25 december 2008



Mijn man draagt mijn kleren - III


Emotionele acceptatie door de partner?

Een vrouw komt een leuke man tegen. Ze trouwen. Daarna bekent die man travestiet te zijn. De vrouw is modern en geëmancipeerd. Ze besluit dat ze haar man ook verkleed als vrouw volledig wil accepteren. Maar bij het vrijen, de man is nu gekleed als vrouw, voelt ze walging. Ze wil haar man nog steeds volledig accepteren, maar besluit dat ze op deze manier niet langer seks met hem wil.

De vrouw accepteert de man en zijn travestie met haar verstand, maar emotioneel en in ieder geval seksueel kan ze hem niet accepteren.

Persoonlijk zou ik liever het tegenovergestelde hebben, geloof ik. Een vrouw die me emotioneel en seksueel accepteert, maar met haar verstand en mond herinnert aan de problemen die travestie geeft, aan de discriminatie die het kan opleveren, etc.

Waarom lukte dat in het geval van Peggy Rudd en Melanie niet en bij vermoedelijk veel meer relaties van travestieten met hun vrouw?

Peggy leerde Melanie kennen als man. Voor haar was Melanie een normale man. Het was zelfs een knappe en leuke man. Op dat plaatje viel zij. Zo'n man wilde ze wel als partner.

Nadat Melanie haar travestiebehoefte bekend had en Peggy die travestie wilde accepteren, begon Melanie zich te verkleden, ook voor het vrijen. Met dat totaal andere plaatje dat Melanie nu vormde, had Peggy niets. Integendeel, het idee om daarmee te vrijen, blokkeerde haar zelfs.

Voor M-V transgenders met wat ervaring, is dit heel herkenbaar. Iemand die je als man heel aantrekkelijk vindt, kan je als vrouw afschuwelijk vinden en omgekeerd. Hetzelfde geldt voor de tussenvormen als man in rok en man in jurk. Iemand die je als man in rok aantrekkelijk vindt, kan die fascinatie kwijt zijn zodra je in volledige travestie bent en omgekeerd. Kennelijk is het dus zo dat mensen normaal een bepaald plaatje opwindend vinden en dat een behoorlijk ander plaatje van dezelfde persoon, die opwinding niet oproept, maar juist een blokkade.

In feite is dit ook de basis van travestie. Bepaalde plaatjes van de eigen persoon eventueel gecombineerd met een bepaalde rol worden mooier, opwindender gevonden dan het normale, saaie plaatje als man.

Melanie had dit dus misschien kunnen weten en had heel terughoudend moeten zijn met het wijzigen van haar uiterlijk, zeker voor het vrijen. Peggy van haar kant had beter duidelijke eisen aan het uiterlijk van Melanie kunnen stellen en wat beperkingen voor die travestie kunnen eisen. Maar goed, beide partners waren niet zo verstandig.

Als Melanie graag een vriendin had gehad, die op haar vrouwelijke uiterlijk viel, en die haar emotioneel en seksueel accepteerde, had ze zich bij de eerste kennismaking beter als vrouw kunnen presenteren. In dat geval was het vermoedelijk met Peggy niets geworden, maar was er mogelijk na verloop van tijd wel een andere vrouw op Melanie afgekomen, want ook als vrouw was Melanie knap volgens Peggy. (Knappe M-V transgenders zijn als vrouw soms aantrekkelijk voor biseksuele, lesbische en soms ook heteroseksuele vrouwen.)

Voor die emotionele acceptatie is het dus belangrijk om te ''adverteren" met het uiterlijk als vrouw. Op die manier is het mogelijk een partner aan te trekken die valt op dat uiterlijk.

De omgekeerde strategie werkt dus vermoedelijk meestal verkeerd uit. Met een mannelijk uiterlijk trek je mensen aan die vallen op dat mannelijke uiterlijk. Maar die mensen knappen vervolgens natuurlijk vaak af op het vrouwelijke uiterlijk dat favoriet is bij de transgender zelf. Natuurlijk zullen er uitzondering zijn. Maar het mechanisme lijkt duidelijk. Je moet adverteren met het uiterlijk dat je partner moet accepteren, niet met het tegenovergestelde uiterlijk.

Voor travestieten is dat echter moeilijk. Een belangrijk kenmerk van die travestie is immers dat het taboe is. Dat taboe zit in de eerste plaats tussen de oren van de travestiet zelf. Uiteraard kan die travestie ook aanleiding zijn voor discriminatie, problemen, geweld, etc. Maar op het moment dat het voor de betrokkene niet meer taboe is, en het verkleden gewoon gedaan wordt, verliest het verkleden vaak geleidelijk haar emotionele effect en wordt het 'verkleden' meer gewoon 'kleden'.

Of dit effect optreedt en hoe snel, zal sterk afhangen van tussentijdse bekrachtiging met seks. (In dat geval kan het effect ook niet of in mindere mate optreden.)

Aan de andere kant is het ook een goed argument om uit de kast te komen, lijkt me. Je stopt uiteindelijk met die travestie door het gewoon openlijk te doen, hoe vreemd dat ook mag klinken.

Er is nog wel een beperking. Een travestiet die als vrouw verkleed een partner vindt, loopt kans die partner weer kwijt te raken zodra hij/zij zich weer kleedt als man.

De beste optie is dus je voortdurend op ongeveer dezelfde manier te verkleden. Dat kan alleen als het verkleden snel gaat en gemakkelijk is vol te houden.

Mannen in rok en jurk hebben het op dit punt gemakkelijker en hebben verder nog het voordeel dat de overgang naar het pure mannelijke plaatje kleiner is dan bij volledige travestie.

50 reacties

Blogger Mik van Es zei...

In de praktijk zie je dat vrouwen zich soms toch over dat afwijkende uiterlijk van hun man willen en kunnen heenzetten.

Dit klopt met het gegeven dat vrouwen normaal voor seks minder sterk 'geconditioneerd' zijn op een specifieke prikkel dan mannen.

Bij mannelijke partners is het probleem van het afwijkende uiterlijk dus in beginsel het grootst.

maandag, december 29, 2008  
Anonymous Anoniem zei...

In dit verhaal herken ik me volledig.
Mijn man vindt het opwindend om als vrouw te verkleden .Voor hem is het pure lust.Voor mij als vrouw is het moeilijk.Ik verlang naar een echt man.Eerlijk gezegd, zin in seks staat op een zeer laag pitje bij mij.

dinsdag, januari 27, 2009  
Blogger Mik van Es zei...

Ik kan het me goed voorstellen. Aan de andere kant is die seks vaak wel heel belangrijk voor de relatie en wordt die travestie alleen maar sterker als je man het in travestie met zichzelf doet. Is het niet mogelijk iets te bedenken en af te spreken dat jij het weer leuk gaat vinden terwijl hij toch bij je klaarkomt?

Je hebt ook wel relaties met t's die puur op vriendschap gebaseerd zijn en toch heel stabiel zijn, maar dat lukt lang niet altijd.

Sterkte.

donderdag, januari 29, 2009  
Anonymous Anoniem zei...

Ik kan me hier helemaal in vinden, we zijn nu in therapie.
Ik heb het willen accepteren, mijn best gedaan, maar wilde daarvoor tegenover wel eerlijkheid van mijn man. Die kreeg ik niet, daarvoor in de plaats wel rondslingerende jurkjes. En dat deed pijn, elke keer net alsof je een klap in je gezicht krijgt. Ik vraag me af of de mannen met deze ogenschijnlijke "onschuldige" hobby wel doorhebben wat voor effect het op zijn partner kan hebben. Psychologisch gezien. Gisteren is me verteld dat mijn man hier waarschijnlijk niet vanaf gaat komen. Wat een dilemma. Dit is niet wat ik voor ogen had met nog lang en gelukkig, in voor en tegenspoed. Ik ben echt heel ruimdenkend, maar vergeet nooit je eigen gevoel en geluk..

donderdag, mei 07, 2009  
Blogger Mik van Es zei...

Als ik het zo hoor, klinkt dit niet goed. Je man is verslaafd aan travestie. Jij ervaart dat als pijnlijk en beledigend. Ook verder is hij vooral op die travestie gericht in plaats van op jou. Ben je misschien net als Peggy Rudd wat al te ruimdenkend geweest?

Jij hebt schoon genoeg van die travestie. Je man niet, die is er juist aan verslaafd. Jullie therapeut zegt dat hij er waarschijnlijk niet meer vanaf komt. Wat moet je doen?

Ik heb er tijden over nagedacht, maar ik zie geen gemakkelijke oplossing.

Ik zie die klassieke travestie als een soort verliefdheid van de man op zichzelf als vrouw. Uit wat jij schrijft, maak ik op dat je man veel meer gefocust is op die vrouw die hijzelf speelt/is dan op jou. Maar als dat zo is, valt in feite seks als belangrijk bindmiddel voor jullie relatie weg.

Het kan dan zijn dat jullie geen seks, maar wel een sterke vriendschapsband hebben. Maar uit wat je schrijft, maak ik op dat die in ieder geval ook al behoorlijk aangetast is door die travestie.

De simpelste oplossing zou zijn als je man een punt kon zetten achter die relatie met zijn vrouwelijke kant. En dan gaat het niet om het verkleden, maar om het klaarkomen. Dat hij zich verkleedt is niet erg, maar dat hij het met die vrouw 'doet' wel.

