07 april 2006


De waarom-vraag


Waarom doet een man aan travestie? Waarom loopt een man in travestie? Dit zijn vragen die bijna automatisch opkomen wanneer men in onze cultuur een man in vrouwenkleren tegenkomt. Ook voor onderzoekers is dit natuurlijk de vraag.

Waarom eigenlijk? Een vrouw die in travestie loopt, roept die vraag duidelijk niet op. Het punt is dat een man in vrouwenkleren in onze cultuur gezien wordt als afwijkend, onaangepast, vreemd, gek. Een man behoort niet in vrouwenkleren te lopen. En de meeste mannen laten dat ook zorgvuldig na. Jongens zijn vaak uitermate bang dat iets dat ze dragen misschien doet denken aan typische meisjeskleding. Een jongen zal niet gemakkelijk b.v. meisjesschoenen dragen. Zelfs het idee dat zijn schoenen misschien iets lijken op meisjesschoenen kan al voldoende zijn om die schoenen niet meer aan te doen. Vennix spreekt in dit verband over 'jurkangst' (p. 193 e.v.) Dat is een mooi bedachte term omdat dat woord suggereert dat de man bang is voor een jurk. Het suggereert een onterechte angst. Maar zo lang travestie sociaal niet geaccepteerd is voor mannen kan die angst ook terecht en functioneel zijn.

Wanneer een man in onze cultuur dan toch in een jurk of iets dergelijks gaat rondlopen, vraag je je dus af, wat zo'n man bezielt. Maar strikt genomen zou je de vraag net zo goed om kunnen draaien. Wat bezielt al die mensen om dat niet te accepteren?

Probeer eens het volgende gedachtenexperiment. Stel je voor dat het in onze cultuur normaal zou zijn dat vrouwen volledig naakt zouden rondlopen. Vervolgens komen er een aantal vrouwen die kleren aantrekken en met kleren aan rond gaan lopen. Andere vrouwen zullen daar lacherig op reageren. Mannen zullen denken dat er iets mis is met deze vrouwen. Er moet iets zijn waardoor deze vrouwen dat vreemde gedrag vertonen. Waarom trekken die vrouwen kleren aan? Dat is dan de vraag die iedereen stelt en beantwoord wil zien.

Eigenlijk zou je dus even goed kunnen vragen waarom al die vrouwen naakt zijn of waarom al die mannen mannenkleren dragen. We zullen dan zeggen dat die vrouwen of die mannen dat door hun cultuur zo geleerd hebben. Dat klinkt plausibel, maar het is wetenschappelijk gezien lastig hard te maken. Meestal vinden we dat niet erg omdat het voor ons gevoel geen verklaring hoeft. Bijna iedereen doet het toch? Het zijn juist de uitzonderingen die voor ons idee verklaard moeten worden.

Waarom-vragen kunnen wetenschappelijk gezien heel lastig zijn. Denk aan de vraag: Waarom krijgen sommige mensen longkanker? Om te beginnen kan het komen door verschillende oorzaken. Vervolgens moet je van iedere mogelijke oorzaak ook laten zien dat die echt longkanker veroorzaakt via een experiment. Bij travestie zou je dan opzettelijk mannen tot travestiet moeten maken. Dat kan natuurlijk niet.

Wanneer experimenteel onderzoek niet mogelijk is, moeten we het doen met correlationeel onderzoek. Correlationeel onderzoek is in feite observationeel onderzoek. Je observeert zorgvuldig zonder dat je echt ingrijpt.

In dit kader is de meest simpele en voor de hand liggende manier om een antwoord te krijgen op deze vraag is dan de mannen die in travestie lopen te vragen waarom ze dat doen.

