Mijn man draagt mijn kleren - II
Een ongemakkelijke relatie
Het boek van Peggy J. Rudd, My Husband Wears My Clothes (Mijn man draagt mijn kleren), blijft me intrigeren. Eindelijk is er een vrouw die niet moeilijk doet over de travestie van haar man, die het hem niet eens kwalijk neemt dat hij daar pas nadat het huwelijk voltrokken is, mee op de proppen komt, die haar man bijna meer dan volledig als transgender wil accepteren en dan overtuigt het boek niet. Mij tenminste niet.
Om te beginnen zou ik me wel opgelicht voelen, als mijn vrouw eerst met me trouwde en pas daarna met zulke toch wel belangrijke informatie op de proppen kwam. En waarom zou je die informatie beslist achter willen houden? Is die pre-occupatie met vrouwenkleren en met het 'vrouwelijke' (wat dat dan ook precies mag zijn) echt zo ernstig dat je dat als man onmogelijk vooraf kunt vertellen?
Maar goed, Peggy doet daar niet moeilijk over. Vervolgens wil ze haar man volledig accepteren als travestiet/transgender. Een mooi streven en van mij mag ze.
Maar toch is die relatie niet helemaal zonder problemen. Het meest duidelijke probleem is de seks. In seksueel opzicht is er niets meer tussen Peggy en Melanie. Maar normaal is die seks in een relatie juist een sterk bindend element. En hier valt dat weg. Op termijn kan dat gemakkelijk betekenen dat de relatie minder hecht en minder stabiel is. Maar Peggy zet zich daar overheen.
Stel je dus even goed voor, hoe de situatie is. Peggy vindt Melanie als man aantrekkelijk en knap. Als vrouw vindt ze haar misschien acceptabel als vriendin, maar absoluut niet om mee te vrijen. Het idee vindt ze in feite weerzinwekkend. Het idee om een opgemaakte Melanie te moeten zoenen, gaat haar al te ver.
Melanie is het liefste als vrouw en zeker tijdens het vrijen. Maar in die verschijningsvorm is ze voor Peggy niet acceptabel als sekspartner. Je gaat dus een relatie aan met iemand die je heel vaak niet aantrekkelijk vindt. Dat lijkt me niet alleen niet gemakkelijk, het betekent in feite ook dat je de ander niet accepteert.
Juist die seks is een soort ultiem bewijs: de ander vindt je aantrekkelijk; de ander wil je. Maar tot die vorm van acceptatie is Peggy niet in staat en dat kun je haar niet kwalijk nemen.
Het kan zijn dat dat Melanie niet interesseert. Het kan zijn dat Melanie zo op zichzelf betrokken is en zo bezig is met haar vrouwelijke alter ego dat ze het kan stellen zonder die vorm van acceptatie. Maar als ik Melanie was, zou ik tenslotte toch een partner willen die me ook in bed accepteerde. En op dat moment is er dus een probleem.
Peggy wil Melanie volledig accepteren als travestiet en transgender, maar is daar in feite emotioneel niet toe in staat. En Melanie zal zich tenslotte vroeg of laat realiseren dat er iets belangrijks in haar relatie ontbreekt.
Dat is nog niet alles.
De man in Melanie heeft in feite een relatie met de vrouw in Melanie. Dat is het bijzondere en verwarrende van transgender-relaties. Van buiten lijken het man-vrouw relaties. Maar in werkelijkheid zijn het een soort driehoeksrelaties. Bijna altijd heeft de man een relatie met zijn vrouwelijke alter ego. De man koestert liefde voor zichzelf als vrouw.
Zo'n relatie kan extreem bevredigend zijn, althans voor de man. Je bent in feite verliefd op jezelf. Dat is handig, want je bent altijd in de buurt. Even tijd en gelegenheid en het vrouwelijke alter ego is weer aanwezig. Op die manier stopt de man veel tijd, energie en moeite in zijn vrouwelijke ik. En daardoor heeft hij Peggy in seksueel opzicht ook niet nodig.