Maar probeer een travestiet maar eens zover te krijgen. Zelfs wanneer je alle vrouwenkleren weghaalt, kunnen ze nog fantaseren over zichzelf in de rol van vrouw en daarop klaarkomen. Het is net zoiets als tegen een homo zeggen dat hij wel naar mannen mag kijken, maar er geen seks mee mag hebben.

Een andere oplossing zou kunnen zijn bepaalde afspraken te maken over wanneer en waar wel en wanneer en waar niet. Maar uit wat je schrijft, maak ik op dat dat ook niet werkt.

Een andere mogelijkheid zou zijn die travestie gewoon te accepteren. Maar mogelijk accepteer je dan ook voor jezelf een tweederangs rol.

Mag ik in dit verband naar een eerdere blog van mezelf verwijzen? (http://mikstravestienotities.blogspot.com/2007/10/omgaan-met-travestie-in-een-relatie-7.html)

Sterkte!

vrijdag, mei 08, 2009  
Anonymous Anoniem zei...

Ook mijn (ex) man is travistiet. Na een huwelijk van 8 jaar heb ik er een punt achter gezet. Inmiddels zijn we 3 jaar verder en heb ik nu heel sterk het gevoel dat ik hem terug wil. Ondanks zijn travistie hadden we het goed. Hij hield (houdt) veel van mij en de kinderen. Maar mijn grote vraag is, kan ik er mee leven??? Dat hij zich zelf af en toe verkleed, geen probleem. Maar mijn probleem is dat ik het niet wil zien. Uit jouw verhaal begrijp ik, als het stiekem moet gebeuren, de behoeftes alleen maar groter worden. Kun je mij een goed advies geven??? Al vast bedankt!!!

zondag, augustus 09, 2009  
Blogger Mik van Es zei...

Hallo Anoniem,

Als ik afga op je beschrijving, lijkt het probleem me nogal simpel. Je had een fijne man, maar hij verkleedde zich wel eens als vrouw. Jij vindt dat verkleden nu je er over nadenkt eigenlijk niet zo erg, maar je vindt het geen prettig gezicht en wilt het niet zien. De oplossing lijkt me simpel. Hij verkleedt zich niet waar jij bij bent!

Sommige stellen vinden een oplossing via een vaste verkleeddag waarop de ander er niet is. Iemand anders heeft een zolderkamer waar hij zijn ´hobby´ kan beoefenen zonder dat vrouw en kinderen daarmee geconfronteerd worden. Bespreek dit met elkaar en maak samen een duidelijke afspraak.

Ik zeg niet dat je man zich onbeperkt moet gaan verkleden. Als hij van die travestie beslist af zou willen, is dat misschien soms een oplossing. Maar daardoor wordt die travestie ook heel zichtbaar voor iedereen en dat kan veel gezeur en problemen geven (werk, omgeving, kinderen).

Het is dus beter dat je man zich af en toe ´stiekem´ verkleedt dan dat hij dat voortdurend en heel zichtbaar doet. Je man is dan gelukkig met jou, de kinderen en zijn travestie en jij en de kinderen hebben een goede man en vader.

Waar hij en jij voor uit moeten kijken, is dat de travestie voor hem niet zo belangrijk wordt, dat het hem volledig gaat beheersen zodat hij vrouw wil worden en voortdurend in travestie wil lopen. Natuurlijk zijn er soms vrouwen die ook dat geen punt vinden, maar jij vindt dat toevallig wel een punt en daar heb je het volste recht toe.

Het is dus helemaal niet erg als jij hem als vrouw wat probeert af te remmen. Als travestiet zie je alleen de opwindende kanten van de travestie en niet de reacties van de meeste gewone mensen op dat vaak toch wel wat afwijkende uiterlijk.

Je hoeft die travestie dus echt niet te omhelzen. Accepteer dat hij zich af en toe verkleedt, maar maak ook duidelijk dat je hem niet steeds als vrouw verkleed in huis wilt hebben.

Succes,

Mik

maandag, augustus 17, 2009  
Anonymous Anoniem zei...

ik ben al redelijk oud en heb mij altijd kunnen verkleden als vrouw in het geheim ,mijn echtgenote
heeft door toeval na40 jaar huwelijk al mijn vrouwenkleren gevonden en weg gedaan
mijn ecchtgenote is zeer dominant en zeer fier over wat ij verwezlijkt heb in mijn leven
ik ben ongeveer 70jaar
Ik heb er al met dokters over gesproken maar die
hebben ook geen oplossing
anoniem

woensdag, februari 24, 2010  
Blogger Mik van Es zei...

Ik begrijp wat je bedoelt. Het vrouw zijn trekt onweerstaanbaar ook al kan het maar zo af en toe even. En nu zoek je een oplossing om weer en meer vrouw te zijn.

Maar ik zie ook de andere kant. Je bent 70 en je leeft nog. Voor veel transgenders is dat niet weggelegd. Je hebt nog een vrouw die bovendien ook nog eens trots is op wat je bereikt hebt. Veel transgenders zitten alleen en vaak schaamt de (ex-)vrouw zich voor haar man. Mogelijk ben je ook nog redelijk gezond en woon je niet te gek. Dat zijn dingen waar je ondertussen aan gewend bent en die dus vanzelfsprekend lijken, maar dat voor transgenders helaas vaak niet zijn. Kortom, wees zuinig op wat je nog hebt en dat is dus ook die dominante en trotse vrouw.

En iedere travestiet vindt tenslotte wel weer nieuwe kleren. Vrijwel iedere travestiet heeft ook zelf al die kleren wel eens weggekieperd. Het lijkt me dus wel lastig, maar niet het einde.

Maak het niet groter dan het is. Als transgender ben je geneigd te denken dat je niet gelukkig kunt zijn zonder die vrouwenkleren, maar de praktijk is dat transgenders die zich niet of amper kunnen verkleden, toch gezond oud worden. Terwijl transgenders die zich voortdurend als vrouw kunnen en moeten kleden, het na 10 jaar vaak niet meer zien zitten en dat komt vast niet omdat ze die 10 jaar steeds zo vreselijk gelukkig zijn.

donderdag, februari 25, 2010  
Anonymous Anoniem zei...

De maatschappij verandert zie volgende site
http://www.teampeterstigter.com/general/trends-ss2010-the-mens-skirt/

nog even en het wordt normaal

JR te K

zaterdag, maart 06, 2010  
Blogger formule zei...

Ik heb ook wel eens de kleren van mijn vrouw geprobeerd maar vanwege de verschil in maten is dat lastig.

Voor mij is het ondenkbaar dat mijn vrouw ooit achter mijn "hobbie" zou komen, ze zou er kapot van zijn. Zelf weet ik dat het verkeerd is wat ik doe en ik zou er zo mee willen stoppen, maar iedere keer dat ik me weer verkleed als vrouw voel ik me zo goed dat ik het gewoon niet kan laten. Het is ook een beetje de spanning van "stel dat iemand me ziet". Ik heb al meerdere malen wat van mijn opgebouwde collectie weggedaan maar na een bepaalde tijd ga ik gewoon weer op zoek naar wat nieuws.

Heel ironisch dat hoewel mijn vrouw er nooit achter mag komen, het mijn grootste wens is om door een vrouw gezien te worden terwijl ik mezelf verkleed heb als vrouw en vraag me af of meerdere travestieten hiermee te maken hebben? Seks hoeft hier echter geen onderdeel van te zijn.

Overigens wijd ik deze travestie aan gebeurtenissen uit mijn jeugd. Ik kan me herinneren dat ik hierdoor al vanaf mij 13e/14e bezig hield met travestie. Ik ben nu 30 jaar verder en vrees dat ik er nooit vanaf zal komen, helaas.

donderdag, juli 22, 2010  
Blogger Mik van Es zei...

Die wens om door een vrouw gezien te worden, terwijl je verkleed bent, is nieuw voor me. Ik vroeg mezelf voordat ik echt uit de kast kwam, wel af, wat mensen (mannen en vrouwen) nu precies van dat uiterlijk zouden vinden. Maar dat is dus iets anders. In jouw geval vind je het vooral opwindend wanneer een vrouw je verkleed zou zien.

Ik denk dat die travestie niet zo erg is, afgezien van je vrouw dan, mits je het in de hand kunt houden. Travestie heeft de neiging te groeien. Veel mannen besluiten pas rond hun 50-ste uit de kast te komen en dan een geslachtsaanpassing te ondergaan. Dus als je het zo af en toe doet, probeer het dan daarop te houden. Ga het dus niet vaker en niet langer doen.

Als je er echt mee wilt stoppen, dan moet je niet stoppen met die travestie, maar met de seksuele bekrachtiging ervan.

maandag, augustus 16, 2010  
Anonymous Anoniem zei...