Aan die methode zitten echter ook bezwaren.
1. Vaak weten die mannen dat zelf niet precies.
2. De antwoorden die die mannen geven, kunnen rationaliseringen zijn. Je doet iets en je moet een plausibel klinkend antwoord geven om je gedrag te rechtvaardigen.
3. Die antwoorden worden voor een deel ook bepaald door wat sociaal wenselijk is. Je probeert jezelf zo goed mogelijk te neer te zetten.
4. De redenen die genoemd worden, hoeven niet de echte factoren te zijn. Van een echte factor kun je via een experiment laten zien dat die een bepaald gevolg heeft, maar dat kan hier dus niet.
Travestiete mannen vragen naar het waarom, is dus niet verkeerd, maar het levert ook niet automatisch de echte factoren die tot travestie leiden. In de volgende notitie ga ik daar verder op in.

Met die waarom-vraag is nog iets geks. In de ervaring van travestieten wordt die namelijk lang niet altijd gesteld. Wanneer een man in travestie er overtuigend uitziet als een echte vrouw, zien mensen hem als vrouw en komt de hele vraag niet op. Pas wanneer een man duidelijk als man vrouwenkleren gaat dragen, zien we dat als iets vreemds en komt de vraag: waarom draag je vrouwenkleren?

18 reacties

Anonymous Anoniem zei...

Ikzelf draag ook graag vrouwenkleren en in mijn vrije tijd, denk aan de doordeweekse avonden, de zaterdag- en zondag, de vakanties enz., draag ik graag een jurk. Nou niet een echte jurk, maar een aribische jurk. In Egypte heet dat een galabia.
Het is zeer ontspanned en geef je veel vrijheid. Mijn galabia draag ik zonder ondergoed. Mijn vrouw draagt er ook, minstens evenvaak, ook een.

Als ik de post haal, de klikobak buiten zet schaam ik me niet voor mijn jurk. De buren keken in het begin wel wat verwonderend, maar beginnen er nu aan te wennen.

Ook draag ik soms echte vrouwenkleren. aan de buitenkant heel netjes, aan de onderkant vind ik het heel opwindend om ook lingerie te dragen. Bij lingerie moet je niet denken aan het ondergoed wat de meeste vrouwen normaal dragen, neen sexy slipjes, jarretelhouders, kousen, plakkousen, een BHtje enz.
Natuurlijk draag ik daar ook damesschoenen, pumps, laarzen alles met een hakje.

Op de een of andere manier voel ik me daar heel prettig in, minder gedreven door prestaties. Het lopen op hakken, het dragen van een rok, het gaat me allemaal heel goed af. Ik draag geen pruik, ik maak me niet op, dus verder geen onderdelen zoals kettingen, armbanden enz.

Ik heb het nog niet gedaan, maar ik zou best ook met een vrouwenrok naar buiten willen. Wat is daar nou raar aan. Ik voel me er prettig in, ik voel me vrij, vrij van de dagelijkse druk van manager.

Ik wil ook wel eens zwak, kwetsbaar, minder zelfvertrouwen hebben, maar alsman mag dat niet, mannen mogen niet huilen en moeten flink zijn. Als ik me als vrouw verkleed, dan is dat allemaal normaal. Niemand vind het raar dat ik kwetsbaar en onzeker ben, wel dat ik een rok draag.

Jammer deze wereld.

Ook zou ik wel eens echt vrouw willen zijn, de begeerte van een man voelen, veroverd worden en me uiteindelijk geven, maar dat alles is een droom.

donderdag, juni 25, 2009  
Blogger Mik van Es zei...

Hallo Anoniem,

je hebt, denk ik, goed beschreven wat die travestie zo leuk maakt, in het beginstadium tenminste.

Wat je zegt, klopt ook precies met de factoren die uit het onderzoek van Vennix rollen.

Maar op het moment dat je al te openlijk naar buiten gaat, verandert het helaas. Het leuke dat die kleren voor jezelf hebben, verdwijnt en in plaats daarvan krijg je als afwijkend geklede man soms behoorlijk lullige reacties.

Dat is dus inderdaad de echte wereld. Inderdaad jammer.

Aan de andere kant idealiseer je nu erg vrouwen met hun kleding. Voor jou is die kleding opwindend en tegelijk ook ontspannend. Maar een echte vrouw kleedt zich in de eerste plaats om indruk te maken op andere mensen. Dat is dus niet ontspannend, maar kost gewoon tijd, moeite en inspanning. Vrouwen zijn op dit punt echt veel minder gemakkelijk dan mannen. Hun uiterlijk komt heel precies en daar doen ze veel voor.

