Lacey Leigh: Out & About -- The Emancipated Crossdresser
In twee eerdere notities besteedde ik al aandacht aan het boek van Lacey Leigh: Out & About -- The Emancipated Crossdresser (zie ook: hier)(Double Star Press, 2001). In de notitie Gender en Transgender als verklaring voor travestie (hier) liet ik zien dat de gender-theorie die Leigh behandelt een cirkelredenering vormt en gevaarlijk kan uitwerken. In de notitie Transgender-emancipatie (hier) nam ik het standpunt van Leigh over dat het voor de emancipatie van transgenders nodig is dat transgenders zich meer vertonen en dat tegelijkertijd ook duidelijk moet zijn, dat ze biologisch man zijn.
Leigh schrijft dat travestie vroeg begint en lang blijft (p. 18). Meestal klopt dat ook, maar er zijn ook gevallen bekend van mannen die pas op latere leeftijd de travestie 'ontdekten'. Verder weten we niet echt zeker of travestie wel altijd lang blijft. In onderzoek onder mannen is wel gevonden dat er meer mannen zijn die ooit aan travestie gedaan hebben maar nu niet meer dan mannen die nu nog actief travestie beoefenen. Als dat onderzoek klopt zijn er dus meer gestopte travestieten dan niet gestopte travestieten. Het idee dat travestie nooit weer kan verdwijnen zodra je ermee behept bent, zou dan een misvatting zijn. Wel is het zo dat bewuste pogingen te stoppen met travestie vrijwel altijd mislukken, maar in eerdere notities heb ik al aangegeven dat dat komt doordat men de verkeerde methode toepast. Je moet niet stoppen met travestie, maar met de bekrachtiging ervan.
Op p. 38-39 komt Leigh hier nog eens uitgebreid op terug. "Crossdressing can always be suppressed for a short time but it will eventually reemerge..." Dit klopt helemaal met wat ik hierboven opmerkte. Als je het onderdrukt/bestraft voorspelt de gedragsanalyse dat het na verloop van tijd weer helemaal terugkomt. Wat Leigh hier zegt, klopt dus, maar is tegelijkertijd wat misleidend. Aan de andere kant is dit punt niet erg algemeen bekend en mag je het hem dus niet al te zeer aanrekenen.
Leigh stelt het voor alsof de overgrote meerderheid van de travestieten niets heeft met het idee van sekse-operaties en blijvende ingrepen aan het lichaam. Uit het onderzoek van Paul Vennix weten we dat bijna alle travestieten op zijn minst wel eens over dit soort ingrepen hebben nagedacht en dat een groot percentage voelt voor zaken als baard-epilatie, borstontwikkeling , etc. De voorstelling dat transseksualiteit iets totaal anders zou zijn, is dus wat overdreven. Travestie kan wel degelijk het begin zijn van de weg naar transseksualiteit.
Het hoofdstuk over passabiliteit is de moeite waard. Ik ben het daar met hem eens. Zorg dat je er goed uitziet en maak je er niet druk over of men ziet dat je biologisch man bent.
Leigh komt ook nog met het verhaal over de hormonen-cocktail op de proppen om het transgender-zijn te verklaren. De hormonen tijdens de groei van de vrucht hebben wat verkeerd uitgewerkt zodat een vrouwelijke gender is ontstaan bij een mannelijke vrucht. Een mooi verhaal om travestie en transseksualiteit voor te stellen als een biologisch noodlot, maar tot nu toe zijn er geen duidelijke aanwijzingen voor. En het hele idee dat mannen een mannelijke gender en vrouwen een vrouwelijke gender zouden hebben, is nogal uit de lucht gegrepen. Tot hoever wil je als transgender gaan om je sociaal wat van de norm afwijkende gedrag goed te praten? In feite zeg je: mijn hersenen zijn niet helemaal in orde, maar ik kan het ook niet helpen. Erg assertief -- wat Leigh toch bepleit -- is het verhaal dus ook al niet.