Jemig..
Ik lees gewoon een verhaaltje van mezelf terug, en was het gewoon helemaal vergeten.
Het antwoord dat ik lees, is dus de toekomst geworden.
We zijn nog bij elkaar, maar niet lang meer.. ik kan er niet meer mee omgaan.
Mijn man heeft zolang de tijd gehad om er eerlijk over te zijn, om samen met mij een weg te vinden in dit wespennest.
Maar hij heeft het nagelaten.
Het gaf hem een extra kick dat ik telkens de meest "ranzige" (sorry voor mijn uitdrukking, maar zo voel ik het gewoon)filmpjes te zien. Waarin hij zichzelf verliefd aan zit te kijken. Want de schaamte die hij hier thuis tentoonspreidt, daar is niets van te zien in de filmpjes en foto's die ik vind. En de teksten die hij erbij verzint.
Helaas. Ik heb verloren van het
" monster" dat bij hem hoort.
Ik wil wel zeggen dat ik diep respect heb voor de vrouwen die er wel mee om kunnen gaan. knap.
Liefs

dinsdag, maart 01, 2011  
Anonymous rick zei...

ik verkleed mij ook graag, zelf vind ik het onschuldig en doe er niemand kwaad mee, ik heb het mijn vriendin al na 3 weken verteld en zij vond het erg fijn dat ik zo open naar haar was (haar dus erg in vertrouwen nam) als ik eens een tijdje niets draag vraagt ze weleens wanneer ik weer eens wat leuks aandoe, het hoort echt bij me zegt ze dan. ik kan hierdoor ook lekker meepraten met haar over kleding/schoenen. kortom zij zou het niet willen missen en ze is niet bi of les.

dinsdag, april 19, 2011  
Anonymous Anoniem zei...

In alle verhalen die ik hier lees zie ik wel iets van mezelf terug. Echter toch niet helemaal. Het verhaal van jezelf houden en jezelf als mooie vrouw zien dat heb ik ook. Echter ben ik geen mooie vrouw en uiterlijke veranderingen zijn peperduur en dan krijg je dat je uit de kast "moet" komen. Ergens zou ik graag uit de kast willen komen, maar de gedachte dat familie en vrienden me daarvoor zouden laten vallen (wegens onbegrip) weerhoudt mij hiervan. Ik kleed mij ontzettend graag als vrouw maar dan wel op de sportive manier. Ga dan dus ook mijn eigen kleding kopen en zoals een normale vrouw pas ik dus ook de kleren voordat ik ze koop. Echter durf ik dan weer niet in dameskleding het pashokje uit te komen. Het liefst zou ik dan ook een relatie met een vrouw willen die er begrip voor heeft dat haar vriend/man in dameskleding (thuis) rondloopt.
Voor de seks hoeft het voor mij niet perse dat ik dan ook in dameskleding lig, al zou ik dat wel ontzettend geil vinden. Ik geniet dan ook met volle teugen van een mooie vrouw in lingerie, badkleding of sportkleding.
Zelf besteed ik ongeveer elk "vrij" uurtje om me als vrouw te kleden. Ik doe dit al sinds mijn 7de of 8ste. Ben er nu 38.
Vroeger had ik 1 of 2 kledingstukken en ging het meer er om dat ik me kon opgeilen en dan klaarkomen, nu is het klaarkomen wel ongeveer weggevallen en gaat het er eigenlijk alleen nog om om zo compleet mogelijk als vrouw gekleed te gaan. Ik beschik dan ook inderdaad over een grotere collectie dameskleding dan herenkleding. En nu we het dan toch over de kleding hebben, vrouwen met maatje 38 t/m 42 hebben het goed. alles is te krijgen voor leuke prijzen. Maar voor vrouwen zoals ik die bijna 2 mtr. lang zijn en schoenmaat 45 hebben, is het bijna niet leuk meer. Deze "hobby" kost dan dus ook aardig wat geld. Ben in de twee maanden ongeveer 50 euro aan herenkleding kwijt en 150 euro aan dameskleding.
Het grootste probleem is het wegwerken van de jongeheer. borsten is niet zo'n probleem. Gewoon zelfklevende cups. Een mooie pruik op en een beetje makeup.
Het klinkt allemaal zo gemakkelijk. Gewoon als vrouw kleden en klaar. Dat klopt zolang het binnen je vier muren blijft. Maar het simpelweg naar buiten lopen en gezien worden door je buren en anderen is toch niet zo gemakkelijk. Ook zoals eerder gezegd werd om je als vrouw te presenteren als je opzoek gaat naar een vriendin, Doe het maar eens !
Ik kan hier nog wel vele pagina's over vol schrijven (ik ben er dan ook vol van) maar dat zal niet leiden tot een "oplossing" voor het "probleem". De oplossing en het probleem zijn hetzelfde en zitten in 99 van de 100 gevallen volgens mij toch tussen de oren. Zie het er maar eens op een leuke manier tussenuit te halen.
Ik denk van mezelf dat ik nooit de moed zal hebben om dit naar buiten te brengen en zal dus waarschijnlijk ook nog jaren hiermee doorgaan. Ben dus ook absoluut niet van plan om dit te laten. Ik hhop er wel nog altijd vast op dat ik een vriendin krijg die hiermee om zou kunnen gaan en mij dan ook als vrouw zou accepteren.

zondag, mei 15, 2011  
Blogger Mik van Es zei...

Je zit in de kast en dat is vermoedelijk de beste plaats om te zijn. Op het moment dat je uit de kast komt, krijg je in de praktijk te maken met gebrek aan acceptatie, om het zachtjes te zeggen.

Probeer je travestie stabiel te houden, zodat je niet eindigt als trans, want vaak valt dat uiteindelijk tegen.

Als je een partner zoekt/wilt, staat die kast-travestie behoorlijk in de weg. Je raakt daardoor immers gericht op jezelf en het kost veel tijd waarin je niemand tegen komt.

Met het uiterlijk van een kast-travestiet een partner zoeken, werkt niet in mijn ervaring of je moet er uitzien als een soort showgirl en helemaal uit de kast zijn.

maandag, mei 16, 2011  
Anonymous Anoniem zei...

Ik heb sinds een half jaar een vriend die het gevoel heeft dat ie in een verkeerd lichaam is geboren!
Ik heb van dag 1 van hem geaccepteerd en vind het opwindend en fijn als hij zich omkleed en make-up op doet.
Hij vindt vrouwen kleren erg fijn zitten en voelt zich dan ook echt als een vrouw.
Hij wil aan de ene kant ook echt vrouw zijn als hij vrouwen kleren aan trekt maar aan andere kant als hij zich niet heeft geschoren is hij echt macho.
Ik accepteer alle twee z'n kanten. Wat mij overigens wel verbaasde. Heb al een keer geshopt voor hem en kleren die ik zelf niet meer aantrok aan hem gegeven.
Wat mij erg verbaasde was, dat hij beter op hakjes kan lopen dan mij.
Wij praten hier samen openlijk over maar de buiten wereld mag het echt niet weten! Vandaar dat ik hier anoniem op reageer.
Hij wil namelijk heel graag, als hij vrouwenkleren aan heeft ook borsten, vrouwelijke heupen, minder spierbundels maar vooral minder haar. Hij moet zich om de dag helemaal scheren en is dat echt beu. Mijn vraag is nu heeft iemand een oplossing voor het scheren?

vrijdag, juni 10, 2011  
Blogger Mik van Es zei...

Ja, dat scheren is nogal een gedoe. Aan de andere kant zijn er travestieten die het gewoon iedere dag doen (het hele lichaam) en die zeggen dat als je het dagelijks doet, het vrij vlug gedaan is. Dat het zo veel werk is, komt vooral doordat mensen het niet bijhouden.

Ach, als dit alles is waar hij en jij je druk over maken, heb je niets te klagen. Als je dit als een serieus probleem beschouwt, hoop ik van harte dat het niet verder gaat.

vrijdag, juni 10, 2011  
Anonymous Anoniem zei...

Interessant blog hoor!
Ik heb veel respect voor de dames die proberen te accepteren dat hun partner(soms)"anders" is.
Wij mannen moeten toch ook leren omgaan met diverse (toekomstige) onhebbelijkheden van vrouwen die we liever niet willen zien?
Waar is de gelijkwaardigheid?
Zelf ben ik een hetero man van 51
die het prettig vind om af en toe een rok te dragen. Wat is daar nou erg aan? Waarom willen de afkeurende dames dit kantje van mij niet zien? Het hoort toch gewoon, als een onderdeeltje, bij mij? Ik ben toch meer mens dan alleen "lichaam met een rok"? Okay, het
geconditioneerde "plaatje" klopt niet. Kunnen we dan alleen nog maar "plaatjes kijken"? Het is dus tijd voor geestelijke herprogrammering en een vernieuwde mindset. Al sinds miljoenen jaren is de wereld/ de mens toch onderhevig aan veranderingen?
Dat kan o.a. als wij mannen veel meer onze behoeften LATEN ZIEN(aan het publiek.) We moeten alleen nog DURVEN! Over bijv. 20 jaar is het dan gewoon GEWOON! Sterkte daarmee!

vrijdag, augustus 12, 2011  
Blogger Mik van Es zei...

Jij bent man, 51 jaar en draagt graag een rok en vindt dat vrouwen dat maar moeten accepteren.

Ja, het bekende verhaal van mannen-in-rok.

De vraag is, wat wil jij? Heb jij genoeg aan een relatie met jezelf in rok of wil je toch een relatie met een vrouw?

In het laatste geval ben je een 'showgirl'. Dan draag je die rok om er leuk uit te zien en heb je verder niets met die rok. In dat geval zal het je geen moeite kosten een partner te vinden, omdat je door je leuke uiterlijk mannen en vrouwen aantrekt.