Peggy vormt dus in feite een beetje het derde wiel aan de wagen. Melanie is druk met haar vrouwelijke ik en heeft daar nu nog genoeg aan. Peggy is vooral handig voor die dingen waar Melanie een tweede vrouw voor nodig heeft.
In een normale hetero-seksuele relatie is de vrouw onmisbaar voor de seks en levert de man zijn tijd, energie en aandacht voor vrouw en kinderen. In een lesbische relatie is die seksuele component veel minder overheersend aanwezig en zijn ook de verschillende rollen minder duidelijk. Lesbische relaties zijn daardoor veel minder stabiel dan hetero-relaties. Maar in dit geval is er niet eens sprake van een lesbische relatie tussen Peggy en Melanie omdat er in feite helemaal geen seksuele relatie meer is.
Nee, in plaats daarvan heeft Melanie een hetero-seksuele relatie met haar vrouwelijke alter ego. En hetero-seksuele relaties zijn wel behoorlijk stabiel.
Al met al zit Peggy hier in een moeilijke positie, lijkt me.
Heel veel relaties van vrouwen met mannen die transgender zijn, lijken natuurlijk op deze relatie van Peggy en Melanie. Ze worden gekenmerkt door geen of minder seks onderling, terwijl de transgender veel tijd en energie stopt in zijn vrouwelijke alter ego.
Die twee factoren verzwakken de relatie systematisch. Veel relaties van transgenders lopen daardoor kapot.
Hoe kun je dat tegengaan?
Ik zie 3 manieren.
1. Beperk de aanwezigheid en de invloed van het vrouwelijke alter ego. Veel vrouwen laten b.v. niet toe dat hun man verkleed is waar zij bij zijn. Of men beperkt het tot eens per week, etc.
2. Zorg voor frequente seks tussen man en vrouw. Als beide partners zich realiseren dat dit het bindmiddel is voor de relatie en wanneer beide partners daar de nodige moeite voor willen doen, dan is dit een prima oplossing.
3. Versterk en onderhoud de vriendschapsbanden. Doe samen leuke dingen. Hou onderling goed contact. Dit is iets dat Peggy ook op verschillende punten en manieren aanbeveelt in haar boek.
Op welke manier wijkt Peggy dan af van de typische transgender-relatie?
1. Doordat ze haar man volledig als transgender probeert te accepteren, streeft ze niet naar beperking van dat verkleden.
2. Ze heeft op emotionele gronden een streep gehaald door hun seksuele relatie maar heeft daarmee ook haar eigen invloed sterk geminimaliseerd.
3. De enige route die voor haar nu nog open is, is het onderhouden van vriendschap met een transgender die zoals veel transgenders sterk met zichzelf bezig is. Dat is niet gemakkelijk.
Het boek van Peggy J. Rudd, My Husband Wears My Clothes (Mijn man draagt mijn kleren), blijft me intrigeren. Eindelijk is er een vrouw die niet moeilijk doet over de travestie van haar man, die het hem niet eens kwalijk neemt dat hij daar pas nadat het huwelijk voltrokken is, mee op de proppen komt, die haar man bijna meer dan volledig als transgender wil accepteren en dan overtuigt het boek niet. Mij tenminste niet.
Om te beginnen zou ik me wel opgelicht voelen, als mijn vrouw eerst met me trouwde en pas daarna met zulke toch wel belangrijke informatie op de proppen kwam. En waarom zou je die informatie beslist achter willen houden? Is die pre-occupatie met vrouwenkleren en met het 'vrouwelijke' (wat dat dan ook precies mag zijn) echt zo ernstig dat je dat als man onmogelijk vooraf kunt vertellen?
Maar goed, Peggy doet daar niet moeilijk over. Vervolgens wil ze haar man volledig accepteren als travestiet/transgender. Een mooi streven en van mij mag ze.
Maar toch is die relatie niet helemaal zonder problemen. Het meest duidelijke probleem is de seks. In seksueel opzicht is er niets meer tussen Peggy en Melanie. Maar normaal is die seks in een relatie juist een sterk bindend element. En hier valt dat weg. Op termijn kan dat gemakkelijk betekenen dat de relatie minder hecht en minder stabiel is. Maar Peggy zet zich daar overheen.