En dat idee dat het opwindend is om de begeerte van een man te voelen, lijkt leuk in je droom, maar in werkelijkheid zijn begerige mannen de meest vervelende, eenzijdige, beperkte en onaangenaamste wezens die er bestaan. Bovendien duurt die begeerte meestal niet zo lang, echte vrouwen lopen daar maar al te vaak op kapot.

Kortom, geniet van de droom, maar probeer het daarbij te laten. Het echte leven is op dit punt vaak een stuk minder leuk.

Nu ik deze blog opnieuw lees (hij dateert van 7-4-2006 volgens Blogger), merk ik wel dat ik met betrekking tot die waarom-vraag heel anders denk. Dankzij Vennix is mij nu vrij goed duidelijk wat t's zeggen en verder lijkt wat t's zeggen ook heel goed de zaak te verklaren.

Het mooie van jouw reactie is dat het dat abstracte verhaal van Vennix heel concreet en duidelijk maakt.

Bedankt voor je reactie.

Mik

woensdag, juli 01, 2009  
Anonymous Anoniem zei...

al jaren lang draag ik enkele keren per week vrouwen kleren.Het heeft niets te maken met "opwindend".Ik draag het gewoon omdat het lekker voelt.Mijn partner vind het heel gewoon dat ik zo bij haar ben en helpt me geweldig met aankleden en het uitzoeken van dingen die we beiden mooi vinden.Ik geloof dat het onze relatie ten goede komt. Janneke

vrijdag, november 12, 2010  
Blogger Mik van Es zei...

Hallo Janneke,

leuk om te horen.

Jij zegt dus: ik draag die vrouwenkleren niet omdat het opwindend is, maar omdat het prettig is/voelt.

Vennix vindt in zijn onderzoek twee factoren die travestieten aandragen om die travestie te verklaren: het is opwindend en/of het is prettig en anders om vrouw(elijk) te zijn. Jij scoort dus vooral op die tweede factor hoog.

In ieder geval zie je dat die travestie ook door jou eigenlijk gebruikt wordt om positieve gevoelens op te roepen. Het is dus in feite heel normaal gedrag ook al denken mensen daar misschien wel eens anders over.

Wat mooi is en ook nog vrij uniek, is dat je vrouw/vriendin dat ook kan waarderen. Daardoor krijgt het vermoedelijk ook een heel andere betekenis.

Misschien wel een bruikbaar idee voor veel meer vrouwen.

Mik

zaterdag, november 13, 2010  
Blogger precilla_257 zei...

Als vijf jarige jongen is het bij mij begonnen. Door het spelen met vriendjes, waarbij er een rollenpatroon werd uitgebeeld. je kent het wel gezinnetje spelen vader moeder en kinderen. Ik nam de moedr rol voor mijn rekening en klede me met afdankertjes van mijn zussen. Het gekke is dat ik nu nog steeds de drang heb om me als vrouw te kleden en te gedragen. Die vriendjes die ook wel eens een meisjes rol aannamen en zich ook wel eens kleden, doen dat niet meer. Zelfs bij mijn pubertijd is het steeds verder blijven doorgaan. Ik stel me dan toch de vraag; is er toch niet iets waardoor de enen er gevoeliger voor is dan de andere, tenslotte hebben we de zelfde start en belevenissen gehad. Maar bij mij is de drang nooit weg gegaan.

woensdag, december 01, 2010  
Blogger Mik van Es zei...

Hallo Precilla,

Natuurlijk is de een er vatbaarder voor dan de ander. Bij alles heb je ook iets als een soort aanleg. Bij mijzelf is dat ook vrij duidelijk. Je ziet ook dat veel travestieten een technische aanleg hebben of iets doen met automatisering, wiskunde of iets dergelijks. Dus aanleg speelt zeker een rol, maar daarnaast speelt ook de omgeving een doorslaggevende rol.