Maar je bent geen 'showgirl', want die dragen soms een rok, maar niet graag, want ze hebben er zelf niets mee. Voor hen is het gewoon kleding, die zorgt dat ze er leuk en goed uitzien. De rok is voor hen niet een middel om je fijn te voelen, maar een middel om contact te leggen.

Als je geen showgirl bent, maar gewoon man-in-rok, wordt het een ander verhaal. Want dan ben je gefocust op jezelf en op die rok. Dat zit nieuwe relaties in de weg en daardoor kom je ook losser te staan van je eventuele huidige relatie.

Jij vindt dat het plaatje dat je neerzet, moet kunnen. Maar andere mensen zijn bijna altijd niet enthousiast over dat plaatje. Dat probleem blijf je met je mee slepen, wat je ook verzint aan mooie redeneringen over vrijheid van kledingkeuze.

Het probleem zit ook niet vast op die rok, want als 'showgirl' kan ik probleemloos een rok aantrekken op zo'n manier dat ik even later contact heb met een leuke vrouw.

Het probleem is dat je doordat je jezelf geconditioneerd hebt op je eigen plaatje in rok, niet meer onbevangen en kritisch naar dat plaatje kunt kijken. Jij vindt dat je er fantastisch uitziet, maar andere mensen zien dat belangrijk anders.

Het probleem is dus niet of je wel of niet in rok kunt lopen, want dat kan en mag al lang. Het probleem is dat je jezelf op die manier veroordeelt tot een relatie met jezelf. En uiteindelijk word je daar niet echt vrolijk van.

maandag, augustus 15, 2011  
Anonymous Anoniem zei...

Hallo Mik,

Bedankt voor je heldere reactie.
Ik herken mezelf in je verhaal.
Ik zou een "gewone" relatie met een vrouw willen hebben die dat accepteert en ben zeker geen "showgirl". Het klopt inderdaad dat, als ik een rok draag, het aangaan van een duurzame "gewone" relatie met een vrouw zeer moeilijk is. Men ziet mij als man en mannen dragen geen rokken, zo is men geconditioneerd. Ook hebben veel dames dan last van (vervangende) schaamte t.o.v. de buitenwereld. De eenzame relatie die ik met mezelf heb in rok is inderdaad onbevredigend. Ik heb wat dit aangaat (helaas) een conflict met mezelf en/of de samenleving.

maandag, augustus 15, 2011  
Blogger Mik van Es zei...

Hallo Anoniem,

Jammer te horen dat ik gelijk heb. Het positieve punt is dat je nu het probleem helderder hebt en daardoor dichter bij een oplossing bent.

maandag, augustus 15, 2011  
Anonymous Anoniem zei...

Dat mijn man travestiet is weet ik al jaren.Omdat hij een goede man is, wij een goed leven hebben samen en ik op zich geen vooroordeel heb, wil ik hem accepteren zoals hij is. Hij wil niet dat ik hem zo zie en zelf denk ik ook dat ik het daar moeilijk mee zou hebben. Wij wonen in het buitenland en zijn (gepensioneerd) veel samen thuis, waardoor hij heel weinig gelegenheid om zich regelmatig te verkleden. Als we in Nederland zijn gaat hij af en toe, met mijn medeweten, naar een club.
Wat ik moeilijk vind is dat hij mij nooit uit zichzelf iets vertelt over zijn verlangens en dat ik merk dat hij het anders voorstelt dan het blijkt te zijn. Omdat hij een nono is met electronica, moet ik af en toe iets voor hem doen met zijn computer en mobieltje. Zo kwam ik jaren geleden achter zijn travestie en ook daarna kom ik regelmatig dingen tegen die me zorgen baren. Met name dat hij contact zoekt via sex-dating-sites met mannen. Hij doet dit af met: "het is alleen maar fantasie van mijn vrouwelijke ik". Hij geeft wel aan dat de travestie hem sterke erotische reacties brengt. Hij blijft zeggen dat hij heterosexueel is, maar ons sexleven staat wel op een heel laag pitje. Om het maar duidelijk te zeggen: 1x per maand 's ochtends met de ochtenderectie en de ogen dicht en dan liefst heel passief. Ik ben vorige relaties wel anders gewend.
Ik weet wel zeker dat hij veel van mij houdt, en hij zegt me regelmatig dat hij me mooi en aantrekkelijk vindt. Ik merk daar alleen qua sexuele respons niet veel van.
Hij zet zelf steeds dat zijn schaamte het voor hem onmogelijk maakt om er uit zichzelf met mij over te praten. Ik denk dat die schaamte langzamerhand een groter probleem is dan de travestie. We drijven zo uit elkaar, omdat ikzelf ook al niet meer over mijn ontdekkingen praat en ook geen zin meer heb in initiatieven op sexgebied. Terwijl ik die verlangens wel heb, ook naar hem.
Ik houd ook veel van hem, maar ik merk vaak dat hij gespannen is en niet bepaald gelukkig. Ik ben hier vaak erg verdrietig over en ik weet soms niet meer hoe we zo verder moeten.
Anka

maandag, augustus 15, 2011  
Blogger Mik van Es zei...

Hallo Anka,

Je bent getrouwd met een heteroseksuele travestiet. Dat betekent niet alleen dat je man graag vrouwenkleren draagt, maar ook dat hij een seksuele relatie heeft met zichzelf als vrouw en mogelijk ook (virtueel of niet-virtueel) met andere travestieten.

Het gevolg daarvan is dat hij seksueel niet meer echt op jou gericht is. Als jullie eens seks hebben, ziet hij dat meer als een soort plicht.

Het effect van die relatie met die andere 'vrouw(en)' is dat jij als vrouw een beetje het derde wiel aan de wagen bent geworden. Je man is in feite verliefd geworden zichzelf als vrouw.

Doordat hij veel vrije tijd heeft nu hij niet meer werkt, is die travestie vermoedelijk nog belangrijker geworden voor hem.

Het zou me ook niet verbazen als hij al hard aan het piekeren is over de finale stap: de volledige transformatie naar vrouw. Mogelijk houden alleen praktische problemen hem nog (tijdelijk) tegen.

Je moet je realiseren dat je in een driehoeksrelatie zit met die andere 'vrouw' en dat jij de grip op je man aan het verliezen bent.

Je kunt dan drie dingen doen: vluchten, vechten of accepteren. Vluchten in deze situatie houdt in dat je een punt achter jullie relatie zet. Dat is behoorlijk ingrijpend.

Vechten in deze situatie is ook niet gemakkelijk omdat je die andere vrouw nooit echt volledig het huis uit kunt zetten. Je kunt proberen afspraken te maken, maar omdat hij weinig gelegenheid heeft zich te verkleden, speelt vermoedelijk veel zich af in zijn fantasie. Dat maakt het lastig om die travestie echt onder controle te krijgen.

De derde optie is accepteren. Zo lang je man niet verder gaat in de richting van een volledige transitie, is dat vermoedelijk de simpelste optie.

Wanneer je man wel verder gaat in de richting van een transitie, moet je je afvragen of jij dat op de lange termijn emotioneel, psychisch en sociaal aan kan. Uit het laatste onderzoek blijkt dat hij dat in ieder geval tenslotte vaak niet aan zal kunnen.

Ieder van deze mogelijkheden heeft duidelijke nadelen. Is er geen eenvoudige oplossing die ik misschien over het hoofd zie?

In wezen is het een seks-probleem. Waar het om gaat, is bij wie je man klaarkomt. Op het moment komt hij veel vaker klaar bij die andere 'vrouw' dan bij jou. In de ideale situatie zou hij alleen bij jou klaarkomen.

Jouw houding dat je eigenlijk op deze manier weinig zin hebt in seks, is begrijpelijk, maar maakt het er niet beter op. Je moet je realiseren dat seks met jou noodzakelijk is om de relatie in stand te houden en invloed op je man te houden. Door die seks blijft je man op je gericht.

Dus de simpele oplossing zou zijn: zorg dat je man voortdurend bij jou klaar komt (dat kan op heel veel manieren, dus dat hoeft niet altijd op de standaardmanier), zodat hij het niet langer met die 'andere' vrouw kan doen.

Goed, het is dus in de praktijk allemaal niet zo simpel. In ieder geval: sterkte.

maandag, augustus 15, 2011  
Anonymous Anoniem zei...

Dag Mik,
Bedankt voor je heldere reactie. Het helpt me om over onze situatie na te denken. Een vraag die verpakt zat in mijn vorige reactie en die ik nu duidelijker wil stellen is de volgende. Doordat mijn man vanuit zijn vrouwelijke persona contact zoekt met mannen, voor zover ik weet alleen virtueel, kreeg ik het idee dat zijn travestie een uiting is van onderdrukte homosexuele verlangens. Wat denk jij hierover?Ik schreef ook al over zijn enorme, kwellende schaamtegevoel. Dit heeft waarschijnlijk ook te maken met de latijnse machocultuur waarin hij is opgegroeid. Dat zal hem overigens ook absoluut weerhouden van stappen in de richting van een definitieve geslachtsverandering. Daar ben ik van overtuigd. Zijn schaamte verhindert ook dat hij mij in vertrouwen neemt en dat maakt het moeilijk om samen aan een "modus vivendi" te werken. Ik ben echt niet van plan om hem in de steek te laten en ik heb er veel voor over om hem en mijzelf gelukkiger te maken.
Anka

dinsdag, augustus 23, 2011  
Blogger Mik van Es zei...

