‘Ordinaire, roze minirok’

Ja, ik ben man en ik draag soms een minirok. Ja, soms is dat zelfs een ... roze minirok. Een man in een roze minirok. Weten we dan niet genoeg? Als dat niet ordinair is...



Margreet Vermeulen, de ombudsvrouw van de Volkskrant, schrijft in haar column van zaterdag 9 juli in de Volkskrant (p. 30): ‘Maar als een verslaggeefster beschrijft hoe het is als je vader in een ordinaire, roze minirok de straat op gaat, vinden lezers het een aangrijpend verhaal.’ (De cursivering is van mij.)

Die vader ben ik en die verslaggeefster is mijn dochter, Ana van Es. Ana heeft op 2 juli een verhaal gepubliceerd in Volkskrant Magazine dat ging over de travestie van haar vader en haar problemen daarmee. In dat verhaal heeft ze het over 'een roze denim minirokje'. Dat dat rokje 'ordinair' zou zijn, beweert ze nergens. In de betreffende passage geeft ze zelfs aan dat dat roze minirokje haar urenlang, terwijl ik het droeg, niet opviel.

Is dat rokje zoals ik het draag, 'ordi'? Ik heb het Ana gevraagd en ze vindt van niet. Mijn vrouw, aan wiens oordeel ik in dit soort dingen altijd veel waarde hecht, vindt ook van niet.

Als showgirl-travestiet ben ik altijd geïnteresseerd in hoe mijn uiterlijk bij mensen overkomt. Op basis van die reacties kan ik zeggen, hoe iets in doorsnee valt. En afgaande op die reacties is het volgens mij een goede outfit. Dat wil zeggen: het valt op, het wijkt af, het heeft wel wat, het levert leuke reacties op.

Natuurlijk kan het altijd gebeuren dat iemand zo'n sekserol doorbrekende outfit minder geslaagd vindt. Daar heb ik geen probleem mee, want zoals ik het recht heb me te kleden zoals ik wil, zo hebben andere mensen het recht om daar een mening over te hebben. Ik vind het ook niet erg om een negatieve mening te horen, hoewel ik dat eigenlijk zelden meemaak. Het getuigt van lef als iemand naar me toekomst en zegt: ‘Sorry, hoe jij er bij loopt, vind ik niet kunnen.’

Maar Margreet Vermeulen heeft me, afgaande op haar column, nooit gezien in dat roze minirokje. En toch is daar opeens dat waarde-oordeel 'ordinair' dat er door haar expliciet en openlijk aan gekoppeld wordt. Margreet veronderstelt op basis van haar ideeën en vooroordelen, dat het ‘ordinair’ is.

Je bent man en vader, je draagt soms openlijk een roze minirok en dan krijg je in een groot landelijk dagblad het etiket 'ordinair' opgeplakt. Had Magreet mij dat etiket ‘ordinair’ ook opgeplakt als ik een zelfbewuste jonge vrouw was geweest? Ik weet wel zeker van niet. Het is niet die minirok. Het is niet die roze kleur. Het is dat ik man en vader ben waardoor er opeens, zonder dat ze me ook maar gezien heeft, ‘ordinair’ opgeplakt mag worden.

Als een vrouw van één meter negentig met een perfect figuur zich zorgvuldig optut en een roze minirok aantrekt om haar lange benen te showen, vinden Nederlandse mannen en vrouwen dat in overgrote meerderheid leuk om te zien. Als ik als man een soortgelijk plaatje neerzet, zijn de reacties in de praktijk -- zeker van vrouwen -- minstens zo positief. Over de reacties op straat heb ik, in tegenstelling tot sommige andere transgenders, niet te klagen. Integendeel, juist die leuke reacties maken de extra inspanning soms meer dan goed.

Waar ik wel over klaag zijn al die Nederlanders die zonder mij gezien te hebben of mij te kennen, menen te kunnen en moeten labelen puur en alleen omdat ik niet altijd volledig sekse-stereotiep gekleed ga. En in te veel gevallen blijft het niet bij het plakken van een negatief etiket, maar dient dat etiketje als opstap naar op afstand zetten en discriminatie.

Wordt het niet tijd dat we eens op houden met het veroordelen van andere mensen omdat hun uiterlijk in onze optiek afwijkt van onze eigen norm? Juist de Nederlandse pers zou geen populaire vooroordelen moeten communiceren met betrekking tot transgenders, maar doet dat nog te vaak wel. Je kunt in dit land openlijk homo zijn en vrijen met een andere man zonder problemen, maar het simpele feit dat je als man een minirok draagt en openlijk je lange benen showt, is vaak nog een brug te ver.

Vrouwen dragen al tientallen jaren broeken. Sommige vrouwen lopen er uitgesproken stoer bij. Niemand die zich er druk over maakt. Wordt het dan zo langzamerhand niet tijd om te accepteren dat mannen rokken kunnen dragen en er soms 'vrouwelijk' bij kunnen lopen?


-------------
* De foto werd door mij gemaakt met de automatische camera van de tentoonstelling Man & Mode in het Amsterdams Historisch Museum tijdens de opname van het tv-programma Van Zuks Dus over mannen in rok (hier).

** Ik heb mijn stukje ingestuurd naar de Volkskrant. De Volkskrant heeft mijn stukje niet gepubliceerd en daar -- tot nu toe -- ook niet op gereageerd.