Om te beginnen had je vermoedelijk geen travestie gehad als er geen sociaal taboe zou zijn. Als mannen gewoon vrouwenkleren konden dragen zonder dat dat problemen gaf, was het hele verschijnsel travestie er vermoedelijk nooit geweest.

Verder is, afgaande op de antwoorden van travestieten die Vennix verzamelde, travestie normaal functioneel gedrag: het levert iets leuks, iets positiefs op.

Travestieten doen het omdat ze het opwindend vinden, omdat ze het ontspannend vinden, etc. Het is dus een manier om jezelf lekker en fijn te voelen.

Dat travestie dat effect heeft, komt weer door dat sociale taboe. Je verkleedt je stiekem, dat is opwindend, dat kost tijd, dat werkt ontspannend.

Op het moment dat je volledig uit de kast bent en wel op straat in vrouwenkleren loopt, maar thuis niet, vallen die twee 'opbrengsten' (ontspanning en opwinding) weg en worden die vrouwenkleren net zo weinig opwindend als saaie mannenkleren. De 'drang' verdwijnt.

Travestie is dus niet gek of vreemd, maar normaal gedrag.

Dat blijkt ook uit bevolkingsonderzoek. In ieder geval 3% van alle mannen geeft aan regelmatig vrouwenkleren aan te trekken. Het echte percentage zal dus nog wel wat hoger liggen.

Dat op zich normale gedrag, kan echter door twee dingen lastige kantjes krijgen.

Allereerst kan de sociale omgeving (je vrouw, je kinderen, je baas, je collega's, de buren, je vrienden) daar moeilijk over doen en gaan doordraven zodra je uit de kast komt. Soms geeft de sociale omgeving amper problemen, soms ernstige.

Ten tweede is (kast-)travestie heel verslavend door die twee sterk 'beloningen' en kun je op het laatst volledig in de ban van die travestie komen. De travestie neemt je over. De vrouw in je wordt de baas. Op termijn geeft dat problemen.

vrijdag, december 03, 2010  
Blogger precilla_257 zei...

Ik ben beeldend kunstenaar. Heb ooit wel eens gelezen dat kunstenaars gevoeliger zijn voor travestie, wellicht omdat we dagelijks met emotie en verfijning bezig zijn. Alhoewel, ook dat zal wel niet wetenschappelijk bewezen zijn. Wat je aanhaald dat 'kast' travestie verslavend werkt kan ik wel aanvaarden. Ik beschouw mezelf als een half geoute travestiet. Ik verklaar me nader. Meestal kleed ik me in vrouwekleren ( ik gebruik ook make up want wil er zo aanvaardbaar mogelijk uit zien) thuis, wanneer ik alleen ben. Dit omdat mijn vrouw er niet mee wil geconfronteerd worden en omdat ze het in feite veroordeeld. Ik heb wat vriendinnen ( die mijn vrouw ook kent en waar ik enkel een vriendschappelijke relatie mee heb) die van mijn travestie af weten. Het gebeurd wel eens dat een van hen bij mij op de koffie komt wanneer ik als vrouw gekleed ben. Soms ga ik als vrouw shoppen hetzij met een vriendin of alleen. Nu lijkt het mij dat de drang om mij te kleden veel heftiger en frequenter is als ik me geheimelijk kleed dan na een shopmiddag of koffiebezoek. In laatste gevallen is de periode zonder omkleden veel langer, alsof ik veel meer voldaan ben.
precilla ( voortaan Patricia )

maandag, mei 30, 2011  
Anonymous Anoniem zei...

hallo ik ben chantal ,ben 61 jr
en ben pas een paar jaar bezig met het ontdekken wie ik ben ,ben gewoon hetero maar sinds enkele jaren draag ik soms een rokje en panty ,voel me er prettig in en het is opwindend ,doe soms een bh om he tgaat wel een beetje stuntelig vind ik ,heb geen ervaring met het kopen van dameskleding ,ik woon alleen kinderen de deur uit .heb een vriendin ,maar niemand die het weet ,wat ik doe en wil het ook zo laten ,alleen het beheerst je wel in het dagelijkse leven ,wie kan mij zeggen wat te doen in mijn situatie ,gr chantal

woensdag, november 06, 2013  
Blogger Mik van Es zei...