Hallo Anka,

Als jij je man en jezelf op termijn gelukkiger wilt zien, zul je in de eerste plaats moeten zorgen dat die travestie niet verder groeit.

Kast-travestie heeft de vervelende eigenschap naar meer te smaken en heel verslavend te zijn. Maar hoe meer en hoe langer je man in travestie is en daarover fantaseert, des te minder hij gericht raakt op jou en des te minder sociale contacten hij opbouwt en onderhoudt. Het resultaat daarvan is tenslotte dat hij er niet socialer en niet vrolijker op wordt.

Is die travestie een uiting van onderdrukte homoseksuele gevoelens?

Ik zou zeggen van niet. Maar die indeling homo-hetero is niet zo zwart-wit als mensen vaak denken.

Als kast-travestiet val je in eerste instantie op vrouwen. Dus je bent qua basisgerichtheid 'hetero'.

Maar doordat je zelf die vrouw speelt, raak je (seksueel) geconditioneerd op de 'vrouw' die jezelf neerzet. Het gevolg is een verliefdheid op jezelf als vrouw.

Als je er als 'vrouw' heel overtuigend uitziet, kun je nog volhouden dat je gewoon 'hetero' bent. Maar in de praktijk zien kasttravestieten er vaak niet erg overtuigend uit als vrouw. Dus gewoon 'hetero' zijn ze dan ondertussen eigenlijk niet meer. Maar echt 'homo' zijn ze ook niet, want ze vallen niet op echte mannen. Kasttravestie vormt dus een soort derde seksuele gerichtheid.

Vrouwen worden heel mooi gevonden en benijd, maar zodra het op daadwerkelijke seksueel contact aankomt, valt het vaak tegen. Die kast-travestiet is immers niet gericht op echte vrouwen, maar op zichzelf verkleed als vrouw. Kast-travestieten zien vaak ook liever aangeklede vrouwen dan blote vrouwen. Aangeklede vrouwen zijn opwindender, blote vrouwen veroorzaken soms een soort paniek.

Vervolgens komt die travestiet een andere travestiet tegen, die heel erg op hem/haar lijkt? Ook die wekt sterk erotische gevoelens op omdat het plaatje precies klopt.

Als die man er in travestie vrij overtuigend uitziet als echte vrouw, zijn er legio heteroseksuele mannen die op hem zullen vallen zodra hij daadwerkelijk uitgaat. Maar omgekeerd is dat normaal niet het geval, omdat het plaatje van een gewone man voor een kast-travestiet niet opwindend is.

Wel weet ik, dat sommige kasttravestieten fantaseren over contacten met mannen, terwijl zij de vrouwenrol spelen. Een enkeling brengt dat tenslotte ook in de praktijk.

Maar het lastige punt daarbij is het uiterlijk. Als je er vrij overtuigend uit kunt zien als vrouw, heb je je meestal al jong ontwikkeld tot (homoseksuele) showgirl. Maar als je overkomt als verklede man wil die rol niet goed en ben je in feite voortdurend in gevaar als je het toch probeert. In de praktijk bepaalt dus het uiterlijk of een travestiet zich wel of niet in homoseksuele richting kan ontwikkelen en als dat gebeurt, is het meestal al jong.

Ik hoop dat je hier iets mee kunt.

Groetjes,

Mik

woensdag, augustus 24, 2011  
Anonymous Anoniem zei...

Beste Mik,
Jouw uitleg maakt bepaalde aspecten helderder, ook omdat ik bepaalde uitingen en gedragingen van mijn man herken en nu kan ik die dan beter plaatsen. B.v. dat hij meer complimenteus was en is over mijn uiterlijk als ik leuk aangekleed ben, dan dat hij interesse toont (en toonde, toen ik nog jonger was)in mijn naakte lichaam. Aanraken is knuffelen - ook heel erg fijn! - maar is niet erg erotisch gericht.
Dat een mens vaker bisexueel is dan wordt toegegeven en uitgeleefd, weet ik. Ook voor onze sexuele indentiteit geldt dat het een product is van "nature" en "nurture". Swaab beweert in zijn boek "Ik ben mijn brein", dat dit ook in de hersenenen is vastgelegd. Er valt dus niet erg veel aan te sleutelen en ik begrijp dat het een continue strijd zal blijven om een balans te vinden tussen de verlangens naar travestie en de sociale aanpassing aan de omgeving. Een strijd voor beide partners, waar veel liefde en kracht voor nodig is. Maar ook vertrouwen. Daarom blijf ik het zo moeilijk vinden dat het bij ons zo gevoelig ligt om erover te praten. Ik zou ook willen dat er voor de TA zelf meer reële informatie te vinden was op het internet, in de sfeer zoals jij die geeft. Ik lees ook wel andere sites en vaak is het alleen maar hallelujah over hoe heerlijk en bevrijdend travestie is. Mijn man is daar zelf overigens ook heel sceptisch over.
Ik hoop zeer dat wij elkaar kunnen blijven vasthouden en een goede manier vinden om hiermee te leven.
Anka

zondag, augustus 28, 2011  
Blogger Mik van Es zei...

Hallo Anka,

Wat Swaab wel zou kunnen weten, maar niet echt wil weten, is dat menselijke hersenen uitermate plastisch zijn. Wij moeten vrijwel alles leren en wij kunnen vrijwel alles leren. Dat betekent dus dat er niets definitief vastligt en dat er juist heel veel valt te sleutelen.

Dat geeft aan de ene kant veel mogelijkheden, maar is aan de andere kant ook eng. Op het moment dat je man zelf verder gaat (onbewust sleutelt aan zichzelf), kan de zaak snel uit de hand lopen.

Jij denkt aan biseksualiteit in verband met je man. Uit onderzoek blijkt dat er amper mannen zijn die echt biseksueel zijn. Die dus even opgewonden raken van vrouwelijke plaatjes als mannelijke plaatjes.

Maar die seksuele voorkeur is niet in marmer gebeiteld. Een kennisje van mij dat er uitziet als een sexy stoeipoes, maakt er een sport van homo's te versieren. Volgens haar komt ze eigenlijk nooit een homo tegen waarbij het uiteindelijk niet lukt.

Het resultaat van dat soort acties is natuurlijk dat zo'n homo opeens veel meer oog krijgt voor leuke vrouwen. Tja, de mens is een gewoonte-dier.

Je man zit wel aan je en knuffelt wel, dat vind je fijn, maar je zou wel iets meer willen.

Volgens mij moet je even anders gaan denken. Jij wilt die man. Jij bent de echte vrouw. Hij toont interesse in je. Waar wacht je dan op?

Het gaat er niet om wat jij erotisch vindt, maar om hoe jij hem kunt prikkelen. Het gaat er niet om dat jij satisfactie vindt, maar hij bij jou. Je moet even andersom gaan denken. Dus zoals geëmancipeerde vrouwen normaal niet denken, maar het oudste beroep van de wereld voortdurend.

Jij bent een echte vrouw. Waarom zou je je buitenspel laten zetten door wat in feite een verklede man is?

Je vindt het jammer dat jullie er samen zo moeilijk over kunnen praten. Voor hem is het een gigantisch taboe. Hij doet iets -- waarvan hij geleerd heeft -- dat het volstrekt verwerpelijk is en juist daardoor is het zo opwindend.

Je kunt praten tot je een ons weegt, maar in dit geval lost dat weinig op, ben ik bang.

Mannen zijn onvoorstelbaar simpele wezens. Vrouwen kunnen zich meestal volstrekt niet voorstellen hoe simpel mannen in elkaar zitten. Waarom zit die man zo simpel in elkaar? Omdat een vrouw daardoor die man op een simpele manier kan binden zodat de kinderen niet tekort komen.

Het nadeel van dat mechanisme is dat het ook snel uit de hand kan lopen wat bij onder andere travestie gebeurt.

Ik denk dus dat je met erover praten uiteindelijk niet veel verder komt.

De situatie lijkt me duidelijk. Jij wilt die man. Er is een nepvrouw. En jij bent de echte vrouw.

Boos worden helpt hier niet, want je krijgt die nepvrouw het huis niet uit. Dus dan moet je het proberen met wat de natuur je als vrouw heeft meegegeven. Ik zou dus niet al te afwachtend doen. Jij wilt iets, dan moet je ook bereid zijn je daarvoor in te zetten.

zondag, augustus 28, 2011  
Anonymous Laura An zei...

Sorry, maar ik vind alles wat hier gezegd word, serieus in het cliché vallen. Waarom moet het altijd tot seksualiteit betrokken worden?! Een van de hoofdredenen waarom ik mezelf dan liever "crossdresser" noem ipv "travestiet". Voor mij is het totaal niet seksueel gerelateerd. Ik zie mezelf niet als een ander personage als ik me zo kleed. Ik beschouw de vrouwenkledij als een extra kledingstijl. En de vrouwelijke vormen die ik er aan toevoeg is gewoon om creatieve doeleinden, omdat ik graag een waarheidsgetrouw beeld wil neerzetten.