De hoofdstukjes over hoe je jezelf het beste kunt transformeren, vind ik wel interessant: ze laten zien hoe een t zich een vrouw voorstelt. Als ik ze vergelijk met mijn eigen crash-course is er een duidelijk verschil. Mijn aanbevelingen zijn heel basaal: wat is je doel?, waarom?, wat wil je precies bereiken?, hoe moet ik me dat voorstellen?, wanneer ben je tevreden? Leigh heeft het over: ontharen, borsten, taille, heupen, nagels, pruik, en tenslotte ook nog even het gezicht. Ik ben geneigd te denken dat als je echt met je denkwerk klaar bent dat ik voorstel, je eerst maar eens moet beginnen met een zwarte coltrui en een zwarte broek om vervolgens je gezicht op te maken. Vrouwen zijn in die outfit probleemloos perfect vrouw en soms nog erg mooi ook. Maar ik geef toe: erg opwindend is dat voor een normale man allemaal niet. Werkt de transformatie-aanpak van Leigh? Ik weet van een enkele succesvolle t die zegt een aantal tips uit het boek te hebben kunnen toepassen.
Het grootste manco van dit boek vind ik dat het niet doordringt tot de wezenlijke problemen van transgenders. De twee grote problemen voor t's zijn net als voor de meeste andere mensen heel simpel en in deze volgorde:
1. een vaste relatie;
2. werk.
Transgenders hebben vaak problemen om een relatie aan te gaan of om de relatie die ze hebben in stand te houden. In dit opzicht wijken ze niet af van andere moderne mensen, maar bij t's zijn die problemen nog een stuk groter. Verder hebben t's vaak problemen om werk te vinden en te houden. Leigh noemt het laatste probleem wel even, maar gaat er niet echt op in. Alleen dat dit soort discriminatie volstrekt verkeerd is.
Wat Leigh als belangrijkste boodschap aan de lezer meegeeft, is:
1. accepteer je travestie;
2. kom voor jezelf op;
3. geniet ervan.
In feite is dat precies wat iedere travestiet graag wil horen en in feite vaak ook al doet.
Maar betekent dit 'genieten' dat je ook in travestie naar buiten moet gaan? Leigh laat die keuze aan de lezer zelf over, maar door het vervolg van het boek wordt het naar buiten gaan wel als heel normaal voorgesteld. Ik zeg niet dat t's dat niet moeten doen, maar het zijn wel heel ingrijpende beslissingen en in de praktijk is er geen weg terug. Denk dan niet in de eerste plaats: wat zal de buurt zeggen/denken. Denk in de eerste plaats aan de uiteindelijke gevolgen voor relatie en werk.
Verder is een belangrijk punt: de functie-verschuiving. Travestie thuis is overzichtelijk, controleerbaar, voorspelbaar, opwindend en ontspannend en heeft een duidelijke functie. In beginsel zitten daar dus weinig nadelen en veel voordelen aan. Bij publieke travestie worden er totaal andere en veel hogere eisen gesteld, terwijl de functie die de travestie eerst had veel meer op de achtergrond raakt. Tegelijkertijd kan het wel gemakkelijk in sociaal opzicht de nodige problemen opleveren. Over dit soort punten hoor je travestieten meestal niet en Leigh is in dat opzicht geen uitzondering.
Uitgaan in travestie is misschien wel leuk (dit hangt in de praktijk vooral af van het uiterlijk zoals buitenstaanders dat zien en niet zoals de t dat zelf ziet), maar je moet wel goed nagedacht hebben over het relatieprobleem. Heb je een relatie en kan die daar mee leven? Of moet je nog een relatie opbouwen en denk je dat dat zo ook wel kan lukken. Met de eerste twee punten van Leigh heb ik geen probleem: 1. accepteer jezelf; 2. kom voor jezelf op. Maar het derde punt -- geniet ervan -- kan volgens mij beter luiden: 3. zorg voor een goede relatie. Als je hem niet hebt, zoek er dan één. Als je hem wel hebt, zorg dan dat hij goed blijft. Want in je eentje genieten van travestie kan op de lange termijn behoorlijk tegenvallen.
Out & About is een beetje een promotie-verhaal. Op punten is het soms onjuist of op zijn minst discutabel. Het schetst een beeld van travestie zoals travestieten het graag willen zien en willen geloven. Accepteer je travestie, kom voor jezelf op, geniet ervan en ga lekker in travestie winkelen en uit, want dat is zo leuk. Dat kan -- afhankelijk van je uiterlijk -- ook leuk zijn, maar het brengt voorlopig vaak ook de nodige problemen mee. Voor Leigh bestaan die problemen (nog) niet.