Het lijkt onschuldig, maar dat is het toch niet. Probeer het in ieder geval stabiel te houden, dat het niet verder groeit. Om met je 70-ste bij het genderteam op de stoep te staan, is ook niet alles.

donderdag, november 07, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

dank voor je reactie ,het is wel moeilijk om niet te doen,heb nog gekeken op markplaats voor een top met bh en nog een bh ,ik moet zeggen het beheerst me wel een beetje ,wil er graag een beetje vrouwelijk uitzien ,een beetje aandacht zou mooi zijn ,waar dit weg komt mijn verkleedpartij ,misschien wel van jaren terug bij verlies van mijn vrouw ,ik had toen de behoefte haar kleding aan te doen,het zat late die jaren weer op een laag pitje ,maar sinds een paar jaar begint het weer die belangstelling naar dameskleding
maar doe mijn best het niet zo gek te maken ,ik voel me vrij in dames kleding ook een beetje opwindend dat wel ,ik wil het hier bij laten en wacht je reactie af hoe nou precies te handelen dat het niet de overhand krijgt ,gr chantal

donderdag, november 28, 2013  
Anonymous Anoniem zei...

toen ik nog getrouwd was, dan hadden we beide verscheidene kledingstukken dubbel: jassen, pulls, hemden, blouzes, broeken, jurken, kousen, schoenen. mutsen,
er waren dagen die we jongensdagen noemden, dan hadden we beide mannenkldeing aan. niemand keek op, het was precies doodnormaal dat het vrouwtje ook mannenkleding droeg. maar de dagen (en zeker de eerste keren) dat we een 'meisjesdag' hadden, ik droeg toen ook vrouwenkleding, hadden we wel bekijks.
er zijn van die dagen nu dat ik het enorm mis (die meisjesdagen) we hadden ook wel 'omgedraaide' dagen, dan droeg ik vrouwenkleding, en zij mannenkleding.
op de andere 'normale' dagen dan droeg zij haar en ik mijn eigen kleding. maar het gebeurde wel dat als we iets gingen gebruiken, dat we bij het buitengaan, en zeker waar de jassen werden aangereikt bij het buitengaan, zij mijn jas, en ik de haren aantrok. het was koddig om dan de gezichten van die mensen te zien.
maar zoals gezegd, als man in een jurk, het voelt toch prettiger aan dan een lange broek.

woensdag, maart 12, 2014  
Blogger Mik van Es zei...

Als een jurk prettiger voelt dan een lange broek, heb je dus kennelijk nog steeds de drive om te verkleden.

Ik heb vandaag al eerder gereageerd op een blog-commentaartje en in die reactie kwam ik tot de conclusie dat van de t's die uit de kast zijn, showgirls (lady boys, showtravestieten) het best met de sociale stress overweg kunnen (daar is wel onderzoek over) doordat ze de drive kwijt zijn en op een goeie manier met die sociale stress omgaan.

Het grappige is nu dat jij aangeeft die drive nog te hebben en dat je tegelijkertijd aangeeft op een bepaalde manier naar de wereld te kijken. Je vindt de prettigheid van je kleding namelijk een belangrijk criterium. Terwijl een showgirl eerder zal redeneren, dat wie mooi wil zijn, pijn moet leiden.

In zo'n kort stukje tekst laat je zien hoe ingrijpend die travestie is. Het verandert je motivatie, maar daarmee verandert het tegelijkertijd ook hoe je de wereld ziet. Namelijk in termen van hoe prettig je kleding vindt.

Ik bedoel dat niet als een verwijt, alleen als constatering.

Een showgirl zou zich in jouw geval afvragen, hoe vind ik weer een leuke man of vrouw en wat kan ik voor dat doel het beste aantrekken.

Groet,

Mik





woensdag, april 02, 2014  
Anonymous jako zei...

