst aangehouden op de fiets in de steeg naar ons huis. hij vond het wel geil en heeft me in zijn schuurtje van achter genomen, zonder condoom is ie in mij gekomen. Ik ben bang dat het bij mij doorslaat dat ik echt homo ben.

woensdag, september 16, 2015  
Anonymous piet de vries petra zei...

ik ben 60 en heb 10 jaar lang voor mijn vrouw het geheim kunnen houden en ze kwam er achter en ze zij dat ze het net wilde hebben dat ik kleding van haar aan had en heeft toen die rok en pruik weg gegooit en een poos later ik kon het niet laten en is nu bij mij weg en ik voel mij nu vrij om vrouw te zijn maar ik weet niet waar ik de andere transgenders kan ontmoeten en als ik daar heen ga mag dat ook in een rok of jurk

woensdag, augustus 10, 2016  
Anonymous Anoniem zei...

Ik ben nu 56 en bij mij begon het toen ik vijftien was met het stelen van een slipje en BH om te masturberen. Ik trok het vaak aan bij het spelen met mezelf tot ik het heerlijk vond zitten en het gevoelens opriep van hier voel ik me gewild in. Ik had weinig vriendinnen en zocht bevrediging met masturberen. Tot ik op een keer op verlof moest met de ouders en een ander koppel hun zoon mee op mijn kamer moest slapen in een dubbelbed nog wel. De eerste nacht netjes ondergoed aangehouden tot ik die ochtend wakker werd met een hand op mijn ochtend erectie. Ik vond dit fijn en we hebben samen van alles gedaan tot ik ook daar een lingerie setje pikte van een vrouw die er ook logeerde. Sinds dan ging ik slapen met het setje aan en werd er elke dag gesext. Thuis trok ik telkens hij alleen was naar hem met onder mijn sweater en jeans nylons, slipje, BH, baby doll en noem maar op ik had zelfs valse tieten gemaakt en had zo een relatie met hem voor een jaar of drie. Toen leerde ik mijn vrouw kennen en was alles voorbij. Na een huwelijk van bijna dertig jaar kreeg zij borstkanker en verdween bij haar de lust en de sex. Na een jaartje zat ik opnieuw met mezelf te spelen met slipjes van haar en BH en panty's en zo aan. Nu begint de kriebel te komen om mannen of vrouwen op te zoeken om samen verkleed te vrijen. Ik ben wel bi maar ik voel dat de drang groter word en ik vrees dat mijn relatie kapot gaat als zij er achter komt wat ik doe.

woensdag, maart 01, 2017  
Anonymous marjan zei...

Travestie is voor altijd, onomkeerbaar, er is geen weg terug. Integendeel. Eens je geproefd hebt is er geen weg terug. Zelfs als je besluit om te stoppen hang je er een tijdje later toch terug aan.
Ik onthaar me zowat volledig, enkel mijn hoofdhaar laat ik staan. Onderkleding of pyjama's voor mannen heb ik al jaren niet meer, ik draag enkel nog lingerie, en slaap altijd in een nachtkleed. Mijn kasten hangen vol met rokken en jurkjes, te veel om te dragen eigenlijk. Ook mijn collectie pumps, laarsjes en laarzen is groter dan die van mij vrouw.
Mijn vrouw heeft de vrouw in mij aanvaard, gelukkig maar. Ondertussen gaan we samen winkelen, of wisselen we kledingstukken uit, hoewel dat laatste voornamelijk blijft bij rokken en schoenen.

dinsdag, maart 21, 2017  
Anonymous Anoniem zei...

bij mij begon het al toen ik nog geen 10 was, ik was toen al gek van dames die met vooral dikke pantys liepen, tegenwoordig zie je nog maar zelden dames met dikke huidkleurige pantys
ik ben gek op pantys en alle soorten degelijk damesondergoed , zolang het maar niet te bloot is , en dat draag ik ook dagelijks , ik heb echt geen herenondergoed meer , ik draag bhs slips corsetten pantys en ook damesschoenen ,
als ik nu 18 zou zijn dan had ik me gegarandeerd laten verbouwen , want nu ik ouder wordt krijg ik steeds meer het gevoel en het bewijs dat ik in een verkeerd lichaam ben geboren
dat is echt zo , want waarom zou ik dan alles wat vrouwen leuk en fijn vinden ook graag doen en willen?

donderdag, juni 29, 2017  
Blogger Unknown zei...

Ik ben homo travestiet ik wil weten dat die ook gewoon vrouwen kleren dragen

zaterdag, oktober 07, 2017  
Blogger Unknown zei...

Ik kurt hellemons ik ben homo travestiet ik draag elke dag vrouwen kleren aan

zaterdag, oktober 07, 2017  
Blogger Unknown zei...

Ik ben kurt hellemons ik ben homo travestiet ik doe elke dag vrouwen kleren aan

zaterdag, oktober 07, 2017  
Anonymous Anoniem zei...

Ik ben ook als puber begonnen met eerst alleen pantys maar later ook nacht hemdjes en af en toe een rokje. Maar de laatste tijd word het veel meer zoals hoge hakken en strings en heel veel pantys en kousen. Mijn vrouw weet het niet. Maar de drang word wel erger zoals ik hier ook wel lees

zaterdag, mei 19, 2018  
Anonymous Jakolien zei...

ik ben pas op mijn 49e dameslingerie heels en kleding gaan aantrkken.het is begonnen met het zien van foto,s en filmpjes op internet. ik werd daar behoorlijk sexueel opgewonden van. zo ben ik dat ook eens gaan doen en ja het is verslavend vind ik wel.

zondag, januari 23, 2022  

Een reactie posten