Vrouwen mogen eens beginnen wat toegevelijker te zijn. Vrouwen willen wel gelijkwaardig gesteld worden aan mannen. En dat gebeurt ook, anders konden vrouwen op dit moment geen broeken dragen en stonden ze ook nog thuis achter de potten en pannen. Maar een man moet toch in z'n strak gezette regels blijven vastzitten, die met de tijd maar strakker en strakker worden.
Ik kan hier uitvoerig over blijven doorgaan, maar ik heb geen zin om er hier een welles nietes spel van te maken. Grappig hoe we in een maatschappij leven die zogezegd niets om het uiterlijk geeft, maar om de persoon. En toch moet je tot de conclusie komen dat 't altijd het omgekeerde is.

zondag, september 04, 2011  
Blogger Mik van Es zei...

Jij beeldt een vrouw uit en je bent zelf heteroseksueel. En dat is volgens jouw allemaal creativiteit en heeft niets met seksualiteit te maken. Hmm, als ik naar jouw plaatje kijk is het niet mijn tante Truus die daar sexy staat te zijn.

Kijk als je homo was, zou ik dat verhaal nog willen geloven. Maar aan het plaatje kan ik zien dat je hetero bent. Jij probeert een sexy vrouw neer te zetten. Dat vind je dus zelf opwindend, want je bent geen homo.

Is dat zo erg dat het met seks te maken heeft? Zonders seks zou de mensheid uitsterven.

Je schrijft dan: "Maar een man moet toch in z'n strak gezette regels blijven vastzitten, die met de tijd maar strakker en strakker worden."

Hmmm, dat hoeft niet. Ik trek me van die regels ook niet al te veel aan. Maar je moet wel een prijs betalen en ja, die prijs is hoog, heel hoog. Maar dat is het leven. Aan alles hangt een prijskaartje. Niets is gratis. Daar word je een echte kerel van.

Maak er wat moois van, hè.

maandag, september 05, 2011  
Anonymous Anoniem zei...

Ik heb even alle reacties zitten lezen:
Ten eerste wordt hier travestie in één adem genoemd met transgender. Echter dit zijn totaal verschillende dingen naar mijn idee, ik ben zelf een travestiet of te wel een man die af en toe graag vrouwenkleding draagt. Een transgender is een vrouw in een mannen lichaam, twee totaal verschillende dingen die echt niks met elkaar te maken hebben. Daarom snap ik het hele idee van het versterken van de travestie door uit de kast te komen niet. Alsof als ik zo over straat zou gaan ik opeens altijd vrouw zou willen zijn. Transgender is iets wat je bent vanaf je geboorte en niet iets dat je kan ontwikkelen of onderdrukken - er zitten vrouwenhersenen in een mannenlichaam (of andersom), dat is bij mij dus niet het geval. Een transgender zeggen dat zij maar in de kast moet blijven is als een homo zeggen dat hij maar met een vrouw moet trouwen om aan het plaatje te voldoen. Een travestiet vindt het fijn om een deel van de tijd in vrouwenkleding te lopen maar heeft geen vrouwenhersenen en krijgt die ook niet door zijn 'hobby'. Een travestiet zeggen dat hij maar in de kast moet blijven is onzinnig en vergroot het stigma en de schaamte die zij toch doorgaans al voelen.

Verder het argument om je gelijk als vrouw te presenteren op een eerste date is in theorie misschien heel mooi maar de praktijk echter is heel anders. Ik heb mijn huidige vriendin ook gewoon als man leren kennen. Na een week wist ze al van me travestie af en vindt het inmiddels erg leuk, maar ze geeft ook toe als ze mij als eerste in travestie had gezien ze nooit op me was afgestapt. Verder wordt er gezegt dat er bijna geen bisexuele mannen zijn. Misschien ben ik dan raar maar ik maak totaal geen onderscheid in geslacht, iemand is leuk of niet. Ik kan dus op zowel vrouwen als mannen vallen Het idee dat ik mijn vrouwelijke ik aantrekkelijk vindt snap ik ook niet, ik kleed me gewoon omdat het bij me hoort net als dat ik naar voetbal kijk en naar de kroeg ga.

zondag, november 06, 2011  
Blogger Mik van Es zei...

Met 'transgender' bedoelen we meestal iemand die niet echt man is, maar ook niet echt vrouw. Dat kan dus een travestiet zijn, een transseksueel, maar ook een man in rok.

Jij gebruikt 'transgender', maar je bedoelt 'transseksueel'. Geeft niet, maar voor de duidelijkheid...

Transseksuelen beweren vaak dat ze beslist geen travestiet zijn. Ook artsen beweren dat wel. Jij beweert dat ook.

De ervaring leert dat veel mensen die als travestiet voor de eerste keer de T&T bezoeken en zich beslist niet transseksueel voelen, geleidelijk aan doorgroeien naar transseksualiteit. Tenslotte staan ze bij het genderteam.

Vennix heeft in zijn onderzoek geprobeerd onderscheid te maken tussen travestieten en transseksuelen. Wat hij vond was een glijdende schaal. Er is dus niet een scherpe overgang. Ook travestieten willen vaak eigenlijk het liefste vrouw zijn, maar zien (nog) praktische problemen.

Dat groeien van die vrouw-gevoelens gaat niet plotseling, maar geleidelijk.

Ik kreeg net nog een mailtje van E. Ze vindt het rondlopen als vrouw heerlijk, maar de wens om vrouw te worden wordt wel steeds groter. Ze worstelt, maar als ze zo doorgaat weet ze niet, waar ze uit komt. Ik wel.

Dat idee van vrouwen-hersenen in een mannenlichaam is door verhalenverteller Dick Swaab de wereld in geholpen. Veronderstel dat ik vrouwen-hersenen zou hebben, dat zou voor mijn functioneren nauwelijks uitmaken, want vrouwen-hersenen werken vrijwel net zo als mannen-hersenen. En het zou zeker geen reden zijn om mijn lichaam ingrijpend aan te passen.

Maar veronderstel dat ik mannen-hersenen heb. Ja, dan is het heel opwindend om vrouw te zijn.

Er zijn biologische mannen die dolgraag zeemeermin willen worden. Hebben die zeemeermin-hersenen?

Jij zegt dat transen zich vanaf de geboorte vrouw voelen. Wij hebben nu twee mannen in rok die eerst bij hoog en laag beweerden dat ze gewoon man waren en beslist geen travestiet. Vervolgens gingen ze zich steeds meer als vrouw kleden. Nu zijn ze allebei in transitie.

Ik beweer niet dat travestieten in de kast moeten blijven. Ik beweer dat het met travestieten in de kast beter gaat dan buiten de kast. Die indruk blijkt door het onderzoek van Vennix bevestigd te worden. Travestieten die hun travestie niet accepteren, zijn significant gelukkiger dan travestieten die hun travestie wel accepteren! Wat? Ja, het staat er echt.

Als je als gewone travestiet naar buiten gaat, zul je vermoedelijk inderdaad niet zo gemakkelijk een partner vinden. Maar als jij die verliefdheid op die vrouwenkleren en op jezelf overboord kunt zetten en je gewoon in sociaal opzicht optimaal presenteert als vrouw, is het een heel ander verhaal. Ik ga vaak genoeg in travestie uit en dan merk je dat je -- als je er echt goed uitziet -- heel gemakkelijk nieuwe contacten legt. Ook bij gewone travestieten die langer buiten komen, merk je dat hun uiterlijk verbetert en dat het leggen van contacten gemakkelijker gaat.

Als je vriendin je als man heeft leren kennen, maar geen problemen heeft met je vrouw zijn, is dat mooi. Maar dat kun je niet van iedere vrouw verwachten, denk ik.

Jij maakt helemaal geen onderscheid tussen mannen en vrouwen voor seksuele contacten. Hmmm... En trans ben je van de geboorte af aan, terwijl jij zeker weet travestiet te zijn. En van verliefdheid op jezelf snap je niets.

Volgens mij zit je in de ontkenningsfase. Er is absoluut geen probleem. Je vindt het gewoon leuk in vrouwenkleren te lopen. Niets bijzonders. Ja, ik ken het.

Kijk maar uit. Als je zo doorgaat, zou het me niets verbazen als je over een tijdje bij het genderteam op de stoep staat.

woensdag, november 09, 2011  
Anonymous Anoniem zei...

Hahaha ik moest even lachen om je laatste zin, de bekende ontkennings fase. Ik ontken namelijk helemaal niks iedereen die het wil weten mag het weten, ik kleed me vaak genoeg als vrouw maar ik ga ook vaak genoeg naar de voetbal. Het is ook niet voor niks dat het vu het merendeel van de mensen afwijst omdat die wel degelijk een onderscheid maken. Natuurlijk zijn er gevallen van mensen die als travestie zijn begonnen en uiteindelijk de stap hebben gemaakt, dit zijn er echter niet veel. Ik ben gelukkig als man heb een goede baan alles netjes voor elkaar en ben gelukkig als man alleen ik kleed me af en toe anders. Jij zegt je kent 2 mannen die de stap hebben gemaakt. Ik ken misschien wel 100 mannen die zich kleden en ook vele mensen die die stap wel hebben gemaakt. Over het algemeen willen tra sexuele juist niks te maken hebben omdat ze juist zo over 1 kant worden geschoren terwijl het echt twee verschillende dingen zijn.

zondag, november 13, 2011  
Blogger Mik van Es zei...

Je weet het allemaal heel zeker, mij iets te zeker. Je weet me ook iets te veel over de VU. Je kent volgens eigen zeggen ook nogal wat transen. Waarom?