Hoi ik ben 54 en trek sinds een jaar of 3 af en toe eens dameskleding lingerie en pumps met hakken aan.moet dit stiekem doen,niemand weet er verder van.
het is bij mij toch meer voor de opwinding,maar ik weet niet of het nu travestie of bv crossdressing is.
ik maak me niet op en heb geen pruik heb ook nog baardje en snor.het vreemde is ik had daar vroeger niets mee ik vond dat maar niks.maar hoe dat nu komt dat ik dat nu wel doe en ook opwindend vind om bij andere mannen te zien weet ik ook niet goed.ik hoop hier toch nog andere ervaringen te lezen.

zondag, april 20, 2014  
Blogger Mik van Es zei...

Hallo Jako,

'Crossdressing' is volgens mij gewoon een ander woord voor 'travestie'. Dat de Wikipedia dat anders zegt, komt doordat travestieten niet 'travestiet' genoemd willen worden. De term 'crossdressing' is dan minder beladen.

Bij travestie heb je in eerste instantie maar twee soorten: showtravestie en gewone travestie.

Omdat je met je 51-ste begon en het stiekem doet, is het bij jou gewone travestie.

Bij gewone travestie spelen op basis van het onderzoek van Vennix twee factoren een rol: seksuele opwinding (SO) en je prettig anders voelen als vrouw (PAV).

Per gewone travestiet kunnen die twee factoren een andere verhouding hebben. Ruwweg kun je dan dus vier soorten gewone travestieten hebben:
1. SO laag, PAV laag,
2. SO laag, PAV hoog,
3. SO hoog, PAV laag,
4. SO hoog, PAV hoog.

Jij begint net en ook op basis van wat je zegt, behoor je vermoedelijk vooral tot groep 3: de SO is hoog, maar de PAV nog laag.

Door regelmatig verkleed rond te lopen, kan dat echter snel veranderen.

Een gevaarlijke combinatie is SO laag en PAV hoog. Op dat moment is de gang naar de genderkliniek vaak niet veraf meer. Omdat je het nu nog vooral opwindend vindt, is er nog hoop.

Dat je er vroeger niets mee had, maar dat je het nu ook opwindend vindt om andere mannen in travestie te zien, komt door conditionering.

Doordat je klaarkwam terwijl je vrouwenkleren droeg, is dat plaatje positief geladen geraakt.

Wel leuk dat je dit rapporteert, want dit bevestigt inderdaad heel rechtstreeks die conditioneringshypothese.

Mijn advies zou zijn het binnen de perken te houden. Hoe vaker je het doet, hoe groter de drang wordt om het weer te doen.

Ogenschijnlijk lijkt dat niet erg, maar vergis je niet.

Sterkte,

Mik






zaterdag, april 26, 2014  
Blogger Unknown zei...

Ik begon met travestie toen ik een jaar of 13 was. Je kent het denk ik wel: een puberend jongetje op zoek naar zijn eigen IK. Het begon daarom ook met te kleine hempjes aandoen met sokken als vulling en boxers aantrekken door 1 pijp dat als rokje diende (moet er wel om lachen als ik er aan terug denk).
Later kwam ik op het idee om bij mijn moeder te kijken in de kast. Toen kwam de spanning erbij kijken. als Middelbaar scholier had je vaak korte dagen en kon je stiekem lekker snuffelen in de kast van je moeder met het risico dat ze ieder moment thuis kon komen. ik ben wel een paar keer betrapt hierop en kwam altijd met een smoesje weg (dacht ik). Dit heeft een paar jaar geduurd en op mijn 18e vond ik het wel welletjes en deed ik alles weg. Ik had het toen diezelfde week nog aan mijn ouders verteld en zei hadden al een vermoeden en hadden eerder hulp ingeschakeld van een (kinder)psycholoog om te leren hoe ze hier mee om konden gaan. Die had hun verteld dat het een fase was, die meerdere jongetjes van mijn leeftijd konden hebben.
Na 2 jaar begon het toch weer te kriebelen en ik moet helaas toegeven dat het vooral seksueel en erotisch was voor mij om eens per maand de fantasie zijn ding te laten doen. na een jaar en een aantal maanden ging ik op mijzelf wonen en werd het ook een andere manier van beleven. Het erotische was er wel vanaf, mijn ouders wisten het, dus de spanning was een beetje weg aan het vloeien en had een verzameling kostuums en lingerie opgebouwd. alleen de afgelopen jaar ben ik mij meer Casual gaan kleden en mijn mannelijke details proberen te verbergen (ademsappel, strak de baard scheren, geen open decolloté). eerst binnen, later ook buiten in de kleine uurtjes.