In mijn volgende notitie illustreer ik het relatie-probleem en ga ik verder in op de problemen van transgenders bij het zoeken van een relatie.
Leigh schrijft dat travestie vroeg begint en lang blijft (p. 18). Meestal klopt dat ook, maar er zijn ook gevallen bekend van mannen die pas op latere leeftijd de travestie 'ontdekten'. Verder weten we niet echt zeker of travestie wel altijd lang blijft. In onderzoek onder mannen is wel gevonden dat er meer mannen zijn die ooit aan travestie gedaan hebben maar nu niet meer dan mannen die nu nog actief travestie beoefenen. Als dat onderzoek klopt zijn er dus meer gestopte travestieten dan niet gestopte travestieten. Het idee dat travestie nooit weer kan verdwijnen zodra je ermee behept bent, zou dan een misvatting zijn. Wel is het zo dat bewuste pogingen te stoppen met travestie vrijwel altijd mislukken, maar in eerdere notities heb ik al aangegeven dat dat komt doordat men de verkeerde methode toepast. Je moet niet stoppen met travestie, maar met de bekrachtiging ervan.
Op p. 38-39 komt Leigh hier nog eens uitgebreid op terug. "Crossdressing can always be suppressed for a short time but it will eventually reemerge..." Dit klopt helemaal met wat ik hierboven opmerkte. Als je het onderdrukt/bestraft voorspelt de gedragsanalyse dat het na verloop van tijd weer helemaal terugkomt. Wat Leigh hier zegt, klopt dus, maar is tegelijkertijd wat misleidend. Aan de andere kant is dit punt niet erg algemeen bekend en mag je het hem dus niet al te zeer aanrekenen.
Leigh stelt het voor alsof de overgrote meerderheid van de travestieten niets heeft met het idee van sekse-operaties en blijvende ingrepen aan het lichaam. Uit het onderzoek van Paul Vennix weten we dat bijna alle travestieten op zijn minst wel eens over dit soort ingrepen hebben nagedacht en dat een groot percentage voelt voor zaken als baard-epilatie, borstontwikkeling , etc. De voorstelling dat transseksualiteit iets totaal anders zou zijn, is dus wat overdreven. Travestie kan wel degelijk het begin zijn van de weg naar transseksualiteit.
Het hoofdstuk over passabiliteit is de moeite waard. Ik ben het daar met hem eens. Zorg dat je er goed uitziet en maak je er niet druk over of men ziet dat je biologisch man bent.
Leigh komt ook nog met het verhaal over de hormonen-cocktail op de proppen om het transgender-zijn te verklaren. De hormonen tijdens de groei van de vrucht hebben wat verkeerd uitgewerkt zodat een vrouwelijke gender is ontstaan bij een mannelijke vrucht. Een mooi verhaal om travestie en transseksualiteit voor te stellen als een biologisch noodlot, maar tot nu toe zijn er geen duidelijke aanwijzingen voor. En het hele idee dat mannen een mannelijke gender en vrouwen een vrouwelijke gender zouden hebben, is nogal uit de lucht gegrepen. Tot hoever wil je als transgender gaan om je sociaal wat van de norm afwijkende gedrag goed te praten? In feite zeg je: mijn hersenen zijn niet helemaal in orde, maar ik kan het ook niet helpen. Erg assertief -- wat Leigh toch bepleit -- is het verhaal dus ook al niet.
De hoofdstukjes over hoe je jezelf het beste kunt transformeren, vind ik wel interessant: ze laten zien hoe een t zich een vrouw voorstelt. Als ik ze vergelijk met mijn eigen crash-course is er een duidelijk verschil. Mijn aanbevelingen zijn heel basaal: wat is je doel?, waarom?, wat wil je precies bereiken?, hoe moet ik me dat voorstellen?, wanneer ben je tevreden? Leigh heeft het over: ontharen, borsten, taille, heupen, nagels, pruik, en tenslotte ook nog even het gezicht. Ik ben geneigd te denken dat als je echt met je denkwerk klaar bent dat ik voorstel, je eerst maar eens moet beginnen met een zwarte coltrui en een zwarte broek om vervolgens je gezicht op te maken. Vrouwen zijn in die outfit probleemloos perfect vrouw en soms nog erg mooi ook. Maar ik geef toe: erg opwindend is dat voor een normale man allemaal niet. Werkt de transformatie-aanpak van Leigh? Ik weet van een enkele succesvolle t die zegt een aantal tips uit het boek te hebben kunnen toepassen.