Stel je dus even goed voor, hoe de situatie is. Peggy vindt Melanie als man aantrekkelijk en knap. Als vrouw vindt ze haar misschien acceptabel als vriendin, maar absoluut niet om mee te vrijen. Het idee vindt ze in feite weerzinwekkend. Het idee om een opgemaakte Melanie te moeten zoenen, gaat haar al te ver.
Melanie is het liefste als vrouw en zeker tijdens het vrijen. Maar in die verschijningsvorm is ze voor Peggy niet acceptabel als sekspartner. Je gaat dus een relatie aan met iemand die je heel vaak niet aantrekkelijk vindt. Dat lijkt me niet alleen niet gemakkelijk, het betekent in feite ook dat je de ander niet accepteert.
Juist die seks is een soort ultiem bewijs: de ander vindt je aantrekkelijk; de ander wil je. Maar tot die vorm van acceptatie is Peggy niet in staat en dat kun je haar niet kwalijk nemen.
Het kan zijn dat dat Melanie niet interesseert. Het kan zijn dat Melanie zo op zichzelf betrokken is en zo bezig is met haar vrouwelijke alter ego dat ze het kan stellen zonder die vorm van acceptatie. Maar als ik Melanie was, zou ik tenslotte toch een partner willen die me ook in bed accepteerde. En op dat moment is er dus een probleem.
Peggy wil Melanie volledig accepteren als travestiet en transgender, maar is daar in feite emotioneel niet toe in staat. En Melanie zal zich tenslotte vroeg of laat realiseren dat er iets belangrijks in haar relatie ontbreekt.
Dat is nog niet alles.
De man in Melanie heeft in feite een relatie met de vrouw in Melanie. Dat is het bijzondere en verwarrende van transgender-relaties. Van buiten lijken het man-vrouw relaties. Maar in werkelijkheid zijn het een soort driehoeksrelaties. Bijna altijd heeft de man een relatie met zijn vrouwelijke alter ego. De man koestert liefde voor zichzelf als vrouw.
Zo'n relatie kan extreem bevredigend zijn, althans voor de man. Je bent in feite verliefd op jezelf. Dat is handig, want je bent altijd in de buurt. Even tijd en gelegenheid en het vrouwelijke alter ego is weer aanwezig. Op die manier stopt de man veel tijd, energie en moeite in zijn vrouwelijke ik. En daardoor heeft hij Peggy in seksueel opzicht ook niet nodig.
Peggy vormt dus in feite een beetje het derde wiel aan de wagen. Melanie is druk met haar vrouwelijke ik en heeft daar nu nog genoeg aan. Peggy is vooral handig voor die dingen waar Melanie een tweede vrouw voor nodig heeft.
In een normale hetero-seksuele relatie is de vrouw onmisbaar voor de seks en levert de man zijn tijd, energie en aandacht voor vrouw en kinderen. In een lesbische relatie is die seksuele component veel minder overheersend aanwezig en zijn ook de verschillende rollen minder duidelijk. Lesbische relaties zijn daardoor veel minder stabiel dan hetero-relaties. Maar in dit geval is er niet eens sprake van een lesbische relatie tussen Peggy en Melanie omdat er in feite helemaal geen seksuele relatie meer is.
Nee, in plaats daarvan heeft Melanie een hetero-seksuele relatie met haar vrouwelijke alter ego. En hetero-seksuele relaties zijn wel behoorlijk stabiel.
Al met al zit Peggy hier in een moeilijke positie, lijkt me.
Heel veel relaties van vrouwen met mannen die transgender zijn, lijken natuurlijk op deze relatie van Peggy en Melanie. Ze worden gekenmerkt door geen of minder seks onderling, terwijl de transgender veel tijd en energie stopt in zijn vrouwelijke alter ego.
Die twee factoren verzwakken de relatie systematisch. Veel relaties van transgenders lopen daardoor kapot.
Hoe kun je dat tegengaan?
Ik zie 3 manieren.
1. Beperk de aanwezigheid en de invloed van het vrouwelijke alter ego. Veel vrouwen laten b.v. niet toe dat hun man verkleed is waar zij bij zijn. Of men beperkt het tot eens per week, etc.