Nu vind ik het gewoon lekker om eens in de maand iemand anders te kunnen zijn. gewoon lekker door de straat lopen zonder dat iemand het merkt. soms loop ik overdag gewoon een dameswinkel in en kijk ik wat ik leuk vin om aan te trekken en pas ik ook gewoon in een pashokje.

Voor een groot deel is het een hobby. leuk om te doen, even lekker anders en tegelijk uitdagend, want je bent toch op een andere manier met jezelf bezig. maar heel soms ook voor het erotische spel en komen de sexy pakjes te voorschijn.

en het heeft voor mij ook grote voordelen. zo kan ik makkelijker met mijn vriendin shoppen en makkelijker advies geven. een leuk cadeau uit een lingerie winkel voor valentijn? geen enkel probleem.

groet Michiel

donderdag, mei 29, 2014  
Blogger Mik van Es zei...

Hallo Michiel,

Het was hier kennelijk even behoorlijk druk, want ik zie je bijdrage nu pas. Dank voor je reactie.

De dingen die je aangeeft kloppen met wat we weten over gewone travestie. Seksuele opwinding, vaak vooral in het begin en verder een sterke ontspanningscomponent, die vaak later gaat overheersen.

Verder zie je bij gewone travestie dat de travestie trekt. Het is iets dat beleefd wordt als positief. Dus je ziet voordelen. Het is prettig. Dat komt ook in je reactie naar voren.

Verder valt me op dat je kennelijk behoorlijk uit de kast bent: je gebruikt kennelijk je eigen naam. Kennelijk begint het taboe wat te slijten.

Ja, je ziet tegenwoordig steeds meer t's die vrij openlijk als ontspanning doen. Dat is mooi, want daardoor verdwijnt het stiekeme karakter ervan. En juist door dat stiekeme karakter liep de PAV-factor kennelijk vaak uit de hand zodat mensen doordraafden naar het genderteam.

Door je reactie lees ik nu ook de blog van toen weer. Die is gedateerd 7 april 2006. We zijn nu een 8 jaar verder. In de blog daarna formuleer ik wat Vennix naliet duidelijk te formuleren, vermoedelijk omdat hij het gewoon niet zag.

Uit zijn onderzoek rollen twee duidelijke factoren voor gewone travestie: Seksuele Opwinding en Prettig Anders als Vrouw. In feite is de waarom-vraag daarmee in grote lijnen wel beantwoord, lijkt me, ten minste voor gewone travestie.

Het leuke is dat ik me bij het schrijven van deze blog kennelijk nog helemaal niet voor kon stellen dat Vennix in feite het antwoord gevonden had via zijn vragenlijst-methode. Dat leek me op dat moment zo goed als onmogelijk.

Dankzij de kwantitatief-empirische aanpak van Vennix (1997) zijn we met onze kennis van travestie gigantisch vooruitgegaan.

Op het moment dat ik deze blog schreef, was me kennelijk ook nog niet duidelijk dat het bij travestie om belangrijk meer gaat dan alleen het dragen van dameskleding. Ik zou nu denken dat er bij gewone travestie twee belangrijke problemen zijn: 1. de verliefdheid van de man op zichzelf als vrouw en 2. het sociale stigma dat de man door die travestie opgeplakt krijgt of kan krijgen. Kennelijk heeft dat bloggen op dit punt heel stimulerend gewerkt.








dinsdag, juni 10, 2014  
Blogger Unknown zei...

Mag een man vrouwen kleren aandoen een mee naar buiten komen

donderdag, oktober 12, 2017  
Blogger Unknown zei...

Ik doe een bh aan met sencone borsten er in mag ik er mee buiten komen

donderdag, oktober 12, 2017  

Een reactie posten