Ik ben net bezig met een verhaal over René/Renate Stoute. Die zegt vlak voor haar transitie nog precies hetzelfde. Ik ben gewoon een man die het leuk vindt af en toe een rokje te dragen.

En waarom vind jij het toevallig dan zo leuk je wat anders te kleden? Ik kleed me soms ook anders, maar ik ben showgirl, dus ik doe dat voor de sociale gelegenheid, niet omdat ik het op die manier gekleed zijn zo leuk vind.

En waarom moet er dan met alle geweld zo'n fundamenteel verschil zitten tussen transen en travo's als je niet in de ontkenningsfase zit? Kennelijk is het voor jou nogal belangrijk.

Geloof maar lekker je eigen verhaaltje. Transgenders zijn daar goed in. René Stoute was daar ook heel goed in. Maar als dat verhaaltje niet klopt met de realiteit, loop je vroeg of laat wel helemaal vast. En dat is precies wat hem/haar overkomen is.

Groetjes,

Mik

vrijdag, november 18, 2011  
Anonymous Anoniem zei...

ik heb vanaf het begin tegen mijn vriendin gezegd dat ik aan travestie doe .
we hebben afgesproken dat zij even weg gaat als ik me wil omkleden en dat ze geen sex met mij wil als vrouw ,maar als man .
dat werkt super duidelijkheid
maakt het leven een stuk makkelijker

maandag, januari 09, 2012  
Anonymous Anoniem zei...

Hallo, mijn man verkleed zich graag als vrouw,en dat heb ik redelijk geaccepteerd omdat het maar af en toe was. Maar nu zijn die behoeftes bij hem sterker geworden, en zou hij het het liefst aan onze dochter van 11 vertellen, voordat zij er zelf misschien perongeluk achter komt. Dit stuit bij mij op heel veel verzet, dit kan toch niet, hoe ga ik hier mee om?

dinsdag, januari 17, 2012  
Blogger Mik van Es zei...

Tijdje heel druk gehad. Dus ik zie dit nu pas.

Er zitten twee punten in je bericht. Die travestie wordt frequenter/meer en het aan je dochter vertellen. Jij voelt niet voor dat laatste, omdat het je dochter als het ware met iets belast. Aan de andere kant heb je nu kans dat ze er zelf achter komt en dat is ook niet ideaal.

Persoonlijk zou ik me geloof ik meer zorgen maken over het uit de hand lopen.

Hoe dochters reageren heb je niet in de hand. Soms vinden dochters het prima, soms maakt het ze niet uit en soms is het contact met de vader voor altijd verstoord.

Sterkte,

Mik

zondag, januari 22, 2012  
Anonymous Anoniem zei...

Mik,
Bedankt voor je reactie, mijn man en ik hebben uiteindelijk samen besloten om het niet aan onze dochter te vertellen gelukkig. Mijn man krijgt nu één dag in het weekend voor zichzelf, dan ga ik met onze dochter winkellen of zwemmen, of ze gaat bij een vriendinetje spelen.

donderdag, februari 09, 2012  
Anonymous Anoniem zei...

Mijn man is al 16 jaar op `zoek` naar iets... Wat weet ik niet precies, maar ik weet wel dat hij sinds min. 8 jaar zich verkleedt als travestiet. Hij zegt dat hij geen afspraakjes maakt met anderen en veel tijd heeft hij hier ook niet voor, maar toch geloof ik hem niet helemaal. In zijn mailverkeer worden geen daadwerkelijke afspraken gepland, maar er worden wel 06 nr. uitgewisseld en woonplaatsen vermeld. Ook laat hij weten op welke avond hij beschikbaar is (mijn sportavond). Ik heb hem hier mee geconfronteerd en hij ontkent het allemaal. Naief van mij te denken dat het klopt wat hij zegt? Verstandelijk wel, en toch ergens denk ik dat het klopt (of is dit de hoop?) Moet ik daadwerkelijk zo ver gaan hem een avond te volgen??? Zou het ooit vanzelf ophouden, dat verkleden etc. als hij inziet hoeveel verdriet hij mij hier mee doet?

zaterdag, februari 18, 2012  
Blogger Mik van Es zei...

Je schrijft: "Mijn man krijgt nu één dag in het weekend voor zichzelf, dan ga ik met onze dochter winkellen of zwemmen, of ze gaat bij een vriendinetje spelen."

Fijn om te horen. Ik ben misschien een beetje een zwartkijker, maar je weet die hebben meestal gelijk. Door onderhandelen zijn jullie eruit gekomen. Maar het toont tegelijkertijd aan dat je positie als vrouw niet zo sterk meer is. En je man loopt nu één dag per week verkleed rond. Natuurlijk, moet kunnen. Maar ondertussen groeit die travestie, dat verliefd zijn op zichzelf als vrouw. Na verloop van tijd is één dag per week toch wel wat weinig. Ondertussen is jouw positie in de relatie nog verder verzwakt en gaat hij steeds meer zijn eigen gangetje. Een t-'vriendin' van me vergelijkt travestie met een rijdende trein. Je bent ergens ingestapt en je weet de eindbestemming niet. Geniet maar, zo lang het nog kan.

Sterkte,

Mik.

dinsdag, februari 21, 2012  
Blogger onbekend zei...

Hallo
Wij zitten met het volgende onze zoon nu 20 jaar heeft al 3jaar een ding voor vrouwen ondergoed nu hebben we vorige week op de computer in de geschiedenis t-girls.nl berichten gevonden en daze week een tas in zijn kamer met een pruik dames schoenen en een rok en t-shirt en en een ondergoed van mijn vrouw .
Ik heb hem vanmorgen gevraagd wat de bedoel hier van was en hij betweer nu er niets vanaf te weten.
Wij als ouders weten dat het wel van hem is maar wat kunnen we hiermee.

maandag, februari 27, 2012  
Anonymous Anoniem zei...

Tijdens mijn huwelijk kwam ik erachter dat mijn inmiddels ex-man A in vrouwenkleding liep,maar dit deed hij al vanaf zijn 12e jaar.Niemand heeft ooit iets gemerkt aan hem. Hij had mij voor het huwelijk moeten vertellen wat hij deed en wat zijn gevoelens waren. Het bleek ook dat hij naar feestjes ging waar travestieten elkaar ontmoette.Hij heeft mij bedonderd en belazerd al die jaren. En weet je wat het allerergste is hij is opnieuw getrouwd en heeft een zoontje.Medelijden met zijn vrouw en kind. Alle leugens komen altijd uit. Wens haar succes!!!

dinsdag, oktober 09, 2012  
Anonymous Anoniem zei...

al heel veel jaren zit ik met het probleem dat ik veel liever vrouwen dan mannenkleding draag,ook al vanwege het feit dat alles wat vrouwenkleding is mij goed staat en past,en dat alle vrouwen maten bij mij goed overeen komen. als ik iets koop in maat 44-46,dan zit het ook als gebakken.alle soorten dames ondergoed zitten bij mij net zo als het bij een vrouw hoort te zitten.mannen hebben over het algemeen een iets anders gevormd lichaam,waardoor vrouwenkleding ook echt niet goed passend te krijgen is,maar dat is bij mij dus niet zo,het enige probleem waar ik mee zit is dat ik vrij grote voeten heb,ik heb maat 45, en daardoor is het nogal moeilijk om leuke schoenen te kopen daar komt verder bij dat de meeste damesschoenen nogal smal zijn want mijn voeten zijn ook aardig breed,daar staat weer tegenover dat ik wel hele smalle kleine handen heb.op een 1 of andere manier kloppen er dus een paar dingen niet aan mijn mannenlichaam.als ik wel leuke damesschoenen met hoge hakken kan kopen dan heb ik daar ook weer geen enkele moeite mee om op te lopen.op hoge hakken lopen vind ik juist zalig.het enige probleem is dat ik vroeger een echt mannen beroep heb gekozen en een eigen bedrijf ben gestart , waardoor ik alleen maar in de privesfeer mij kan kleden als vrouw , aan de andere kant zou ik me ook weer niet willen laten tranformeren als vrouw , dat kan ik niet maken voor mijn familie , maar dat is ook erg veel gedoe , en dat is een zeer zwaar proces , waar ik enorm tegen op zie , en dat heb ik er niet voor over

woensdag, januari 01, 2014  
Blogger Mik van Es zei...

Er zijn wel meer eigenaren van technische bedrijven die op een gegeven moment de drang niet meer konden bedwingen en ten slotte bij het genderteam op de stoep stonden.

Zaak is dus dat je het constant moet houden en niet moet laten groeien (niet vaker gaan doen).

Succes en sterkte,

Mik

dinsdag, januari 07, 2014  
Anonymous Anoniem zei...

Hallo ik las u stukje kunt u me mischien advies geven hoe ik er mee om moet gaan groetjes onzekere vroue

zondag, februari 09, 2014  
Anonymous Anoniem zei...

Beste Mik,
Al bijna 3 jaar zoek ik met vlagen het internet af voor antwoorden voor mijzelf, waarbij jouw notes erg nuttig zijn. Maar ook als private detective naar het geheime leven van mijn vriend, waarbij ik al schokkende ontdekkingen heb gedaan. Travo profielen op flickr, op t-girls sites, op bdsm site en sex verhalen. Met soms de uitnodiging om af te spreken.