2. Zorg voor frequente seks tussen man en vrouw. Als beide partners zich realiseren dat dit het bindmiddel is voor de relatie en wanneer beide partners daar de nodige moeite voor willen doen, dan is dit een prima oplossing.
3. Versterk en onderhoud de vriendschapsbanden. Doe samen leuke dingen. Hou onderling goed contact. Dit is iets dat Peggy ook op verschillende punten en manieren aanbeveelt in haar boek.
Op welke manier wijkt Peggy dan af van de typische transgender-relatie?
1. Doordat ze haar man volledig als transgender probeert te accepteren, streeft ze niet naar beperking van dat verkleden.
2. Ze heeft op emotionele gronden een streep gehaald door hun seksuele relatie maar heeft daarmee ook haar eigen invloed sterk geminimaliseerd.
3. De enige route die voor haar nu nog open is, is het onderhouden van vriendschap met een transgender die zoals veel transgenders sterk met zichzelf bezig is. Dat is niet gemakkelijk.
3 reacties
Uit persoonlijke ervaring,kan ik zeggen dat dit verhaal geheel juist is.groetjes Florence
IK HERKEN MIJN SITUATIE HELEMAAL IN DIT VERHAAL.iK AKSEPTEER ZIJN ANDERSZIJN EN BEGRIJP ZIJN GEVOELENS MAAR KAN GEEN SEKS MEER HEBBEN MET HEM AANGEZIEN IK NIET LESBISCH BEN.bLIJF WEL ZEER EENZAAM ACHTER IN MIJN HUWELIJK DAT ALS EEN SPROOKJE BEGON.wAT TE DOEN,
Wat moet je doen als je in dezelfde situatie zit als Peggy?
Dat moet iedereen uiteindelijk zelf weten. Wat wil je wel, wat wil je niet?
In mijn opvatting is Peggy helemaal verkeerd bezig. Ze is/was kennelijk verliefd op die man en accepteert nu dat ze als een soort voetveeg wordt gebruikt. Dat is niet de manier waarop je als vrouw met een travestiet moet omgaan, denk ik.
Jij bent de vrouw, hij is de man. Als jij een normale relatie wilt, kun je niet accepteren dat hij het ondertussen met een andere 'vrouw' doet. Dat hij zelf die andere vrouw speelt en neerzet, maakt het echt niet beter.
Je bent dus vermoedelijk veel te aardig en te begrijpend geweest en hebt zelf de seksuele touwtjes uit je vingers laten glippen of die nooit goed vast gehad. Vrouwen zijn op dat punt nogal naïef en vaak ook veel te passief.
Je moet dus aan de ene kant die travestie inperken. Aan de andere kant moet jij als vrouw wel zorgen dat je die man van je seksueel onder controle krijgt en houdt. Ik kan er wel omheen kletsen, maar daar schiet je niks mee op.
Mannen zijn onvoorstelbaar simpele wezens die voortdurend hun geslachtsdeel achterna lopen. Dat is de oorzaak van die travestie en ook de reden waarom jullie relatie niet lekker loopt.
Verder stel je het probleem verkeerd. Het gaat er niet om dat jij seks met hem hebt, maar dat hij bij jou klaarkomt. Of je dat nu wel leuk of niet leuk vindt, maakt daarbij in beginsel helemaal niet uit. Door dat klaarkomen raakt die man op je geconditioneerd. Hij raakt aan je verslingerd. Of je wilt die man als man of je wilt hem niet als man. Als je hem wel als man wilt, moet je daar ook iets voor willen doen.
Van hem mag je ook het nodige vragen. Als hij jou als vrouw wil, moet hij daar iets voor willen doen. Op het moment dat jij de seksuele touwtjes weer in handen hebt, wil hij dat echt wel.
Dus wat minder lief zijn, wat minder begrip. Opkomen voor jezelf. Niet treuren, maar even praktisch worden. Realiseer je dat jij de echte vrouw bent en dat ordinaire seks de basis vormt voor een goed huwelijk.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Groetjes en sterkte,
Mik
Een reactie posten