Het grootste manco van dit boek vind ik dat het niet doordringt tot de wezenlijke problemen van transgenders. De twee grote problemen voor t's zijn net als voor de meeste andere mensen heel simpel en in deze volgorde:
1. een vaste relatie;
2. werk.
Transgenders hebben vaak problemen om een relatie aan te gaan of om de relatie die ze hebben in stand te houden. In dit opzicht wijken ze niet af van andere moderne mensen, maar bij t's zijn die problemen nog een stuk groter. Verder hebben t's vaak problemen om werk te vinden en te houden. Leigh noemt het laatste probleem wel even, maar gaat er niet echt op in. Alleen dat dit soort discriminatie volstrekt verkeerd is.
Wat Leigh als belangrijkste boodschap aan de lezer meegeeft, is:
1. accepteer je travestie;
2. kom voor jezelf op;
3. geniet ervan.
In feite is dat precies wat iedere travestiet graag wil horen en in feite vaak ook al doet.
Maar betekent dit 'genieten' dat je ook in travestie naar buiten moet gaan? Leigh laat die keuze aan de lezer zelf over, maar door het vervolg van het boek wordt het naar buiten gaan wel als heel normaal voorgesteld. Ik zeg niet dat t's dat niet moeten doen, maar het zijn wel heel ingrijpende beslissingen en in de praktijk is er geen weg terug. Denk dan niet in de eerste plaats: wat zal de buurt zeggen/denken. Denk in de eerste plaats aan de uiteindelijke gevolgen voor relatie en werk.
Verder is een belangrijk punt: de functie-verschuiving. Travestie thuis is overzichtelijk, controleerbaar, voorspelbaar, opwindend en ontspannend en heeft een duidelijke functie. In beginsel zitten daar dus weinig nadelen en veel voordelen aan. Bij publieke travestie worden er totaal andere en veel hogere eisen gesteld, terwijl de functie die de travestie eerst had veel meer op de achtergrond raakt. Tegelijkertijd kan het wel gemakkelijk in sociaal opzicht de nodige problemen opleveren. Over dit soort punten hoor je travestieten meestal niet en Leigh is in dat opzicht geen uitzondering.
Uitgaan in travestie is misschien wel leuk (dit hangt in de praktijk vooral af van het uiterlijk zoals buitenstaanders dat zien en niet zoals de t dat zelf ziet), maar je moet wel goed nagedacht hebben over het relatieprobleem. Heb je een relatie en kan die daar mee leven? Of moet je nog een relatie opbouwen en denk je dat dat zo ook wel kan lukken. Met de eerste twee punten van Leigh heb ik geen probleem: 1. accepteer jezelf; 2. kom voor jezelf op. Maar het derde punt -- geniet ervan -- kan volgens mij beter luiden: 3. zorg voor een goede relatie. Als je hem niet hebt, zoek er dan één. Als je hem wel hebt, zorg dan dat hij goed blijft. Want in je eentje genieten van travestie kan op de lange termijn behoorlijk tegenvallen.
Out & About is een beetje een promotie-verhaal. Op punten is het soms onjuist of op zijn minst discutabel. Het schetst een beeld van travestie zoals travestieten het graag willen zien en willen geloven. Accepteer je travestie, kom voor jezelf op, geniet ervan en ga lekker in travestie winkelen en uit, want dat is zo leuk. Dat kan -- afhankelijk van je uiterlijk -- ook leuk zijn, maar het brengt voorlopig vaak ook de nodige problemen mee. Voor Leigh bestaan die problemen (nog) niet.
In mijn volgende notitie illustreer ik het relatie-probleem en ga ik verder in op de problemen van transgenders bij het zoeken van een relatie.
0 reacties
Een reactie posten