Als ik dit zo schrijf en terug lees dan denk ik waar ben ik mee bezig? Waarom ben ik niet allang weg. Dit is niet met wie ik samen wil zijn. Maar je voelt de maar al aankomen. Achter het omkleden en de rare uitingen op internet. Zit een fantastisch persoon, de persoon waarbij ik helemaal mezelf kan zijn, de persoon die empatisch is, met humor, zorgzaam en lief. Diegene waar ik hartstikke gek op ben en 24-uur mee samen kan zijn zonder dat het energie kost.

Dat maakt het ook zo lastig. Ik wil een open mind hebben. Zet me ook over zaken heen. Want van het omkleden heb ik geen last, (Hij is hier ook eerlijk in geweest aan het begin vd relatie) ik zie het niet, merk er niks van in het dagelijkse leven. Alleen de sex is minimaal. We zijn nu bijna 4 jaar samen, en de sex vond ik al raar aan het begin. Hij kwam niet klaar. Ik dacht eerst dat het aan de ervaring lag, ik ben iets ouder dan mijn vriend. Maar toen hij vertelde over zijn behoefte tot omkleden. Vertelde hij dat dat klaarkomen ook daar mee te maken heeft. Hij komt makkelijk klaar met zichzelf en vrouwenkleding en niet bij mij. Hoewel hij het wel fijn vindt zegt hij. Ik moet zeggen dat ik ook niet meer mijn best doe voor sex. Er niet meer leuk uit wil zien met setjes omdat ik alleen maar denk dat hij dat zelf aan wil trekken. Ik vind er gewoon niet zoveel aan. Dit terwijl hij een heerlijk lichaam heeft en er niks mis met hem is. Ik doe dus ook niet genoeg mijn best. Terwijl ik als ik jouw teksten lees erg mijn best zou moeten doen om hem sexueel aan me te binden.

We zijn naar een sexuoloog geweest voor een aantal sessies. Die vertelde dat als ik er mee om kan gaan, het geen probleem moet zijn. Het veel voorkomt. En dat mijn vriend niet wil ombouwen, maar het puur een fetish is.

Maar we staan op het punt om aan kinderen te beginnen. En ik twijfel soms zo!! Lig er nachten van wakker. En mis vreselijk de sexuele relatie. Ik ben bang dat ik hem niet trouw kan blijven. Want ik ben een gezonde jonge vrouw en met mij is niks mis. Ik heb het gevoel dat ik langzaam mezelf en mijn eigen vrouwelijke sexualiteit aan het verliezen ben. Ik maak me dan zorgen over de toekomst. Wordt dit omkleden en vrouw willen zijn groter?

Als ik vraag naar de rare uitingen en verhalen op internet. Zegt hij dat is iets van dat ik jong was. Gewoon een fantasie. Maar kan ik dit allemaal wel geloven? Ik merk dus verder niks aan hem in het dagelijkse leven. Hij doet stoere dingen heeft stoere vrienden ziet er mannelijk uit heeft niks verwijft en heeft er ook een hekel aan als hij dat bij andere ziet. Een aversie zelfs tegen tuttige of homo-achtige types. Wat ik vreemd vind.

Wat moet ik doen? Afscheid nemen van mijn allerbeste vriend? Mijn soulmate. Ik hou echt van hem en ik ga hem vreselijk missen. Kan ik me erover heen blijven zetten en een relatie als broer/zus vrienden accepteren. Hoe moet dat later met kinderen. Wordt zijn 'hobby' erger? Ik weet het niet. Ik weet ook niet waarom ik je schrijf. Ik kan er met niemand over praten want zijn geheim is ook mijn geheim en ik vind het vreselijk moeilijk....

En als ik op enter wil drukken om dit verhaal te plaatsen. Lees ik het opnieuw en denk ik, ik overdrijf. Stel je niet zo aan. En zo gaan mijn gedachtes dus keer op keer....





zondag, september 14, 2014  
Blogger Mik van Es zei...

Ik lees dit nu pas. Kennelijk een tijd erg druk geweest. Klopt wel.

Ik vind het moeilijk hier iets verstandigs over te zeggen. Jij mist seks. Ja, dat maakt de relatie heel anders en voor jou als vrouw ook een stuk moeilijker. Die seks werkt als bindmiddel.

Er zijn wel de nodige voorbeelden van travestieten/transvrouwen die ondanks het gebrek aan seks toch een goede relatie hebben en hebben weten te houden met hun vrouw, maar er zijn vermoedelijk nog veel meer tegenvoorbeelden.

Verder zie je dat zelf als een verarming.

Blijft die travestie wat het nu is of gaat het ten slotte toch doorgroeien? Valt moeilijk te zeggen, maar er zijn in ieder geval ook veel gevallen waarin het wel doorgroeide. Daar staat tegenover dat mensen soms ook bewust kunnen minderen.

Travestieten, althans gewone, hebben heel vaak wat de pest aan homo. Het is een soort verdedigingsreactie, denk ik. Ik ben misschien wel travestiet, maar ik ben geen homo hoor.

In ieder geval is het niet verkeerd dat je je gedachten hier hebt opgeschreven. Daardoor krijg je er meer grip op.

Waarom kun je er niet met anderen over praten? Is het zo'n taboe?

dinsdag, december 02, 2014  
Anonymous Anoniem zei...

Beste Mik,

Dank voor je reactie. Kan me voorstellen dat je het druk had, fijn dat je nu nog reageert.
Het blijft een moeilijk verhaal voor mij. Lijkt me heerlijk om een echte struisvogel te zijn, kop in het zand en dan bestaat het niet. Soms doe ik dat ook wel even en dat is fijn. Als het toch bestaat en ik ben toch samen, waarom zou ik er dan de hele tijd negatieve aandacht aan geven. Alles wat je aandacht geeft groeit.

Of het meer/andere vormen aan gaat nemen, ik hoop het niet. Maar zoals je schreef blijft dat koffiedik kijken. Bewust minderen zou ook kunnen. Maar meer ook... Daar ben ik natuurlijk wel bang voor.

Dat ik er met niemand over kan praten is idd ook omdat het een taboe is. Ik schaam me er ook wel voor. Maar vooral ook omdat ik zijn vertrouwen niet wil beschamen. We hebben veel gedeelde vrienden en ook mijn vriendinnen zitten in die kringen. En mensen in vertrouwen nemen kan maar tot op zekere hoogte, dat kan ik ze ook niet kwalijk nemen. Hij zou het vreselijk vinden als mensen het weten en emigreren naar de Noordpool.

Dan kom ik met praten toch vaak bij professionals. Maar dat houdt na een paar sessies ook op. Of even zo'n site zoals die van jou. Het even van me afschrijven voor grip op de materie.

Jij hebt ook nog een relatie toch? Met een vrouw? of vergis ik mij. En je hebt kinderen? Is dat voor jou allemaal geen probleem geweest en is het gewoon een onderdeel van je leven, zonder grote gevolgen? Hoe gaan andere vrouwen hier mee om? Zijn er bepaalde groepen van andere vrouwen waar ik eens mee kan praten. Zonder dat je op een vage website of forum terecht komt.

Kan ik er van uitgaan dat verdere persoonlijkheidsstructuren, zoals eerlijkheid en overzicht en inzicht in eigen situatie. Te vergelijken zijn met ' normale' mensen. Sorry voor de denigrerende manier van schrijven.

Gelukkig gaat het de laatste tijd iets beter tussen ons. Ook de sex. Maar het blijft minimaal en behelpen. Zo zonde eigenlijk. Maarja je kunt niet alles hebben
;-) En er zijn ergere dingen.

Misschien liever een gevoelige man waar je goed mee kunt praten, met geduld en tederheid.
Dan een sexy stud, de foute man, die spannend en avontuurlijk is maar die weer narcistische trekken heeft.

zaterdag, december 27, 2014  
Blogger Unknown zei...

Lekker geil in het wiekend trek ik zelf ook panty's en lingerie aan en trek een jurk aan vind ik lekker zitten en daarna doe ik makeup op en ren pruik op dit doe ik wel in mijn huis niet buiten

vrijdag, december 16, 2016  
Anonymous layla zei...

Ik heb altijd al een zwak gehad voor vrouwen kleding. (dus al voordat ik getrouwd was) Ook in ons huwelijk kleedde ik me (stiekem) als vrouw totdat ze mij betrapte terwijl ik helemaal als vrouw gekleed en opgemaakt was. Ben jij dat? riep ze verbaasd. Ondanks dat ze het niet begrijpt en er ook niets mee heeft, heb ik me toch af en toe als vrouw gekleed en opgemaakt, als ze daarbij aanwezig was. Als we op vakantie gingen nam ik een rok en blouse mee en natuurlijk make up en kleedde ik me als 's avonds als vrouw. Dat vond ze maar niks. Ik ben ook wel als vrouw gekleed en opgemaakt buiten de deur geweest en heb ik in de stad gewandeld. Toen mijn vrouw een dag in de week als vrijwilligster werkte ging ik me extra hoerig opmaken en kleden en had ik af en toe ook een man op bezoek die ik mocht verwennen o.a. door hem te pijpen. Gelukkig heb ik dat altijd geheim kunnen houden. Als vrouw had ik de naam "layla" aangenomen.

dinsdag, januari 12, 2021  

Een reactie posten